ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΪΩΝ

Αναστήτω ο Θεός….και διασκορπιοθήτωσαν οι εχθροί Αυτού..

Μετά από την άσκηση της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστή, φθάνει η ώρα να εισέλθουμε στο τελικό στάδιο των αγώνων· στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου, για να αξιωθούμε να γιορτάσουμε πανηγυρικά την λαμπροφόρο Ανάσταση του Χριστού μας.

Κυριακή των Βαΐων σήμερα, αδελφοί µου, και ή Εκκλησία µας εορτάζει την τελευταία και θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Ο Ιησούς, επί πώλου όνου, εισέρχεται στην αγία πόλη, και τα πλήθη του Ιουδαϊκού λαού, καθώς ιστορούν οι Ευαγγελιστές, άφησαν τα σπίτια τους, τις εργασίες τους, τις υποχρεώσεις τους και «έλαβον τα Βάϊα των φοινίκων» στα χέρια τους, για να τον υποδεχτούν.

Σήμερα ο θεάνθρωπος Κύριος οδεύει και πάλι το δρόμο της θυσίας. Παρών σε κάθε εποχή, ό Χριστός προσφέρεται και θυσιάζεται για μας. Τότε ο λαός γεμάτος ενθουσιασμό, έσπευσε να Τον υποδεχτεί µε τα σύμβολα της νίκης στα χέρια. Αυτός δε ο ίδιος ο λαός, οι ίδιοι άνθρωποι, αυτοί που φώναζαν τη μια μέρα «Ωσαννά», οι ίδιοι την άλλη μέρα δεν θα απλώνουν τα ρούχα τους  για να περάσει από πάνω ο Μεσσίας αλλά θα τα ξεσκίζουν βλασφημώντας και ουρλιάζοντας το «Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν.

Αλλά αδελφοί μου, η ιστορία αυτή  είναι τόσο παλιά, μα και τόσο σύγχρονη. Ο Χριστός σταυρώθηκε μεν πριν 2000 και πλέον χρόνια, αλλά έκτοτε συνεχίζει καθημερινά να ξανασταυρώνεται. Το «Ωσαννά» και το «Σταυρωθήτω», στο πρόσωπο του Χριστού είναι δυο αλληλένδετες έννοιες που ποτέ δεν ξεχώρισαν, ποτέ δεν έπαψαν να συνοδεύουν το Χριστό, και παράλληλα να είναι η πτώση και η ανάσταση η δική μας.

Αγαπητοί Χριστιανοί   

Ο Ιησούς μπαίνει σήμερα θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα. Μπαίνει και εκούσια, προχωρεί στο πάθος, στο Σταυρό, στον τάφο. Ακούει το «Ωσαννά» και γνωρίζει ότι θα ακούσει αμέσως μετά το «Σταυρωθήτω». Μαζί του προχωράμε κι εμείς. Ποια όμως η στάση μας απέναντι του; Με ποιους θα ταυτιστούμε και τι θα φωνάξουμε; Πόσοι από μας θα καταφέρουμε να βροντοφωνάξουμε μέσα απ΄ ην καρδιά μας το «Χριστός Ανέστη», την επόμενη Κυριακή και να νιώσουμε το πραγματικό νόημα αυτών των λέξεων;

Γι αυτό λοιπόν  μας λέει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης:

«Αδελφοί και πατέρες, πλησιάζει, η ημέρα του Πάσχα , αφού συν Θεώ περάσαμε την νηστεία. Αλλά γιατί βιαζόμαστε να φτάσουμε στο Πάσχα, αυτό που έρχεται και φεύγει; Δεν το γιορτάσαμε αυτό πολλά χρόνια; Και το Πάσχα λοιπόν αυτό θα περάσει. Διότι δεν υπάρχει τίποτα το μόνιμο σ’ αυτόν τον αιώνα. «Οι ημέρες μας φεύγουν σαν τη σκιά»(Ψαλμ. ρμγ΄.4), και ο βίος μας πορεύεται όπως ο καβαλάρης ταχυδρόμος, ώσπου να μας φέρει στο τέλος της ζωής. Τι λοιπόν δεν είναι επιθυμητό το Πάσχα; Είναι επιθυμητό και μάλιστα πολύ. Πώς θα μπορούσε να πει κανείς όχι; Αλλά το Πάσχα που επιτελείται κάθε μέρα. Και τι είναι αυτό; Είναι ο καθαρισμός των αμαρτιών, η συντριβή της καρδιάς, το δάκρυ της κατανύξεως, η καθαρή συνείδηση, η νέκρωση των μελών που είναι στη γη, της πορνείας, ακαθαρσίας, πάθους, κακής επιθυμίας (Κολ. Γ΄.5),ίσως και κάποιας άλλης πονηρίας που παρατηρείται. Διότι όποιος καταξιώνεται να ζει αυτά, όχι μόνο μια φορά το χρόνο, αλλά για να πω έτσι, κάνει Πάσχα, κάθε μέρα, και γιορτή πολυπόθητη.

Γι’ αυτό λοιπόν αδελφοί μου

Τη μοναδική αυτή νύχτα της Αναστάσεως, ας μην έλθουμε σαν απλοί πανηγυριστές. Έτσι …για το καλό, έτσι γιατί το βρήκαμε. Ας μην περιορίσουμε το Χριστιανισμό μας σε 10 λεπτά οχλοβοής, σπρωξίματος, επίδειξης, τυπικών ευχών και μετά… Αναστήτω ο Θεός….και διασκορπιοθήτωσαν οι εχθροί Αυτού...

Ας μην φωνάξουμε με τον τρόπο μας για μια ακόμη φορά το «Σταυρωθήτω».Αλλά να έρθουμε με την βεβαιότητα ότι:

«Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος…»

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ - ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

«Με μιας ανοίγει ο ουρανός, τα σύννεφα μεριάζουν

Οι κόσμοι εμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν.

Μια φλόγα αστράφτει…ακούονται ψαλμοί και μελωδία…

Πετάει έν’ άστρο… σταματά εμπρός εις την Μαρία…

«Χαίρε της λέει αειπάρθενε, ευλογημένη χαίρε!

Ο Κύριος μου είναι με σε. Χαίρε Μαρία Χαίρε».

25η Μαρτίου. 

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. 

Η καλή αγγελία της χαράς και της ελπίδας στον κόσμο. Ο αρχάγγελος Γαβριήλ ευαγγελίζεται στην «Κεχαριτωμένη» Μαρία τη χαρά. Είναι η χαρά του ερχομού του σωτήρα Χριστού στον κόσμο, η χαρά για τη δική μας σωτηρία και λύτρωση.  «Ευαγγελίζου γη χαρὰν μεγάλην...».

25η Μαρτίου. «Σήμερον της Σωτηρίας ημών το κεφάλαιον».

«Σήμερον χαράς Ευαγγέλια». «Ο υιός του Θεού, υιός της Παρθένου γίνεται».

………………………………………..

«Επέρασαν χρόνοι πολλοί…Μια μέρα σαν εκείνη

Αστράφτει πάλι ο ουρανός…Στην έρμη της την κλίνη

Λησμονημένη, ολόρφανη, χλωμή κι απελπισμένη,

Μια κόρη πάντα τήκεται, στενάζει αλυσωμένη.

Τα σίδερα είναι ατάραγα, σκοτάδι ολόγυρά της.

Η καταφρόνια, η δυστυχιά σέπουν τα κόκαλα της.

Τρέμει με μιας η φυλακή και διάπλατη η θυρίδα ‘

φέγγει κι αφήνει και περνά έν’ άστρο μιαν αχτίδα.

Ο Άγγελος εστάθηκε, διπλώνει τα φτερά του.

Ξύπνα ταράξου, μη φοβού, χαίρε παρθένε χαίρε.

Ο Κύριος μου είναι με σε Ελλάς ανάστα χαίρε!».

25η Μαρτίου. Ο Ευαγγελισμός της Ελλάδας, 

Ο δεύτερος Ευαγγελισμός, το δεύτερο «χαίρε». Ανέτειλε, η ευλογημένη ημέρα της 25ης Μαρτίου του 1821. Έγινε το μεγάλο θαύμα.

Η 29η Μαΐου του 1453 σήμανε το τέλος μιας αυτοκρατορίας που 1000 και πλέον χρόνια κράτησε στην πανίσχυρη αγκάλη της, γιγάντωσε και έθρεψε τον πολιτισμό και την δόξα. Τα τείχη της Πόλης, έπεσαν, και ο σεισμός απ’ το πέσιμό τους, συγκλόνισε τον κόσμο. Ο δικέφαλος αετός, της Χριστιανοσύνης και του Ελληνισμού, έριξε σπασμένα τα φτερά του και μια ατέλειωτη νυχτιά τυραννίας, 4 ολόκληρων αιώνων, μόλις ξεκινούσε.

400 χρόνια πικρής σκλαβιάς.

400 χρόνια το ψωμί ζυμωμένο με δάκρυ και ιδρώτα. Με την αγωνία και τη βάρβαρη καταπίεση κάτω από τον ίσκιο του θανάτου. Να μην ορίζεις εκείνο που σπέρνεις, εκείνο που θερίζεις. Άλλοι να διαφεντεύουν το σπίτι σου και να τρυγάνε τον κόπο σου…

400 χρόνια ακατάσχετης εθνικής αιμορραγίας από το παιδομάζωμα και τους στρατούς των γενίτσαρων, τον κεφαλικό φόρο και τον βίαιο εξισλαμισμό.

400 ολόκληρα χρόνια…

Μα την ημέρα που η Ορθοδοξία γιόρταζε για το χαρμόσυνο μήνυμα της ενανθρώπισης Του Υιού και Λόγου του Θεού, ήλθε η ώρα για ένα άλλο χαρμόσυνο μήνυμα. Ήρθε η ώρα για να ροδοφέξει η αυγή της Λευτεριάς. Ήτανε 25η Μαρτίου του 1821, τότε που τινάχτηκε συνθέμελα τούτος ο τόπος, τότε που το νόημα της ελευθερίας   έλαβε θρυλικές διαστάσεις στη συνείδηση του ΄Εθνους.

«Ξύπνα ταράξου, μη φοβού, χαίρε παρθένε χαίρε.

Ο Κύριος μου είναι με σε Ελλάς ανάστα χαίρε!».

Για να σημάνει όμως η ώρα εκείνη δούλεψαν σκληρά δάσκαλοι του γένους και ισαπόστολοι, παπάδες και δάσκαλοι, απλοί και ανώνυμοι αγωνιστές. Εργάστηκαν Κοσμάδες Αιτωλοί και Φερραίοι, εργάστηκαν Φιλικοί, εργάστηκαν φλογεροί πατριώτες, εργάστηκαν αρματολοί και κλέφτες. Όλοι τους άνθρωποι ταπεινοί, ανυποχώρητοι στη πίστη, εραστές της Ελευθερίας.

Έτσι σήμανε η ώρα για τον μεγάλο ξεσηκωμό. Απ’ άκρη σ’ άκρη αντήχησε το εθνεγερτήριο σάλπισμα. ’’Ελευθερία ή θάνατος‘‘. Μα με το σάλπισμα εκείνο δεν μίλησε η λογική. Μίλησαν τα βάθη της καρδιάς ενός ολόκληρου λαού που αντλεί πάντα δυνάμεις από τις ιστορικές του ρίζες.

Eδώ αξίζει να θυμηθούμε τα λόγια του Κολοκοτρώνη μετά την ίδρυση του Ελληνικού. Κράτους. ‘‘Όταν αποφασίσαμε να κάμουμε την Επανάσταση δεν συλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμαστε, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι βαστούσαν τα κάστρα και τις πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα, αλλά ως μια βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας, και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι συμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και κάναμε την Επανάσταση.‘‘      

Για όλα αυτά ο τόπος μας σήμερα 25η Μαρτίου του 2012, πάλλεται και τιμά τις ψυχές των προγόνων μας, που ποτέ δεν κοιμήθηκαν ύπνο βαθύ στις νυχτιές τους. Συνάμα συνειδητοποιεί ότι όσο το Έθνος μας βρίσκεται σε οργανική κοινωνία με το 21, ενωτίζεται από το πολύμορφο δίδαγμά του και εμπνεόμενο απ’ αυτό κάνει πιο στέρεη κι πιο αυθεντική τη καθημερινότητά του.

Μέλημά μας λοιπόν, ο εορτασμός του ’21 να γονιμοποιήσει και σήμερα τις ιστορικές μνήμες, τώρα που και πάλι πρέπει να προασπίσουμε την ταυτότητα και την αξιοπρέπειά μας ως λαός.

Η κοινωνία μας ψυχορραγεί. Οι πολιτικοί μας προδίδουν. Ο Έλληνας ζει σε μια καθημερινή ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Η πατρίδα μας έχει αποκτήσει 1500000 Έλληνες, οι περισσότεροι νέοι, που έμειναν άνεργοι. Η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο. Οι ευρωπαίοι «εταίροι» απειλούν την χώρα μας και της ρίχνουν την χαριστική βολή. Ο λαός ένα καζάνι που βράζει…

Αυτά όμως δεν τα περνάμε πρώτη φορά σαν έθνος. Επίκαιροι, όσο ποτέ, είναι οι τίμιοι αγωνιστές του ΄21, που μας έδειξαν τον ηρωικό δρόμο της ανιδιοτέλειας, της αντίστασης και του μαρτυρίου.

Την εποχή της επανάστασης του ΄21 ήταν που οι πολιτικάντηδες φυλάκιζαν τον «Γέρο του Μωριά», ο αρχιστράτηγος του αγώνα, περίμενε υπομονετικά στην φυλακή την απελευθέρωσή του, αφού πρώτα ο ίδιος έδωσε την ελευθερία στην Ελλάδα…

Τον ίδιο καιρό και πάλι που άλλοι πολιτικάντηδες, λαφυραγωγούσαν και εκμεταλλεύονταν την επανάσταση, ο Νικηταράς δεν άπλωσε το χέρι του στα λάφυρα, παρότι πάμφτωχος, αλλά νοιαζόταν μόνο για την ελευθερία της πατρίδας. Ο αγωνιστής λοιπόν, αυτός που μετά την επανάσταση συνέλαβαν και καταδίκασαν για μικροπολιτικές σκοπιμότητες, παντελώς αθώο, πέρασε ενάμιση χρόνο στις φυλακές και όταν αποφυλακίστηκε, ζητιάνευε έξω από τις εκκλησίες για να μπορέσει να ζήσει και πέθανε αβοήθητος και ξεχασμένος από το ελληνικό κράτος.…

Αλλά υπήρξαν και πολιτικοί με ήθος και θάρρος όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος, που δεν κοίταξε το προσωπικό του συμφέρον αλλά το συμφέρον της πατρίδας. Αυτός όταν κλήθηκε για να κυβερνήσει έδωσε εντολή πως όποιος θέλει να είναι μαζί του στη διακυβέρνηση της χώρας, θα είναι άμισθος γιατί η πατρίδα είχε μεγάλη ανάγκη.

Στην Ελλάδα λοιπόν του σήμερα, στην Ελλάδα του 2012, που δυστυχώς βγαίνουν αληθινά τα λόγια του Ρήγα: «ακόμα τούτη η Άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες, τούτο το καλοκαίρι»…, στην Ελλάδα που έρχονται δυσκολότερες μέρες, πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να επαγρυπνούμε. Να αντισταθούμε στον εφησυχασμό, να αντισταθούμε στον βιασμό της νοημοσύνης μας, να αντισταθούμε στην προπαγάνδα των στρατευμένων μέσων ενημέρωσης, να αντισταθούμε στο ξεπούλημα της πατρίδας μας.

Κλείνοντας, θα αφιερώσουμε στους ντόπιους και τους ξένους, που σκοπό έχουν να μας κατασπαράξουν, την απάντηση του Κολοκοτρώνη στον Ιμπραήμ: «Όχι τα δέντρα να μας κόψεις, όχι τα σπίτια να μας κάψεις, πέτρα στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνούμε»!!! 

ΖΗΤΩ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ '21

Κυριακή Δ´ Νηστειών (Οσίου Ιωάννου της Κλίμακος)

Κυριακή Δ´ Νηστειών 

(Οσίου Ιωάννου της Κλίμακος)

π. Γεώργιος Δορμπαράκης

http://poimin.gr

Η Κυριακή Δ´ Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη ἀπό τήν ᾽Εκκλησία μας στόν μεγάλο ἀσκητικό διδάσκαλο ἅγιο ᾽Ιωάννη τόν Σιναΐτη, τόν ἐπονομαζόμενο τῆς Κλίμακος, λόγω τοῦ γνωστοῦ βιβλίου πού ἔχει γράψει μέ τόν τίτλο αὐτόν: ῾Κλῖμαξ᾽. Θά μποροῦσε νά χαρακτηριστεῖ ὡς ὁ ἅγιος τῆς Σαρακοστῆς, ἀφοῦ τό βιβλίο του ἀποτελεῖ τό βασικό ἀνάγνωσμα τῆς περιόδου αὐτῆς στά μοναστήρια μας, ἀλλά καί σε πολλούς Χριστιανούς μέσα στόν κόσμο. Κι αὐτό σημαίνει ὅτι ἕνα ἀσκητικό κείμενο μπορεῖ νά εἶναι γραμμένο πρωτίστως γιά τούς καλογέρους, δέν παύει ὅμως νά ἀποτελεῖ ἐντρύφημα, ὅπου μπορεῖ νά ἐφαρμοστεῖ,  γιά κάθε πιστό πού διψάει γνήσια εὐαγγελική τροφή. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι ὁ μοναχισμός γιά την ᾽Εκκλησία μας συνιστᾶ, πρέπει νά συνιστᾶ, τήν ἀκραιφνέστερη ἔφραση τῆς συνεποῦς χριστιανικῆς ζωῆς. Κι ἀπό τήν ἄποψη αὐτή ἀποτελεῖ ὁδοδείκτη γιά κάθε χριστιανό.

Ὁ ἅγιος ᾽Ιωάννης καταρχάς, γιά τόν ὁποῖο δέν ἔχουμε πολλά βιογραφικά στοιχεῖα, νεαρός,16 ἐτῶν περίπου, ἔγινε μοναχός στό ὄρος Σινᾶ, στή Μονή τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης, ἀφοῦ ἤδη εἶχε μάθει ἀρκετά γράμματα. ᾽Επί 19 ἔτη παρέμεινε ὑποτακτικός ἑνός σπουδαίου Γέροντος, τοῦ ἀββᾶ Μαρτυρίου, στόν ὁποῖο ἔκανε ἀδιάκριτη ὑπακοή, ὁπότε μετά τό θάνατό του ἀπεσύρθη σέ ἐρημική τοποθεσία, ὀκτώ χιλιόμετρα μακριά ἀπό τή Μονή, στήν ὁποία καί ἔζησε ἐπί σαράντα χρόνια.

᾽Εκεῖ ἔζησε ὁσιακή ζωή, ὑπερβαίνοντας μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τά ψεκτά πάθη του καί ἀποκτώντας ὅλα τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, καί κυρίως τήν ταπείνωση καί τήν ἀγάπη. Μετά τά σαράντα χρόνια παρακλήθηκε νά γίνει ἡγούμενος τῆς Μονῆς, γεγονός πού ἀποδέχθηκε, καί παρέμεινε στό ἀξίωμα αὐτό γιά κάποια χρόνια, ὁπότε θέλησε καί πάλι νά ἀποσυρθεῖ στήν ἀγαπημένη του ἡσυχία καί μετ᾽ ὀλίγο κοιμήθηκε.

῎Εχουν διασωθῆ διάφορα θαυμαστά γεγονότα ἀπό τή ζωή του πού φανερώνουν τήν ἰδιαίτερη χάρη πού εἶχε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά τά μεγαλύτερα θαύματά του σχετίζονται μέ τίς μεταστροφές τῶν καρδιῶν πού προξενοῦν τά θεόπνευστα κείμενά του, κάτι πού μπορεῖ ὁ οἱοσδήποτε χριστιανός νά διαπιστώσει, ὅταν ἀρχίσει μέ γνήσια διάθεση νά τά μελετᾶ. Εἶναι γνωστό ἄλλωστε ὅτι οἱ ἅγιοι πού μέ τά κείμενά τους βοηθοῦν τούς συνανθρώπους τους ἔχουν πρωτίστως ὡς χάρισμα ῾θαυματουργίας᾽ ἀκριβῶς τή δύναμη τῶν λόγων τους καί ὄχι τά γνωστά θαύματα σωματικῶν ἰάσεων ἄλλων ἁγίων. Καί ἐξηγήσαμε παραπάνω ὅτι τά κείμενα τοῦ ἁγίου ᾽Ιωάννου δέν εἶναι μόνο γιά τούς μοναχούς, γιατί μπορεῖ νά γράφτηκαν κυρίως γι᾽ αὐτούς, ὅμως ἡ ὠφέλεια πού εἰσπράττει καί ὁ κοσμικός λεγόμενος χριστιανός δέν εἶναι μικρή. Γι᾽ αὐτό καί ἀγαπήθηκε ἡ ῾Κλίμακά᾽ του σ᾽ ᾽Ανατολή καί Δύση καί θεωρεῖται τό σπουδαιότερο σέ κυκλοφορία βιβλίο μετά τήν ῾Αγία Γραφή.

 ᾽Από τά θαυμαστά περιστατικά πού καταγράφηκαν ἐν ὅσῳ ζοῦσε μνημονεύουμε δύο:

Τό πρῶτο, ὅταν ἦταν στήν ἔρημο κι εἶχε δεχθεῖ ἕναν ὑποτακτικό, ὀνόματι Μωϋσῆ. Κάποια φορά, σέ διακόνημα εὑρισκόμενος ὁ νεαρός ὑποτακτικός, κουράστηκε κάτω ἀπό τόν καυτό ἥλιο τοῦ Αὐγούστου καί κάθησε νά ξεκουραστεῖ στόν ἴσκιο μεγάλης πέτρας, ὁπότε καί τόν πῆρε ὁ ὕπνος. Τήν ἴδια ὥρα ὁ ἅγιος ᾽Ιωάννης εἶδε σέ ὅραμα κάποιον πού τοῦ ἔλεγε ὅτι κινδυνεύει ὁ μαθητής του. ᾽Αμέσως ἄρχισε ἔντονη προσευχή γι᾽ αὐτόν καί μετά ἀπό λίγο κατέφθασε καί ὁ ὑποτακτικός, ἀναγγέλλοντάς του τή φοβερή ἀγωνία πού πέρασε, καθώς ξύπνησε ξαφνικά ἀπό τή φωνή τοῦ ἁγίου ᾽Ιωάννη, πού τόν καλοῦσε νά ἐγκαταλείψει ἀμέσως τόν τόπο πού βρισκόταν. Πράγματι, τό ἔκανε καί στή στιγμή ἔπεσε στόν τόπο αὐτό ἡ μεγάλη πέτρα, χωρίς βεβαίως ὁ ἴδιος νά πάθει κάτι. Ὁ ἅγιος ᾽Ιωάννης ἀνελύθη σέ δοξολογίες πρός τόν Θεό, χωρίς ὅμως νά ἀναφέρει καί τό τί προηγήθηκε στό μαθητή του.

Τό δεύτερο: τήν ἡμέρα τῆς ἐνθρονίσεώς του ὡς ἡγουμένου ἦλθαν στή Μονή περί τά 600 ἄτομα. Ὅλοι ἔβλεπαν νά ὑπηρετεῖ σέ ὅλα τά διακονήματα κάποιος σάν ἰουδαῖος, μέ κοντό μαλλί, πού ἔτρεχε πάνω κάτω καί γιά τά πάντα. Στό τέλος τῆς ἡμέρας τόν ἀνεζήτησαν, ἀλλά δέν τόν βρῆκαν πουθενά. Καί στήν ἀπορία τους, ὅταν ἀπευθύνθηκαν στόν ἡγούμενο, τόν ἅγιο ᾽Ιωάννη, εἰσέπραξαν τήν ἀπάντηση: Τί πιό φυσικό νά ὑπηρετεῖ τό δικό του τόπο ὁ προφήτης Μωϋσῆς;

 Τό βιβλίο του ῾Κλίμαξ᾽, εἴπαμε, προξενεῖ τό πραγματικό καί μεγαλύτερο θαῦμα: τή μεταστροφή τῶν καρδιῶν, τή δημιουργία μετανοίας στόν ἄνθρωπο. Καί δίνει τήν ἀπάντηση στό πῶς ἀποκτᾶται ἡ πραγματική καί γνήσια πίστη πού ζητᾶ ὁ Χριστός: ῾Τό εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δύνατά τῷ πιστεύοντι᾽! Δέν θέλουμε νά ποῦμε πολλά. Θά σημειώσουμε ὅμως ἐπιγραμματικά αὐτά πού θίγει, ἀπό τούς 30 λόγους του–σκαλοπάτια στήν πνευματική ζωή, στόν πρῶτο καί στόν τελευταῖο λόγο του.

 Ὁ πρῶτος, ἡ ἀποταγή: δέν μπορεῖ κανείς νά προσεγγίσει τόν Θεό, χωρίς νά πεῖ ὄχι στήν ἁμαρτία καί μάλιστα στά ἐγωϊστικά θελήματά του. Γιατί αὐτά τά θελήματα μᾶς κρατοῦν δέσμιους στόν ἁμαρτωλό κόσμο. Ὅπως τό λέει καί ὅσιος Ποιμήν: ῾Τό θέλημά μου εἶναι χάλκινο τεῖχος πού μέ χωρίζει ἀπό τόν Θεό᾽!

Κι ὁ τελευταῖος: ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη πού ἀποτελεῖ τό ἐπιστέγασμα τῶν πάντων στή χριστιανική πίστη, ἀφοῦ ὅ,τι λέμε καί κάνουμε σ᾽ αὐτήν, εἴτε προσευχή εἴτε νηστεία εἴτε μελέτη εἴτε ὁτιδήποτε ἄλλο, ἄν δέν καταλήγει στήν ἀγάπη, δέν ἔχει νόημα. Καί τοῦτο, γιατί ἀγάπη εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Κι αὐτό σημαίνει: ἡ πίστη πού ζητᾶ ὁ Χριστός καί κινητοποιεῖ τόν Θεό καί βγάζει καί δαιμόνια, προϋποθέτει τήν ἄρνηση τοῦ ἐγωϊσμοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί τή στροφή του στή ζωή τοῦ Θεοῦ, τήν ἀγάπη. Στό βαθμό πού ὁ ἄνθρωπος ἀγαπᾶ, καί μάλιστα τόν ὅποιο συνάνθρωπό του, τόσο καί αὐξάνει ἡ πίστη του, ὅπως τό διακηρύσσει καί ὁ ἀπ. Παῦλος: ῾πίστις δι᾽ ἀγάπης ἐνεργουμένη᾽!

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ / ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

Τον Σταυρόν σου Προσκυνούμε Δέσποτα

http://poimin.gr

Αγαπητοί μου αδελφοί και πνευματικά μου παιδιά ο καλός θεός μαζί μας .

Πράγματι θεοπρεπως περί της ψυχικής Σωτηρίας του ανθρώπου μας ομιλεί σήμερον ο κύριος και θεός μας Ιησούς Χριστός.

Μας ομιλεί δείχνοντας μας τα μεσα και τον τρόπον με τον οποίον ο κάθε άνθρωπος θα επιτύχει το σπουδαιòτερον και το πιο κύριο αγαθόν που είναι η Σωτηρία της ψυχής μας.

Μας προσκαλεί ο κύριος μας όπως ακολουθήσουμε αυτόν για να μας κάνει μακάριους και ευτυχείς.

1Στην πρόσκληση του αυτή ο κύριος μας  δεν επιβάλλει βία καθώς μπορεί ως Παντεξούσιος και παντοδύναμος αλλά αφήνει τον άνθρωπο να κάνει ελεύθερα την επιλογή του, να δεχθεί την πρόσκληση του η να την απορρίψει.

<< Όστις θέλει οπίσω μου ελθειν>>

Στην συνέχεια ο καλός θεός μας εξηγεί σε εμάς τους ανθρώπους τους τρόπους που μπορούμε να το επιτύχουμε αυτό.

ΠΡΩΤΟΝ να απαρνηθούμε τον εαυτόν μας.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ να σηκώσουμε τον Σταυρόν μας.

01Και ΤΡΙΤΟΝ να ακολουθήσουμε αυτόν.

Για το πρώτο η Αγία Γραφή μας λέει να αποβάλει ο άνθρωπος το εγώ του και την αμαρτωλή του θέληση και κυρίως να διακόψει τις κακές του επιθυμίες ,όπου πάντα τον οδηγούν στο κακό και παράλληλα να απαλλαγή από την πλάνη του διαβόλου και να μετατρέψει όλο αυτό σε καλό και αγαθό, δηλαδή να αφήσει τον παλαιό άνθρωπο και να ενδυθεί τον νέον άνθρωπο . δηλαδή τον καθαρό τον δίκαιον τον πράο και αγαθόν άνθρωπο.

Για το δεύτερο μας καλεί ο κύριος μας να σηκώσουμε τον Σταυρόν μας τι εννοεί εδώ ο κύριος μας σταυρός αγαπητοί μου είναι η κάθε θλίψις η κάθε στεναχώρια, η ασθένεια, το κάθε βάσανο, ακόμη και τον θάνατον, δηλαδή μας καλεί ο καλός θεός  μας να δεχόμαστε όλα αυτά χωρίς γογγισμòν η αγανάκτηση κατά του θεού μας, η του εαυτού μας, αλλά να τα υπομένουμε όλα ως άλλος ΙΩΒ παρακαλώντας τον θεον μας να μας δίνει δύναμη και βοήθεια δια να τα ξεπερνούμε όλα αυτά . Διότι Αγαπητοί μου αδελφοί η ψυχή του ανθρώπου αν υπομείνει όλα αυτά ανυψουτε εις τον ουρανό.

Ο Χριστιανός και οι αξίες του Αγαπητοί μου αδελφοί αναδεικνύονται όχι σε ημέρες ανέσεων αλλά σε ημέρες δύσκολες .

Τι μας λέει ο κυριος μας << Δια θλίψεων πολλών δει ημάς εισελθειν εις την βασιλεία του θεού>>.

Και το τρίτο μέρος της Σωτηρίας μας είναι να ακολουθήσουμε αυτόν καθώς μας λέει<< και ακολουθειτο μοι>>.

Πράος ήταν ο κύριος μας πολυεύσπλαχνος ,δίκαιος, ταπεινός, αληθινός, και κυρίως απεριόριστα ευεργετικός αυτά πρέπει να είμεθα και εμείς.

Προς ενδυνάμωση των πιστών και ενίσχυση αυτών η Εκκλησία μας σήμερα πολύ σωστά προβάλει την προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού εις το μέσον της Αγίας Τεσσαρακοστής.

Το τριαδικό αυτό ξύλο αποτελείτε από ΠΕΥΚΗ ΚΕΔΡΟ & ΚΥΠΑΡΙΣΣΟ .

Το Προσκυνούμε Διότι με την νηστεία και εμείς τρόπον τινά σταυρουμεθα και νεκρώνουμε τα πάθη μας.

Οι Άγιοι Πατέρες έλεγαν ότι εις το μέσον της νηστείας εμφυτεύεται ο σταυρός της Σωτηρίας μας και της υπομονής μας.

Ο τίμιος σταυρός Αγαπητοί μου αδελφοί λέγεται και ξύλο της ζωης και είναι εκείνο το γραφικό ξύλο εις το μέσον του παραδείσου δια να μας δείχνει αφ’ενός την λαιμαργία του Αδάμ και την αμαρτία της Εύας και αφ’ ετέρου την Σωτηρία εκείνου που παραβίασε τον λόγο του θεού μας.

Ο δίκαιος Συμεών λέγει δια το ξύλο αυτό ότι είναι σημείο αμφιλεγόμενον και το είπε στην Θεοτόκο όταν πήγε εις τον Ναόν κρατώντας εις τα χέρια του Ιησούν Χριστό, την ημέρα της υπαπαντής, ούτος είναι το σημείο των Ιουδαίων, και η σοφία των Ελλήνων που ζητούσαν, ούτος είναι θεού σοφία και θεού δύναμης.

Αυτός ο τίμιος σταυρός αδελφοί μου όπου επί 2013 και πλέον έτη διαμελίζεται και μοιράζεται εις τον κόσμο όλον ο ίδιος τίμιος σταυρός παραμένει στην ουσία άθικτος και όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου που μόνο ο κύριος μας γνωρίζει τότε όλα τα διασκορπισμένα κομμάτια θα ενωθούν και ο ίδιος σταυρός της Σταυρώσεως θα προηγηθεί της Δευτέρας παρουσίας του Ιησού Χριστού ο Ορθόδοξος πατριάρχης Ιεροσολύμων θα τοποθέτηση εις τον Γολγοθά τον ίδιο αυτόν Σταυρόν όπου άγγελοι κυρίου θα τον παραλάβουν δια να τον μεταφέρουν εις τους ουρανούς δια την Δευτέρα έλευση του κυρίου μας.

Σήμερον η Εκκλησία του Χριστού ως άλλος παράδεισος φαίνεται και όπως εις τον παράδεισο έχει εις το μέσον το ξύλον της γνώσεως το οποίον θανάτωσε τον Αδάμ δια την παρακοή του έτσι και η εκκλησία μας έχει τον Σταυρό το ξύλο της ζωής εις το μέσο Διότι ανάστησε τον Αδάμ δια του θανάτου του Ιησού Χριστού.

Ο Προφητάναξ μας λέει:

Προσκυνούμε εις τον τόπον ου έστησαν οι πόδες αυτού.

Αυτό καλούμεθα να κάνουμε και εμείς να προσκυνήσουμε τον τίμιον Σταυρόν μετά φόβου και χαράς  μετά φόβου δια την αναξιότητα μας και μετά χαράς δια την χάριν που μας δίνει και μας χαρίζει.

Αγαπητοί μου αδελφοί λίγο καιρό πριν του πάθους μας έμεινε ας προσευχηθούμε και ας δούμε μπροστά μας τα μηνύματα των καιρών όπου ο ίδιος ο κύριος μας δίνει και μας στέλνει ας αρπάξουμε την ευκαιρία από αυτόν τον λίγο καιρό που έχουμε μπροστά μας και ας ενδυθούμε και εμείς τον νέον άνθρωπο της αγάπης της μετανοίας της συγχωρήσεως μπορούμε αρκεί όλοι μας από σήμερα να το κάνουμε πράξη και αρχή μας.

Καλή συνέχεια αδελφοί μου ο καλός θεός να μας έχει όλους καλά.

π.ΜΙΧΑΗΛ ΜΕΓΑΓΙΑΝΝΗΣ