ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑ ΚΑΛΑ

Τρεις Κυριακές το χρόνο είναι αφιερωμένες στη τιμή των αγίων Πατέρων, που συγκρότησαν τις επτά Οικουμενικές Συνόδους, οι οποίοι με τη θεολογία τους, τη βιωματική εμπειρία τους και την αγιότητα της ζωής τους κατόρθωσαν να κατατροπώσουν τις διάφορες αιρέσεις, να περιφρουρήσουν την ορθόδοξη πίστη και να διατυπώσουν τα δόγματα και τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας.

Η πρώτη, είναι η έβδομη Κυριακή από το Πάσχα (μετά την εορτή της Αναλήψεως), που είναι αφιερωμένη στους Πατέρες, οι οποίοι συγκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και η οποία καταδίκασε τον Άρειο, ο οποίος δίδασκε ότι ο Χριστός είναι κτίσμα και όχι Θεός.

Η δεύτερη, είναι μια Κυριακή του μηνός Ιουλίου και συγκεκριμένα αυτή που θα συμπέσει στις 13 Ιουλίου, ή η πρώτη μετά από την ημερομηνία αυτή. Αυτή η Κυριακή είναι αφιερωμένη στη μνήμη των Πατέρων, που συγκρότησαν τις έξι πρώτες Οικουμενικές Συνόδους. Ειδικότερα όμως αυτή τη μέρα γιορτάζουμε τους πατέρες της Δ΄ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου, η οποία καταδίκασε τον Ευτυχή, ο οποίος δίδασκε ότι ο Χριστός είχε μόνο μία φύση την θεία (η αίρεση μονοφυσιτισμού). Η ανθρώπινη φύση έλεγε ο Ευτυχής, απορροφήθηκε από την θεία και επομένως ο Χριστός υπήρξε μόνο Θεός και φαινομενικώς άνθρωπος. 

Και η τρίτη Κυριακή είναι μέσα στο μήνα Οκτώβριο και συγκεκριμένα αυτή που θα συμπέσει στις 11 του μηνός- όπως και σήμερα -  ή η πρώτη μετά την ημερομηνία αυτή. Αυτή είναι αφιερωμένη στη μνήμη των Πατέρων της Ζ΄ εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου που συνήλθε όταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο άγιος Ταράσιος και στον αυτοκρατορικό θρόνο βρισκόταν η Ειρήνη η Αθηναία. Η Ειρήνη συνέβαλε στην οριστική αναστύλωση των ιερών εικόνων και την καταδίκη της εικονομαχίας. Έτσι σήμερα οι εικόνες είναι ο κόσμος των ιερών ναών, που βοηθά το νου μέσα από τη αίσθηση της όράσης ν’ ανεβαίνει στα πρωτότυπα των εικόνων και να προσκυνά το Χριστό και τις θεωμένες υποστάσεις των αγίων.

Οι Άγιοι αυτοί Πατέρες συγκεντρώθηκαν κατά των εικονομάχων και μας παράδωσαν σαν πνευματική παρακαταθήκη και κληρονομιά ότι «ὁ τὰς Ἁγίας Εἰκόνας μὴ προσκυνῶν ἀλλότριός ἐστι τῆς τῶν ὀρθοδόξων πίστεως». Ακόμα αγιοπνευματικὰ μας πληροφόρησαν ότι «ἡ τῆς εἰκόνος τιμή, ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει· ὁ δὲ προσκυνῶν καὶ τιμῶν τὴν Εἰκόνα, προσκυνεῖ τὴν ὑπόστασιν τοῦ ἐγγραφομένου (εἰκονιζομένου) προσώπου».

Κύριο θέμα της σημερινής Αποστολικής περικοπής είναι και πάλι  τα καλά έργα. Με πολύ απλές προτάσεις μας δείχνει – και επιμένει σ’ αυτό πολλές φορές - πως συνδέεται η πίστη με την καθημερινή πράξη.   Δύο βασικά στοιχεία ζητά ο απόστολος Παύλος, τα καλά έργα και τα ωφέλιμα λόγια. Και μάλιστα σε μια εποχή όπως η σημερινή, που οι άνθρωποι έχουν κουραστεί από τα πολλά λόγια που δεν έχουν αντίκρισμα. Τούτη η προτροπή είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρη, θέτοντας τον καθένα ξεχωριστά προ των ευθυνών του.

Παιδί μου Τίτε, αυτά τα λόγια είναι αξιόπιστα και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία, ώστε όσοι έχουν πιστέψει στο Θεό να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα. Αυτά είναι τα καλά και τα χρήσιμα στους ανθρώπους. Από το άλλο μέρος, να αποφεύγεις τις ανόητες αναζητήσεις σε γενεαλογικούς καταλόγους, τις φιλονικίες και τις διαμάχες γύρω από τις διατάξεις του ιουδαϊκού νόμου, γιατί όλα αυτά είναι ανώφελα και μάταια. Τον άνθρωπο που ακολουθεί πλανερές διδασκαλίες συμβούλεψέ τον μια δυο φορές, κι αν δεν ακούσει άφησέ τον, με τη βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστραφεί και αμαρτάνει, καταδικάζοντας έτσι ο ίδιος τον εαυτό του.

Αδελφοί μου! Επηρεασμένοι από το πνεύμα της εποχής, λέμε λόγια, ακούμε λόγια - χωρίς όμως έργα. Εύκολα κρίνουμε, δύσκολα θέλουμε να κουραστούμε και να εργασθούμε σε έργα αγάπης και διακονίας. Ο Απόστολος όμως, μας ζητά ακριβώς το αντίθετο: λίγα λόγια και πολλά έργα. «Αφήστε τις ατελείωτες συζητήσεις για πράγματα ανούσια ή και αμαρτωλά, και πρωτοστατήστε των καλών έργων». Να τα επιτελούμε όχι αναγκαστικά, αλλά με ζήλο και αυταπάρνηση. Χωρίς να περιμένουμε όσους έχουν ανάγκη, να ζητήσουν τη βοήθεια μας. Αλλά να επιζητούμε οι ίδιοι ευκαιρίες.   Κάποιοι υποφέρουν, άλλοι πεινούν, κάποιοι ανήμποροι θέλουν συμπαράσταση, κάποιοι μοναχικοί την παρηγοριά μας. Άλλοι απογοητεύονται στις μακροχρόνιες αρρώστιες τους και άλλοι απελπίζονται από τα βάσανα της ζωής. Να ψάξουμε να βρούμε τους ανθρώπους που χρειάζονται την αγάπη και τη στήριξη μας. Έτσι θα πλουτίσει η ζωή μας με καρπούς αρετής και θα πλημμυρίσει η καρδιά μας από ειρήνη και ανάπαυση.

Ειδικά οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλουμε να είμαστε το φως του κόσμου. Έτσι μας είπε ο Κύριός μας, «Υμείς εστέ το φως του κόσμου». Και όπως οι Άγιοι Πατέρες ήταν τα αστέρια που φώτιζαν και φωτίζουν και σελαγίζουν στο νοητό στερέωμα της Εκκλησίας μας δια μέσου των αιώνων, έτσι κι εμείς οι Χριστιανοί είμαστε τα φώτα. Να παίρνουμε το φως από τον Ήλιο Χριστό και να φωτίζουμε τα σκοτάδια της ειδωλολατρίας και των αιρέσεων.

Αδελφοί μου! Οι θεοφώτιστοι Πατέρες, των οποίων τη μνήμη εορτάζουμε σήμερα, όλοι σύμφωνοι καταδίκασαν την πλάνη. Νίκη, λοιπόν, περίλαμπρη είναι η κατάληξη του αγώνα. Και οι αιώνες περνούν. Οι πιστοί συνεχίζουν και σήμερα τη ζωή τους μέσα στον κόσμο τούτο. Πειρασμοί, παγίδες, δοκιμασίες πολλών ειδών ορθώνονται απειλητικά μπροστά τους. Μπλέκονται σε αγώνες σκληρούς, αιματηρούς, που δημιουργεί ο κόσμος ο γεμάτος αμφιβολίες, γύρω από την Πίστη. Κι όμως η Εκκλησία νικά. Ανόθευτη κρατεί την Πίστη. Προχωρεί αδιάκοπα. Αυξάνει. Θριαμβεύει. Μαζί της αναδεικνύεται νικητής και θριαμβευτής και ο κάθε πιστός. Και ζει και απολαμβάνει το θαύμα των 21 αιώνων, το παμμέγιστο ΘΑΥΜΑ. Τη νίκη της Ορθοδοξίας. Γιατί είναι ιδρυτής και Κυβερνήτης και Πρεσβευτής της Αιώνιος ο Λυτρωτής Ιησούς.

Ο λόγος του Θεού είναι  φως και ζωή στον άνθρωπο. Αυτός  αναμόρφωσε τις κοινωνίες, αυτός αναγέννησε τις καρδιές των ανθρώπων, αυτός δημιούργησε τους ήρωες και μάρτυρες της πίστης, της αρετής και τους μάρτυρες της αληθείας. Και εμείς παιδιά του Θεού Πατέρα κατά χάριν ανάγκη  έχουμε να ακούμε τον Θείο λόγο και να τον μελετούμε με πίστη, με ευλάβεια με προσοχή προς όφελος της ψυχής μας, «ο ών εκ του Θεού τα ρήματα του Θεού ακούει». Ο φιλόπονος γεωργός, της σημερινής παραβολής του Σπορέως, γη άγονο και ακανθώδη, με χαλίκια, γεμάτη από πέτρες μετατρέπει σε γη γόνιμο και καρποφόρα, και εμείς οι χριστιανοί αν θέλουμε να γίνουμε καλή γη, θείο γεώργιο, γόνιμο και καρποφόρο ας εργαστούμε πνευματικά «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι  ημέραι πονηραί εισί».