Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα είναι
παρμένο από τη Β΄ προς Κορινθίους επιστολή. Εδώ ο Απόστολος Παύλος προτρέπει τους
πιστούς της Εκκλησίας της Κορίνθου να ανταποκριθούν πρόθυμα και απλόχερα στον
έρανο που θα διεξαγόταν υπέρ των πτωχών των Ιεροσολύμων, αναπτύσσει τη μεγάλη
αξία της ελεημοσύνης και ταυτόχρονα διαβεβαιώνει πως ο Θεός θα ανταμείψει με
πολλές ευλογίες την προσφορά τους.
«Ο σπείρων φειδομένως φειδομένως και
θερίσει και ο σπείρων επ’ ευλογίαις επ’ ευλογίαις και θερίσει έκαστος καθώς
προαιρείται τη καρδία μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός»
Όποιος σπέρνει με φειδώ, λέει, θα έχει λίγη
σοδειά κι όποιος σπέρνει απλόχερα, η σοδειά του θα είναι άφθονη. O καθένας ας δώσει
όπως του λέει η καρδιά του χωρίς να στενοχωριέται ή να εξαναγκάζεται, γιατί «ο
Θεός αγαπάει αυτόν που δίνει με ευχαρίστηση». Έχει τη δύναμη ο Θεός να σας
χορηγήσει πλουσιοπάροχα κάθε δωρεά, ώστε να είστε πάντοτε σε όλα τελείως
αυτάρκεις, και να δίνεται με το παραπάνω για κάθε καλό σκοπό. Το λέει κι η
Γραφή: «Σκόρπισε, έδωσε στους φτωχούς, η αγαθοεργία του παραμένει αιώνια». Κι
αυτός που δίνει το σπόρο στο σποριά και το ψωμί για να τραφεί, ας δώσει και ας
πληθύνει και το δικό σας σπόρο και ας αυξήσει τους καρπούς της αγαθοεργίας σας,
. Ο Θεός θα σας κάνει πλούσιους σε όλα, για να μπορείτε να δίνετε γενναιόδωρα.
Αυτοί που θα πάρουν από μας τη δική σας εισφορά θα ευχαριστούν το Θεό.
Αδελφοί μου!
Ο Απόστολος Παύλος, εδώ, μας υπενθυμίζει
ένα μεγάλο καθήκον για κάθε χριστιανό.
Το καθήκον της προσφοράς. Όσον καιρό υπάρχουν στη κοινωνία άνθρωποι
αναγκεμένοι, άνθρωποι δυστυχισμένοι, οι λόγοι αυτοί του Αποστόλου θα έχουν
πάντοτε επικαιρότητα και θεμελιώδη σημασία. Αλλά το θέμα αυτό της βοηθείας προς
τους έχοντας ανάγκην είναι πολύ λεπτό και χρειάζεται να το αντιμετωπίσει ο
χριστιανός με προσοχή και προ παντός με καλοσύνη, με διάκριση και με αγάπη.
Διότι, όπως σημειώνει ο Απόστολος, ο Θεός αγαπά εκείνον που δίδει με προθυμία
και αγαθότητα, και όχι με σκυθρωπότητα και πίεση. Αυτό που θα προσφέρουμε, να
το δώσουμε με την ευχαρίστησή μας, με πρόσωπο γελαστό, με ματιά γλυκιά,
στοργική. Χωρίς «κατεβασμένα μούτρα», χωρίς δυσκολία. Αλλιώς είναι καλύτερα να
μη δώσουμε.
Αδελφοί μου!
Δεν χρειάζεται να πούμε, πόσος πόνος
υπάρχει σήμερα γύρω μας. Πόση φτώχεια. Πόση στέρηση και αγωνία. Πόσο δάκρυ
κυλά. Πόσοι γονείς δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους, να τα σπουδάσουν, να
τα αποκαταστήσουν. Πόσοι θρηνούν γιατί το φάσμα της πείνας πλανάται στο σπίτι
τους. Πόσοι νέοι βλέπουν τα όνειρά τους να κομματιάζονται, διότι δε βλέπουν
καμιά προοπτική στο μέλλον τους. Όλοι τα ξέρουμε αυτά. Γιατί όλοι τα βλέπουμε
γύρω μας, συχνά μάλιστα τα ζούμε κι εμείς οι ίδιοι.
Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι το κήρυγμα της
ελεημοσύνης, υπήρχε, υπάρχει και βεβαίως θα υπάρχει πάντοτε μέσα στην Εκκλησία
μας. Άλλωστε, θα πρέπει να γνωρίζουμε και τούτο. Οποιοδήποτε κοινωνικό ή άλλο
σύστημα επικρατήσει, ουδέποτε θα λείψουν άνθρωποι με ανάγκες, με δυσκολίες, με
ασθένειες που δρε μπορούν να τα βγάλουν πέρα από μόνοι τους.
Μπροστά σ’ αυτό το θλιβερό θέαμα δεν
επιτρέπεται να μένη η ψυχή μας αδιάφορη. Πρέπει να μην έχει κανείς καρδιά μέσα
του ή να έχει πάθει πώρωση για να μη συγκινηθεί από το δράμα που παίζεται γύρω
του σε τόση έκταση και ένταση.: «Τί έχεις ό ουκ έλαβες; Ει δε και έλαβες, τί
καυχάσαι ως μη λαβών;», τονίζει και πάλιν ο Απόστολος Παύλος. Αν κάνουμε όλες
αυτές τας σκέψεις, τότε πρέπει να είμαστε θηρία για να μη συγκινηθούμε από το
θέαμα και να μη σπεύσουμε, να μη τρέξουμε, να μη σκύψουμε, να μην
αφουγκραστούμε τους χτύπους της καρδιάς του αδελφού μας που ζητά χέρι βοηθείας,
Μιλώντας ο Χριστός για τη Δευτέρα Παρουσία
Του και για όσους θα αξιωθούν της δεξιάς μερίδος, είπε: «Δεύτε οι ευλογημένοι
του Πατρός μου κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν. Επείνασα γαρ και
εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και εποτίσατέ με». Και όταν αυτοί Τον ρώτησαν:
«Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να
πιείς»; Τότε απάντησε: «Σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους
άσημους αδελφούς μου, τα κάνατε για μένα».
Ο ιερός Χρυσόστομος σχολιάζει
χαρακτηριστικά: «Όταν (η φιλανθρωπία) ξεχύνεται απλόχερα, εξαφανίζει σαν φωτιά
τα αμαρτήματα και μας κάνει δικαίους. Ας μην είμαστε λοιπόν τσιγκούνηδες, αλλά
ας σπέρνουμε με απλοχεριά.... Αλλά ξοδεύοντας για την κοιλιά σου βέβαια και για
να μεθάς και για να κάνεις ασωτίες, δε σκέπτεσαι καθόλου τη φτώχεια, αν όμως
χρειασθεί να βοηθήσεις φτωχό, γίνεσαι φτωχότερος από όλους....».
Αδελφοί μου!
Στις μέρες μας, πολλοί συνάνθρωποί μας μαστίζονται από δυσεπίλυτα
οικονομικά προβλήματα, εξαιτίας της κρίσης που επηρέασε αισθητά σχεδόν το
σύνολο του Ελληνικού λαού. Πολλοί είναι
χωρίς εργασία και με παιδιά επίσης άνεργα που εξαρτούνται από αυτούς.
Όλοι σηκώνουν καθημερινά το δικό τους σταυρό. Ακόμα δίπλα μας βλέπουμε το
καθημερινό δράμα με τους πρόσφυγες που
έρχονται δίπλα μας ζητώντας ένα δρόμο σωτηρίας και ελπίδας, βιώνοντας
ένα μεγάλο δράμα. Αξίζει να αφιερώσει κανείς λίγο απ’ τον πολύτιμο χρόνο
του και να σταθεί μπροστά σ’ αυτό το δράμα. Αξίζει να σταθούμε και να δούμε στα
μάτια τον κάθε αδελφό μας, είτε τον θεωρούμε πλησίον μας, είτε ξένο έχοντας κατά νου τα πατερικά λόγια «είδες τον αδελφό σου, είδες το Θεό».
Ιδιαίτερα συγκινητικός και παραδειγματικός
είναι ο βίος του αγίου Πέτρου του τελώνη: Ο άγιος αυτός ήταν πατρίκιος και
διοικητής ολόκληρης της Αφρικής. Μια μέρα κάποιος φτωχός τον πίεζε φορτικά για
να του δώσει ελεημοσύνη και εκείνος, που ήταν ιδιαίτερα σκληρός και θυμώδης,
αγανάκτησε και του πέταξε ένα ψωμί πάνω στο κεφάλι. Σε λίγες μέρες ο πατρίκιος
αρρώστησε βαριά και είδε σαν σε όραμα μια ζυγαριά όπου στο δεξί της μέρος δεν
βρισκόταν τίποτε άλλο από το προαναφερθέν ψωμί. Όταν συνήλθε από την οπτασία,
διένειμε στους φτωχούς όλα τα υπάρχοντά του και μάλιστα πούλησε τον εαυτό του
ως δούλο και το αντίτιμο το έδωσε και αυτό στους απόρους. (απόδοση κειμένου
Διακόνου Ανδρέα Παπαμιχαήλ, θεολόγου).
Ας μην κλεινόμαστε λοιπόν αδελφοί μου,
πεισματικά στο καβούκι της εγωκεντρικότητάς μας. « Ο Θεός μας τόνισε σήμερα ο
Απόστολος Παύλος, έχει τη δύναμη να σας χορηγήσει πλουσιοπάροχα κάθε δωρεά, ώστε
να είστε πάντοτε σε όλα τελείως αυτάρκεις, και να δίνετε με το παραπάνω για
κάθε καλό σκοπό. Το λέει και η Γραφή «σκόρπισε, έδωσε στους φτωχούς, η
αγαθοεργία του θα διαρκεί αιώνια. Αυτός που δίνει στο σποριά το σπόρο και το
ψωμί για να τραφεί, θα δώσει και θα πληθύνει και το δικό σας σπόρο και θα
αυξηθεί στους καρπούς της αγαθοεργίας σας. Ο Θεός θα σας κάνει πλούσιους σε
όλα, για να μπορείτε να δίνετε γενναιόδωρα.
«ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός».
