Πέμπτη 28 Απριλίου 2022

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ





Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται, Πάσχα καινόν, Άγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστός ο λυτρωτής, Πάσχα άμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα των πιστών, Πάσχα, το πύλας ημίν του Παραδείσου ανοίξαν, Πάσχα, πάντας αγιάζον πιστούς.

Πανηγυρίζουμε και πάλι, αγαπητοί Χριστιανοί, την Αγία Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.  Με της Ανάστασης το θαύμα, το παγκόσμιο και το αιώνιο, γεμίζει και πάλι η πλάση ολόκληρη.

Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα,

εκ γάρ θανάτου προς ζωήν, και εκ γης προς ουρανόν, Χριστός ο Θεός,

ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας.

Με της Ανάστασης την ασύγκριτα μεγάλη, την ανείπωτη χαρά, γεμίζουν οι καρδιές  μας και τα στήθη μας φουσκώνουν και θεριεύουν και παίρνουν δύναμη περίσσια ώστε σ’ όλο τον κόσμο ν’ ακουστεί και την κτίση συθέμελα να ταρακουνήσει η επινίκια ιαχή: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ
Πάσχα, αδελφοί μου, σημαίνει διάβαση, σημαίνει πέρασμα σε μια άλλη κατάσταση.  Κι εδώ ο παθών και αναστάς Ιησούς Χριστός, μας πέρασε από την κατάρα του Αδάμ και τη δουλεία του Διαβόλου, στην πρώτη ελευθερία και μακαριότητα. Από τη σκλαβιά στην ελευθερία, από το θάνατο στη ζωή, από τη φθορά στην αφθαρσία.
 «Πάσχα σημαίνει πλήρωμα χαράς, βίωμα ειρήνης, εμπειρία πνευματικής ελευθερίας. Πάσχα σημαίνει συμφιλίωση μεταξύ μας και με τον Θεό· «συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει και αλλήλους περιπτυξώμεθα» . Πάσχα σημαίνει απελευθέρωση από τον φόβο και την ψύχρα του θανάτου˙ «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν» . Πάσχα σημαίνει απόφαση για αγία ζωή. Πάσχα σημαίνει καινή, καινούργια ζωή, πορεία «εν καινότητι ζωής», «άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχή». Πάσχα σημαίνει διακαινήσιμο φρόνημα˙ πέρασμα από το αδιέξοδο της στενής ανθρώπινης λογικής στην ανάσα της όντως ζωής˙ από την προσωρινότητα στην αιωνιότητα· από την ιστορία στη βασιλεία του Θεού· από την πτώση στη σωτηρία και τη χάρη.
Η θριαμβευτική ομολογία της Αναστάσεως του Κυρίου, η επικράτηση του «Χριστός Ανέστη» ως χαιρετισμού αυτών των ημερών, η δυναμική επανάληψη των αναστάσιμων ύμνων, τα πλούσια και βαθειά ριζωμένα στην παράδοσή μας πασχαλινά έθιμα, ο χαρακτηρισμός της εορτής ως Λαμπρής περιγράφουν όχι μια γιορτή επιφανειακής χαράς αλλά μια πανήγυρη για ένα ιστορικό και μυστικό γεγονός μοναδικού διαμετρήματος.
Η Ανάσταση του Κυρίου μας αποτελεί τη μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας. Ο κενός τάφος του Κυρίου αναβλύζει τη συγγνώμη· «συγγνώμη γάρ εκ του τάφου ανέτειλε», τη χαρά και την ειρήνη· «Χαίρετε» και «Ειρήνη υμίν» είναι οι χαιρετισμοί του αναστάντος και διατρανώνει τη συντριβή του θανάτου· «και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
Η Εκκλησία λοιπόν όλες αυτές τις μέρες  μας καλεί όλους να «λάβουμε φως εκ του ανέσπερου φωτός». Μας προσκαλεί όλους σε πανηγύρι πνευματικής χαράς· «Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή»· να «απολαύσωμεν του συμποσίου της πίστεως και του πλούτου της χρηστότητος». Τα πάντα λάμπουν, τα πάντα πανηγυρίζουν, τα πάντα ανακαινίζονται· «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός» (Μητροπολίτης Μεσογαίας κ.κ. Νικόλαος)
Λοιπόν!
Κανείς να μη θρηνεί για φτώχεια, διότι φανερώθηκε η κοινή βασιλεία του Θεού.
Κανείς να μην οδύρεται για τα σφάλματά του, αφού ανέτειλε συγγνώμη από τον τάφο του Χριστού.
Κανείς να μη φοβάται το θάνατο, διότι από τα δεσμά του μας ελευθέρωσε του Σωτήρα ο θάνατος.
Έσβησε το θάνατο, Αυτός που έγινε λεία του θανάτου.
Λεηλάτησε τον Άδη, Αυτός που κατέβηκε στον Άδη.
Πίκρανε αυτόν, του οποίου γεύτηκε την σάρκα.
Αυτό ακριβώς προφητεύοντας ο Ησαΐας εκήρυξε:
Ο Άδης, λέει, επικράνθη, όταν Σε συνάντησε στον κόσμο του.
Επικράνθη, διότι πραγματικά καταργήθηκε.
Επικράνθη, διότι όντως εμπαίχθηκε.
Επικράνθη, διότι στ  αλήθεια νεκρώθηκε.
Επικράνθη, διότι καθαιρέθηκε.
Επικράνθη, διότι αλυσοδέθηκε και φυλακίστηκε.
Έλαβε ένα σώμα και του συνέβη να πέσει πάνω στο Θεό.
Έλαβε γη και συνάντησε ουρανό.
Έλαβε αυτό που έβλεπε και εξέπεσε απ’  Αυτόν που δεν έβλεπε.
Που είναι, θάνατε, το κεντρί σου;
Που είναι, άδη, η έπαρσή σου;
Ανέστη ο Χριστός και συ κατανικήθηκες.
Ανέστη ο Χριστός και γκρεμίστηκαν οι δαίμονες.
Ανέστη ο Χριστός και χαίρονται οι Άγγελοι.
Ανέστη ο Χριστός και κυβερνά η ζωή.
Ανέστη ο Χριστός και κανείς νεκρός πια σε μνήμα.
Διότι με το να αναστηθεί από τους νεκρούς ο Χριστός, έγινε η πρώτη συγκομιδή των καρπών της ανάστασης ανάμεσα στους κεκοιμημένους.
Σ’   Αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμη στους απέραντους αιώνες.

Ό, τι πιο φυσικό λοιπόν να πανηγυρίζουμε, Αγαπητοί Χριστιανοί και να διατρανώνουμε τη χαρά μας μπροστά στο μοναδικό αυτό και εκπληκτικό γεγονός, το οποίο ανέτρεψε στην κυριολεξία όλα τα δεδομένα και όλες τις σταθερές τής ιστορικής πραγματικότητας!  
Τι σημαίνει όμως πανηγύρι και διατράνωση τής χαράς; Μήπως βεγγαλικά και βαρελότα και αυτοσχέδιες βόμβες, με τα οποία θρηνούμε κάθε χρόνο ένα σωρό θύματα και τα οποία προκαλούν τελικά την αγανάκτηση; Μήπως ακόμα σημαίνει, ξενύχτι και τραγούδια στη διαπασών και επιστροφή στο σπίτι ανατείλαντος του ηλίου, με ολοήμερο ύπνο όλη την Κυριακή του Πάσχα;   Μήπως τέλος το πανηγύρι τής Ανάστασης εκφράζεται κυρίως με το ψήσιμο τού οβελία, και των λοιπών εδεσμάτων, με τα οποία θα γεμίσει μέχρις εσχάτης πλήρωσης το στομάχι του ο πιστός, για να βρει ανακούφιση έπειτα στην κατάποση χωνευτικών ή και μερικές φορές στην καταφυγή στα νοσοκομεία; Ασφαλώς και όχι! Τέτοιες αντιδράσεις για το πανηγύρι τής Ανάστασης πόρρω απέχουν από το κατά Χριστόν εκκλησιαστικό ήθος και το μόνο πού φανερώνουν είναι ότι ο πιστός είναι τελικώς άπιστος και ίσως και άθεος. Πράγματι! Το γεγονός ότι ένα μεγάλο τμήμα τού ορθοδόξου χριστιανικού λαού συμμετέχει στην Ανάσταση με το να παραμένει μόνο στην τελετή τής δωδεκάτης νυχτερινής, για ν' ακούσει το «Χριστός Ανέστη», αν βέβαια το ακούσει, νά διαδηλώνει την υποτιθέμενη χαρά του με  θορυβώδη βαρελότα και παντιότροπο θόρυβο,  και νά κάνει έπειτα μεταβολή για νά επιπέσει στη μαγειρίτσα και τα λοιπά τού πασχαλινού τραπεζιού, τι άλλο δείχνει παρά την απουσία τού Χριστού και τής δύναμης τής Αναστάσεώς Του από τη ζωή των «Χριστιανών»! Το λέει μάλιστα και ο ψαλμικός στίχος τής αναστάσιμης ώρας: « Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου Αυτού οι μισούντες Αυτόν!» Και ω, τού θαύματος! Πραγματοποιείται επακριβώς το λεχθέν: Διασκορπίζονται οι εχθροί τού Χριστού (κρατώντας μάλιστα και αναμμένες αναστάσιμες λαμπάδες!) και φεύγουν από μπροστά Του όσοι Τον μισούν! Τέτοια άμεση εκπλήρωση αγιογραφικού λόγου πουθενά αλλού δεν απαντάται. Και δυστυχώς, η τραγική αυτή κατάσταση δεν επισημαίνεται μόνο στις πόλεις. Θα 'λεγε κανείς ότι κυρίως απαντάται στις επαρχίες και τα χωριά. Εκεί κατ’ εξοχήν βρίσκεται κανείς σε πολεμική ατμόσφαιρα. Εκεί πλήθος «ευγενικών» πιστών ετοιμάζεται να πανηγυρίσει το Πάσχα με βόμβες και με ρουκέτες. Εκεί ο σκοπός τής Ανάστασης εξαντλείται στο ποιος θα καταφέρει  περισσότερο τον πανικό και την καταστροφή.
Πού είναι εκείνοι άραγε πού ισχυρίζονται ότι η ελληνική ύπαιθρος κρατάει την παράδοση τής ορθοδοξίας; Ποια σχέση μπορεί να έχει το Πάσχα των Ελλήνων με τα εκφυλιστικά φαινόμενα, πού διαπιστώνουμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή; Τι άλλο είναι οι αναφορές περί των ιδανικών συνθηκών εορτασμού τού Πάσχα στην επαρχία -τουλάχιστον σε πολλά μέρη τής επαρχίας - παρά ρομαντικές εκφράσεις εξιδανικευμένης παρελθοντικής εποχής; Δυστυχώς, αγριέψαμε ως άνθρωποι. Και την αγριότητα τής καρδιάς μας την αποκαλύπτουμε ακόμη και στα εκκλησιαστικά γεγονότα. Ακόμη και στις εορτές τής Εκκλησίας μας!
Είναι στ' αλήθεια εποικοδομητικό, σήμερα Κυριακή του Αντίπασχα, Κυριακή του Θωμά με πρόσφατα στη σκέψη μας  όλα αυτά τα γεγονότα, να φέρνουμε στη σκέψη μας την απιστία του Θωμά για να μπορούμε σε ανάλογες στιγμές να ξεπερνούμε τη δική μας απιστία και την άρνηση. Αλάθητος βέβαια είναι μόνο ο Θεός. Διακρίνοντας όμως και αναγνωρίζοντας μέσα μας το σαράκι της δικής μας απιστίας γατί απιστία είναι η όλη στάση μας, να φροντίσουμε για τη διόρθωσή μας. Ας φέρουμε στη σκέψη το Θωμά που δεν επέμεινε στην άρνηση και την απιστία του.. Ας υπακούσουμε στη σημερινή προτροπή του Κυρίου που μακαρίζει τις γενιές που θα πιστέψουν σ' Αυτόν χωρίς καν να χρειαστεί να δουν  και να ψαχουλεύσουν με τις αισθήσεις τους και τότε η απιστία θα σβήσει και της Ανάστασης το φως θα φωτίσει τις ψυχές μας. Τότε θα νικήσουμε τους όποιους φόβους μπροστά στο φάσμα του θανάτου που πλανάται καθημερινά μπροστά μας. Τότε θα ανθίσει η ελπίδα και θα ωριμάσει ο καρπός της πίστης για ένα καινούριο κόσμο και μια ατέλειωτη ζωή κοντά στο Θεό.
Αδελφοί μου, ας συντάξουμε τις δυνάμεις μας. Ας ξεκαθαρίσουμε με σαφήνεια τις αρχές και τα ιδανικά μας. Ας οριστικοποιήσουμε το περιεχόμενο της πίστης μας. Όσο κτυπά η ασέβεια και η απιστία  και οι πόρτες ανοιγοκλείνουν χωρίς αντίσταση, τότε θα πλανάται παντού ο φόβος του θανάτου. Η ανάσταση για να προβάλει χρειάζεται ξεκάθαρη και προ παντός θερμή πίστη. Μια πίστη που θα συνδέει τον καθένα με τον προσωπικό Κύριο και Θεό του, όπως έγινε σήμερα και με το Θωμά. Μέσα από την προσωπική αυτή σύνδεση θα ανακαλύψει ότι ο Ιησούς είναι «η ανάστασις και η ζωή».