ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ

  Άγιος Γεράσιμος γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας το 1506. Ο πατέρας του Δημήτριος ανήκε σε αριστοκρατική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης. Ό Άγιος Γεράσιμος μεγάλωσε και μορφώθηκε όπως όλα τα αρχοντόπουλα της εποχής. Στα 20 χρόνια του αποφάσισε να πάει στη Ζάκυνθο, που ήταν ένα σημαντικό κέντρο των γραμμάτων της εποχής.

Η αγάπη του στον Χριστό τον κάνει να ξεκινήσει προσκυνήματα στα σημαντικότερα Μοναστικά κέντρα της εποχής του. Αφού πρώτα επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη και πήρε την ευλογία από τον Οικουμενικό Πατριάρχη,πήγε στο Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός. Ο Άγιος Γεράσιμος έμεινε αρκετά στο Άγιον Όρος σε ερημική Σκήτη. Ιερός του πόθος ήταν να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους. Στα Ιεροσόλυμα ο Πατριάρχης εκτιμά την προσωπικότητα του Μοναχού Γεράσιμου και τον χειροτονεί διάκονο και πρεσβύτερο. Διαρκής ήταν ο πόθος του να γνωρίσει Μοναχούς και φημισμένους Ασκητές, για να αντλήσει διδάγματα από την αγιασμένη ζωή τους. Γι αυτό επισκέφθηκε την Ιερά Μονή Σινά και άλλα μεγάλα κέντρα του Μοναχισμού, όπως τη Θηβαΐδα της Αιγύπτου.

Το 1548 ο Άγιος Γεράσιμος επιστρέφει στη Ζάκυνθο με πλούσια εμπειρία από την ασκητική ζωή μεγάλων Ασκητών της εποχής του και αποφάσισε να τους μιμηθεί. Αρχικά ασκήτεψε σε μια σπηλιά στη Ζάκυνθο και μετά στο γειτονικό νησί Κεφαλλονιά. Αφού ασκήτεψε κι εκεί επί 6 χρόνια σε μια σπηλιά αποφάσισε να ιδρύσει μοναστήρι. Εκεί αρχίζουν να συρρέουν οι πιστοί για να εξομολογηθούν, να ζητήσουν πνευματική καθοδήγηση, να ακούσουν τη διδασκαλία του και να του ζητήσουν τις προσευχές του, για την απαλλαγή από ποικίλες σοβαρές αρρώστιες.

Με την αγία ζωή του και τα πολλά θαύματα που γίνονταν με τις προσευχές του, η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλο το χριστιανικό κόσμο. Μια ακόμη ένδειξη της αγιότητός του είναι και το γεγονός ότι μετά την κοίμησή του το σώμα του παραμένει ολόκληρο και ευωδιάζει. Πολλά δε θαύματα γίνονται μέχρι σήμερα σε όσους προσκυνούν το άγιο Λείψανό του, και με πίστη ζητούν τις μεσιτείες του Αγίου.

Ο Άγιος Γεράσιμος ανήκει στην τάξη εκείνη των Αγίων που αποκαλούνται Όσιοι. Οι Όσιοι είναι Μοναχοί-Μοναχές, που έζησαν σε Μοναστήρια, ή Ασκητές και Αναχωρητές, που κατέφυγαν σε έρημους τόπους και έζησαν σε απλά φτωχικά οικήματα ή σε σπηλιές. Ο αποκλειστικός σκοπός τους ήταν και είναι να αφιερωθούν από αγάπη στον Χριστό εξ ολοκλήρου. Να προσεύχονται αδιαλείπτως, να μειώνουν στο ελάχιστο το φαγητό και τον ύπνο τους, και να αγωνίζονται συνεχώς να εφαρμόσουν με ακρίβεια όλες τις εντολές του Χριστού με σκοπό να μιμηθούν στη ζωή τους τον Χριστό, και να φθάσουν στη θέωση. Αυτός ο αγώνας, που έχει ως βάση την ταπείνωση, την αγάπη και το πνεύμα της θυσίας χάριν του Χριστού, έως ότου μορφωθή ο Χριστός μέσα τους, ὁπως γράφει ο Απόστολος Παύλος, τους ενώνει με τον Χριστό• τους αγιάζει• τους μεταβάλλει σε επίγειους Αγγέλους. Η αυστηρή αυτή ασκητική ζωή τους παρέχει την κάθαρση από τα ανθρώπινα πάθη και τις αμαρτίες• τους φωτίζει να σκέπτονται και να ενεργούν κατά το θέλημα του Θεού• τούς δίνει πλούσια τη Χάρη και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος.

Αυτά τα χαρίσματα οι Όσιοι Πατέρες τα χρησιμοποιούν για την ανάπτυξη της πνευματικής ζωής της Εκκλησίας. Με τις θεόπνευστες συγγραφές τους και με την πνευματική καθοδήγησή τους, σε όσους τους πλησιάζουν, προσφέρουν μεγάλη ενίσχυση, παρηγοριά και δύναμη σε πλήθη πιστών. Πολύτιμες είναι οι προσευχές τους υπέρ του σύμπαντος κόσμου. Ευεργετικές και οι ποικίλες θαυματουργικές επεμβάσεις τους, τις οποίες και σήμερα απολαμβάνουν οι πιστοί, που με πίστη επικαλούνται την μεσιτεία τους. Όπως συμβαίνει επί αιώνες και στον Ναό του Αγίου Γερασίμου στην Κεφαλλονιά, όπου βρίσκεται ολόκληρο το ιερό Λείψανο του Αγίου. Από όλον τον κόσμο καθημερινά προσέρχονται πιστοί με ποικίλα σοβαρά προβλήματα, ή απλώς για να προσκυνήσουν και να ζητήσουν τη Χάρη του. Μεταξύ δε αυτών, πολλοί που υπέφεραν από την κυριαρχία του διαβόλου ελευθερώθηκαν και θεραπεύθηκαν.

Η γνωριμία με τη ζωή των Οσίων πολλαπλά μας βοηθεί. Βλέποντας ότι εκείνοι νηστεύουν αυστηρά ολόκληρες ημέρες, παρακινούμαστε κι εμείς να μη θεωρούμε ακατόρθωτη την ελαφρά νηστεία που καθιέρωσε η Εκκλησία. Όταν βλέπουμε τους Οσίους να ζουν απλά, χωρίς όλα εκείνα που εμείς μέσα στην κοινωνία θεωρούμε απαραίτητα, δεν μελαγχολούμε που δεν αποκτήσαμε κάποια από τα προϊόντα της καταναλωτικής κοινωνίας! Αν οι Όσιοι προσεύχονται μέρα-νύχτα, παρακινούμαστε κι εμείς να αφιερώνουμε τουλάχιστον μία ώρα την εβδομάδα για να πάμε την Κυριακή στην Εκκλησία, και τις άλλες μέρες να κάνουμε καθημερινά, τουλάχιστον, πρωί και βράδυ λίγη προσευχή!

Είθε, αδελφοί μου η αγιασμένη Μορφή του Οσίου Γερασίμου και όλων των Οσίων Πατέρων και Μητέρων μας να μας εμπνέουν στην προσπάθειά μας να φθάσουμε στην αγιότητα , αφού όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος «τοῦτο έστι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμός ὑμῶν» (Α’ Θεσ. 4,3).

(†) Μητροπολίτης Πισιδίας Σωτήριος Τράμπας

ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑ ΚΑΛΑ

Τρεις Κυριακές το χρόνο είναι αφιερωμένες στη τιμή των αγίων Πατέρων, που συγκρότησαν τις επτά Οικουμενικές Συνόδους, οι οποίοι με τη θεολογία τους, τη βιωματική εμπειρία τους και την αγιότητα της ζωής τους κατόρθωσαν να κατατροπώσουν τις διάφορες αιρέσεις, να περιφρουρήσουν την ορθόδοξη πίστη και να διατυπώσουν τα δόγματα και τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας.

Η πρώτη, είναι η έβδομη Κυριακή από το Πάσχα (μετά την εορτή της Αναλήψεως), που είναι αφιερωμένη στους Πατέρες, οι οποίοι συγκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και η οποία καταδίκασε τον Άρειο, ο οποίος δίδασκε ότι ο Χριστός είναι κτίσμα και όχι Θεός.

Η δεύτερη, είναι μια Κυριακή του μηνός Ιουλίου και συγκεκριμένα αυτή που θα συμπέσει στις 13 Ιουλίου, ή η πρώτη μετά από την ημερομηνία αυτή. Αυτή η Κυριακή είναι αφιερωμένη στη μνήμη των Πατέρων, που συγκρότησαν τις έξι πρώτες Οικουμενικές Συνόδους. Ειδικότερα όμως αυτή τη μέρα γιορτάζουμε τους πατέρες της Δ΄ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου, η οποία καταδίκασε τον Ευτυχή, ο οποίος δίδασκε ότι ο Χριστός είχε μόνο μία φύση την θεία (η αίρεση μονοφυσιτισμού). Η ανθρώπινη φύση έλεγε ο Ευτυχής, απορροφήθηκε από την θεία και επομένως ο Χριστός υπήρξε μόνο Θεός και φαινομενικώς άνθρωπος. 

Και η τρίτη Κυριακή είναι μέσα στο μήνα Οκτώβριο και συγκεκριμένα αυτή που θα συμπέσει στις 11 του μηνός- όπως και σήμερα -  ή η πρώτη μετά την ημερομηνία αυτή. Αυτή είναι αφιερωμένη στη μνήμη των Πατέρων της Ζ΄ εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου που συνήλθε όταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο άγιος Ταράσιος και στον αυτοκρατορικό θρόνο βρισκόταν η Ειρήνη η Αθηναία. Η Ειρήνη συνέβαλε στην οριστική αναστύλωση των ιερών εικόνων και την καταδίκη της εικονομαχίας. Έτσι σήμερα οι εικόνες είναι ο κόσμος των ιερών ναών, που βοηθά το νου μέσα από τη αίσθηση της όράσης ν’ ανεβαίνει στα πρωτότυπα των εικόνων και να προσκυνά το Χριστό και τις θεωμένες υποστάσεις των αγίων.

Οι Άγιοι αυτοί Πατέρες συγκεντρώθηκαν κατά των εικονομάχων και μας παράδωσαν σαν πνευματική παρακαταθήκη και κληρονομιά ότι «ὁ τὰς Ἁγίας Εἰκόνας μὴ προσκυνῶν ἀλλότριός ἐστι τῆς τῶν ὀρθοδόξων πίστεως». Ακόμα αγιοπνευματικὰ μας πληροφόρησαν ότι «ἡ τῆς εἰκόνος τιμή, ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει· ὁ δὲ προσκυνῶν καὶ τιμῶν τὴν Εἰκόνα, προσκυνεῖ τὴν ὑπόστασιν τοῦ ἐγγραφομένου (εἰκονιζομένου) προσώπου».

Κύριο θέμα της σημερινής Αποστολικής περικοπής είναι και πάλι  τα καλά έργα. Με πολύ απλές προτάσεις μας δείχνει – και επιμένει σ’ αυτό πολλές φορές - πως συνδέεται η πίστη με την καθημερινή πράξη.   Δύο βασικά στοιχεία ζητά ο απόστολος Παύλος, τα καλά έργα και τα ωφέλιμα λόγια. Και μάλιστα σε μια εποχή όπως η σημερινή, που οι άνθρωποι έχουν κουραστεί από τα πολλά λόγια που δεν έχουν αντίκρισμα. Τούτη η προτροπή είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρη, θέτοντας τον καθένα ξεχωριστά προ των ευθυνών του.

Παιδί μου Τίτε, αυτά τα λόγια είναι αξιόπιστα και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία, ώστε όσοι έχουν πιστέψει στο Θεό να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα. Αυτά είναι τα καλά και τα χρήσιμα στους ανθρώπους. Από το άλλο μέρος, να αποφεύγεις τις ανόητες αναζητήσεις σε γενεαλογικούς καταλόγους, τις φιλονικίες και τις διαμάχες γύρω από τις διατάξεις του ιουδαϊκού νόμου, γιατί όλα αυτά είναι ανώφελα και μάταια. Τον άνθρωπο που ακολουθεί πλανερές διδασκαλίες συμβούλεψέ τον μια δυο φορές, κι αν δεν ακούσει άφησέ τον, με τη βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστραφεί και αμαρτάνει, καταδικάζοντας έτσι ο ίδιος τον εαυτό του.

Αδελφοί μου! Επηρεασμένοι από το πνεύμα της εποχής, λέμε λόγια, ακούμε λόγια - χωρίς όμως έργα. Εύκολα κρίνουμε, δύσκολα θέλουμε να κουραστούμε και να εργασθούμε σε έργα αγάπης και διακονίας. Ο Απόστολος όμως, μας ζητά ακριβώς το αντίθετο: λίγα λόγια και πολλά έργα. «Αφήστε τις ατελείωτες συζητήσεις για πράγματα ανούσια ή και αμαρτωλά, και πρωτοστατήστε των καλών έργων». Να τα επιτελούμε όχι αναγκαστικά, αλλά με ζήλο και αυταπάρνηση. Χωρίς να περιμένουμε όσους έχουν ανάγκη, να ζητήσουν τη βοήθεια μας. Αλλά να επιζητούμε οι ίδιοι ευκαιρίες.   Κάποιοι υποφέρουν, άλλοι πεινούν, κάποιοι ανήμποροι θέλουν συμπαράσταση, κάποιοι μοναχικοί την παρηγοριά μας. Άλλοι απογοητεύονται στις μακροχρόνιες αρρώστιες τους και άλλοι απελπίζονται από τα βάσανα της ζωής. Να ψάξουμε να βρούμε τους ανθρώπους που χρειάζονται την αγάπη και τη στήριξη μας. Έτσι θα πλουτίσει η ζωή μας με καρπούς αρετής και θα πλημμυρίσει η καρδιά μας από ειρήνη και ανάπαυση.

Ειδικά οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλουμε να είμαστε το φως του κόσμου. Έτσι μας είπε ο Κύριός μας, «Υμείς εστέ το φως του κόσμου». Και όπως οι Άγιοι Πατέρες ήταν τα αστέρια που φώτιζαν και φωτίζουν και σελαγίζουν στο νοητό στερέωμα της Εκκλησίας μας δια μέσου των αιώνων, έτσι κι εμείς οι Χριστιανοί είμαστε τα φώτα. Να παίρνουμε το φως από τον Ήλιο Χριστό και να φωτίζουμε τα σκοτάδια της ειδωλολατρίας και των αιρέσεων.

Αδελφοί μου! Οι θεοφώτιστοι Πατέρες, των οποίων τη μνήμη εορτάζουμε σήμερα, όλοι σύμφωνοι καταδίκασαν την πλάνη. Νίκη, λοιπόν, περίλαμπρη είναι η κατάληξη του αγώνα. Και οι αιώνες περνούν. Οι πιστοί συνεχίζουν και σήμερα τη ζωή τους μέσα στον κόσμο τούτο. Πειρασμοί, παγίδες, δοκιμασίες πολλών ειδών ορθώνονται απειλητικά μπροστά τους. Μπλέκονται σε αγώνες σκληρούς, αιματηρούς, που δημιουργεί ο κόσμος ο γεμάτος αμφιβολίες, γύρω από την Πίστη. Κι όμως η Εκκλησία νικά. Ανόθευτη κρατεί την Πίστη. Προχωρεί αδιάκοπα. Αυξάνει. Θριαμβεύει. Μαζί της αναδεικνύεται νικητής και θριαμβευτής και ο κάθε πιστός. Και ζει και απολαμβάνει το θαύμα των 21 αιώνων, το παμμέγιστο ΘΑΥΜΑ. Τη νίκη της Ορθοδοξίας. Γιατί είναι ιδρυτής και Κυβερνήτης και Πρεσβευτής της Αιώνιος ο Λυτρωτής Ιησούς.

Ο λόγος του Θεού είναι  φως και ζωή στον άνθρωπο. Αυτός  αναμόρφωσε τις κοινωνίες, αυτός αναγέννησε τις καρδιές των ανθρώπων, αυτός δημιούργησε τους ήρωες και μάρτυρες της πίστης, της αρετής και τους μάρτυρες της αληθείας. Και εμείς παιδιά του Θεού Πατέρα κατά χάριν ανάγκη  έχουμε να ακούμε τον Θείο λόγο και να τον μελετούμε με πίστη, με ευλάβεια με προσοχή προς όφελος της ψυχής μας, «ο ών εκ του Θεού τα ρήματα του Θεού ακούει». Ο φιλόπονος γεωργός, της σημερινής παραβολής του Σπορέως, γη άγονο και ακανθώδη, με χαλίκια, γεμάτη από πέτρες μετατρέπει σε γη γόνιμο και καρποφόρα, και εμείς οι χριστιανοί αν θέλουμε να γίνουμε καλή γη, θείο γεώργιο, γόνιμο και καρποφόρο ας εργαστούμε πνευματικά «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι  ημέραι πονηραί εισί».

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΘΩΜΑΣ

 

Απόστολος Θωμάς: Ο δύσπιστος μαθητής του Κυρίου

Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού

---

Την πρώτη Κυριακή μετά την Ανάσταση του Κυρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του αγίου ενδόξου αποστόλου Θωμά και διαβάζεται στις εκκλησίες η σχετική περικοπή της ψηλάφησης του Χριστού από αυτόν.

Δεν είναι τυχαία αυτή η επιλογή. Έρχεται να επιβεβαιώσει, μαζί με τις τόσες άλλες μαρτυρίες, ότι ο Κύριος αναστήθηκε όντως από τους νεκρούς.

Ο Θωμάς κατά θεία παραχώρηση ζήτησε να έχει απτή εμπειρία της Ανάστασης του Χριστού. Να βάλλει τα χέρια του «επί των τύπων των ήλων» και να πιστέψει στο υπέρτατο γεγονός. 

Το όνομά του στην αραμαϊκή γλώσσα «Τέομα» σημαίνει δίδυμος. Στο ιερό Ευαγγέλιο του δίδεται όντως η προσωνυμία «Δίδυμος» (Ιωάν.11,16). Οι αγιογραφικές πληροφορίες για το Θωμά είναι σχετικά λίγες και γι’ αυτό έχουν εγερθεί κατά καιρούς αυθαίρετες ερμηνείες για το πρόσωπό του.

Προσπάθησαν να εντοπίσουν τίνος δίδυμος αδελφός ή αδελφής υπήρξε. Κάποιοι τον ταυτίζουν με τον αναφερόμενο από τον Ματθαίο (13,55) αδελφόθεο Ιούδα. Μάλιστα οι πολέμιοι του Χριστού συγγραφείς υποστηρίζουν ότι αυτός υπήρξε δίδυμος αδελφός του Κυρίου, παρά τις αντίθετες μαρτυρίες των Ευαγγελίων, θέλοντας να πλήξουν την υπερφυσική ενανθρώπηση του Θεού Λόγου!

Αρχαία παράδοση, την οποία αποδέχεται η Εκκλησία μας ο Θωμάς ήταν δίδυμος αδελφός κάποιας Λυδίας ή Λυσίας. Κάποιοι άλλη παράδοση αναφέρει ότι ήταν δίδυμος αδελφός κάποιου Ελεάζαρ. 

Ο Θωμάς καταγόταν από την Αντιόχεια, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των μαθητών, που ήταν Γαλιλαίοι (Ιωάν.21,2). Κλήθηκε από τον Κύριο να τον ακολουθήσει και αυτός υπάκουσε (Ματθ.10,3.Μάρκ.3,18.Λουκ.6,15). Γενικά υπήρξε από τους πιο αφοσιωμένους μαθητές, τον οποίο διέκρινε το θάρρος.

Όταν οι άλλοι μαθητές προσπαθούσαν να αποτρέψουν το Χριστό να μεταβεί στη Βηθανία να αναστήσει το Λάζαρο, για το φόβο κακοποιήσεώς τους από τους φανατικούς Ιουδαίους, ο Θωμάς αψηφώντας τον κίνδυνο τους είπε: «άγωμεν και ημείς ίνα αποθάνωμεν μετ’ αυτού» (Ιωάν.11,16). Είναι η πρώτη φορά που ακούστηκε από μαθητή του Χριστού να ζητά να πεθάνει μαζί με τον Κύριο! Ταυτόχρονα υπήρξε και σχετικά ορθολογιστής.

Στο Μυστικό Δείπνο δε δίστασε να ρωτήσει τον Κύριο: «Κύριε, ουκ οίδαμεν που υπάγεις και πως δυνάμεθα την οδόν ειδέναι;» (Ιωάν.14,5). Επίσης ήταν και σκεπτικιστής και δύσπιστος. Για να πιστέψει στην Ανάσταση του Κυρίου ζήτησε να έχει απτή βεβαίωση, να ψηλαφίσει με τα ίδια του τα χέρια τις πληγές του διδασκάλου του. Μετά την ψηλάφηση ομολόγησε με ενθουσιασμό και αυθορμητισμό: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιωάν.20,28).

Αρχαία παράδοση αναφέρει ότι κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Περσία και την αχανή χώρα των Ινδιών. Ως τα σήμερα θεωρείται ο φωτιστής των χωρών αυτών. Το τέλος της ζωής του υπήρξε μαρτυρικό. Οι φανατικοί ειδωλολάτρες τον θανάτωσαν δια λογχισμού. Η μνήμη του εορτάζεται στις 6 Οκτωβρίου. 

Στο όνομα του Θωμά έχουν διασωθεί τρία απόκρυφα κείμενα του 2ου μ. Χ. αιώνα. Πρόκειται αναμφίβολα για ψευδεπίγραφα κείμενα αρχαίων αιρετικών γνωστικών, οι οποίοι θέλοντας να δώσουν κύρος στις αιρετικές τους δοξασίες, τις απέδωσαν στον απόστολο Θωμά.

Αυτά τα κείμενα περιέχουν σοβαρές πλάνες και κακοδοξίες και γι’ αυτό δε θα πρέπει να τα εμπιστεύονται οι πιστοί, διότι τα χρησιμοποιούν οι χριστιανομάχοι για να πλήξουν την αξιοπιστία της χριστιανικής διδασκαλίας και ιδιαίτερα το Θείο Πρόσωπο του Λυτρωτή μας Χριστού. 

Πολλοί αποκαλούν τον απόστολο Θωμά άπιστο. Δεν είναι σωστός αυτός ο χαρακτηρισμός του. Ο Θωμάς δεν υπήρξε άπιστος, αλλά δύσπιστος. Ζητούσε αποδείξεις για να βεβαιωθεί και να πιστέψει, όπως και έγινε. Ο Κύριος δεν του αρνήθηκε αυτή του την επιθυμία, γεγονός που σημαίνει ότι η πίστη μας στα διδάγματα της Εκκλησίας μας, δεν είναι, και δεν πρέπει να είναι, παθητική και απόλυτα άκριτη κατάσταση, αλλά προϊόν ελεύθερης επιλογής.

Ο απόστολος Φίλιππος, όταν μίλησε στον φίλο του Ναθαναήλ για το Χριστό του είπε εκείνο το περίφημο: «έρχου και ίδε» (Ιωάν.1,47), «έλα φίλε μου να διαπιστώσεις με τα ίδια σου τα μάτια αυτά που σου λέω για Εκείνον».

Άρα δεν είναι κακό να ερευνούμε καλόπιστα. Κακό είναι να κρατάμε στάση κακόπιστη, η οποία και θα μας κρατήσει τελικά μακριά από την αλήθεια. Ο απόστολος Θωμάς ήταν καλόπιστος και γι’ αυτό, αφού ικανοποίησε τις αισθήσεις του, ομολόγησε ευθαρσώς: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιωάν.20,28)!

Πόσοι και πόσοι μεγάλοι άνδρες και γυναίκες στην ιστορία δεν έγιναν πιστοί από την έρευνα! Μυριάδες πραγματικοί επιστήμονες ανακάλυψαν την πίστη τους μέσα από την επιστημονική έρευνα, διότι στα θαυμαστά τους πορίσματα είδαν τις άκτιστες ενέργειες του Θεού να είναι παρούσες, δημιουργικές και συνεκτικές δυνάμεις του κόσμου! Αντίθετα υπάρχουν άλλοι επιστήμονες, τους οποίους δεν αγγίζει το γεγονός της πανταχού παρουσίας του Θεού, διότι ορμώνται εξ’ αρχής με οδηγό την τυφλή απιστία. Αυτοί δε θα βρουν ποτέ την αλήθεια και δε θα συναντήσουν το Θεό! 

Το σκοτεινό μεσαίωνα κυκλοφόρησε στην αιρετική Δύση ένα σλόγκαν, το οποίο δεν έχει το παραμικρό έρεισμα στην αγία Γραφή και την Παράδοση της Εκκλησίας μας. Πρόκειται για το «πίστευε και μη ερεύνα», το οποίο και έγινε παντιέρα των χριστιανομάχων τους τελευταίους αιώνες κατά της Εκκλησίας, ότι δήθεν αρνείται την επιστημονική έρευνα και ζητά τυφλή πίστη και υπακοή.

Αλλά αυτή ήταν τακτική του αιρετικού παπισμού, ο οποίος επέβαλε στους πιστούς του άκριτη πίστη και αφοσίωση, για να ασκεί την κοσμική του εξουσία. Αντίθετα, η αγία Γραφή και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, μας παροτρύνουν: «ερευνάτε τας Γραφάς» (Ιωάν.5,39), και «δράξασθε παιδείας» (Ψαλμ.2,12).

Κριτήριό μας θα πρέπει να είναι το γεγονός της ελευθερίας, η οποία είναι η προϋπόθεση καθορισμού του προσώπου. Ο ελεύθερος άνθρωπος είναι η γνήσια εικόνα του Θεού, σύμμορφος της εικόνος του Θεού, δια του Χριστού (Φιλιπ.3,23). Αυτό έκανε και ο απόστολος Θωμάς!