ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΑΑΑ

Ακόμη και σήμερα αδελφοί μου, στην εποχή της κρίσης και της μεγάλης ανέχειας, της φτώχειας και των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική οικογένεια, ακόμη και τώρα με τις τόσες δυσκολίες, δεν λογικευτήκαμε, δεν πάψαμε να ταυτίζουμε τις μέρες που έρχονται, τα Χριστούγεννα με λέξεις και έννοιες όπως: γιορτές, δώρα, κάλαντα, διακοπές, γλυκίσματα, στολισμένοι δρόμοι, φώτα, ρούχα, ρεβεγιόν, χοροεσπερίδες, βιτρίνες και τόσα και τόσα άλλα. Δε χρειάζεται να ξοδέψεις πολύ φαιά οισία για να το κατανοήσεις τούτο. Μια και μόνο ματιά στη τηλεόραση αρκεί. Και το χειρότερο όλων, όλοι πλέον μιλάνε όχι για Χριστούγεννα αλλά για «μαγικά Χρστούγεννα». Και τελικά καταλήγουμε να περιμένουμε και να προετοιμαζόμαστε εδώ και μήνες για τις γιορτές των Χριστουγέννων, να έρχονται οι μέρες αυτές και μετά τι; Γιορτάζουμε μεν  μα απ’ τις γιορτές μας λείπει το κέντρο του εορτασμού. Λείπει ο ίδιος ο Χριστός! Χαίρονται όλοι -το βλέπω- αλλ' εσβήστη /από κρύα παγωμένη πνοή / στις ψυχές των ανθρώπων η πίστη
κ' είναι τώρα η χαρά της τους τυφλή. Μας λέει ο Γεράσιμος Μαρκοράς. Και όμως, η αλήθεια θα επιμένει κάθε χρόνο. Χριστούγεννα σημαίνει: Ο Θεός μεθ΄ ημών. Ο Θεός μαζί μας. Ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος και έρχεται σε μας.

Χριστούγεννα!

Ο Υιός του Θεού πήρε την ανθρώπινη φύση και έγινε άνθρωπος.

«Γένους βροτείου, την ανάπλασιν πάλαι, / Άδων προφήτης, Αββακούμ προμηνύει, / Ιδείν αφράστως, αξιωθείς τον τύπον• / Νέον βρέφος γαρ, εξ όρους της Παρθένου, / Εξήλθε λαών, εις ανάπλασιν Λόγος».

Την αναγέννηση του ανθρωπίνου γένους προφητεύει ψάλλοντας τον παλαιό καιρό ο προφήτης Αββακούμ, όταν αξιώθηκε να δει, με τρόπο ακατανόητο, αυτήν νοερά. Γιατί πράγματι παράδοξο βρέφος, ο Λόγος του Θεού, βγήκε από το κατάσκιο βουνό, την Παρθένο, για να αναγεννήσει την ανθρωπότητα.

 Η ενέργεια αυτή του Θεού, αδελφοί μου, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο που συνεχώς ξεχνά το Θεό και ζει πέραν και μακράν Του. Και ο ευαγγελιστής Ιωάννης διαβεβαιώνει «τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε μας έστειλε τον Μονογενή Υιό του, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια». Και αυτό είναι το πραγματικά μεγάλο νόημα της γιορτής.

  Τί γιορτάζουμε λοιπόν τα Χριστούγεννα;

Το ότι «ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός»! «Ο του Θεού Λόγος ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν».  Σήμερα ο Θεός γίνεται κάτι που ποτέ δεν ήταν, γίνεται άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος κάτι που ποτέ δεν ήταν. Για να γίνει όμοιος με τον Θεό. 

Όταν πια κανείς άλλος τρόπος δεν υπήρχε για να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα μας, όταν φτάσαμε στο απροχώρητο, όταν εμπιστευόμασταν τα πάντα εκτός από την αλήθεια, όταν προσφέραμε λατρεία ακόμα και στα ζώα και μόνο τον αληθινό Θεό είχαμε παντελώς ξεχάσει,  όταν αλλοτριωμένοι απ’ το Θεό, είχαμε ρημάξει κάθε ελπίδα να ξανακοντέψουμε το Δημιουργό μας, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, και ο Υιός του Θεού γίνεται υιός του ανθρώπου, για να μεταβάλει τους υιούς των ανθρώπων σε υιούς του Θεού.  «…εαυτον εκενωσεν μορφην δουλου λαβων εν ομοιωματι ανθρωπων γενομενος και σχηματι ευρεθεις ως ανθρωπος εταπεινωσεν εαυτον γενομενος υπηκοος μεχρι θανατου θανατου δε σταυρου…».  Ο Θεός εγκαταλείπει την αξιοπρέπεια Του και κατέρχεται στον κόσμο για να λυτρώσει τον αλαζόνα άνθρωπο. Ο Χριστός προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση για να την γιατρέψει. «Ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ», αυτή η διαβεβαίωση του αγγέλου προς τους ποιμένες φανερώνει πως τώρα όλοι μπορούμε να γεφυρώσουμε το χάσμα που μας αποξενώνει από τον Θεό και βέβαια και το συνάνθρωπο. Ο αναμενόμενος Μεσσίας είναι πια ανάμεσά μας. «Μεθ’ ημών ο Θεός / γνώτε έθνη και ητάσθε ότι μεθ’ ημών ο Θεός». Όλα δίνουν τη θέση τους σ’ Εκείνον, που είναι η εκπλήρωση της υπόσχεσης για έναν καινούριο κόσμο. Ο Χριστός, παίρνει την ανθρώπινη σάρκα και έγινε σε όλα όμοιος με μας εκτός από την αμαρτία. Η θεία φύση του Κυρίου με την ενανθρώπηση δεν έπαθε καμία αλλαγή, ενώ αντίθετα η ανθρώπινη φύση, χάρη στην ένωσή της με τη θεία, τελειοποιήθηκε.

Γιορτάζουμε, λοιπόν, Χριστούγεννα. Χρόνια τώρα… Αιώνες τώρα… Κι όμως: Πού είναι ο Χριστός; Στις πράξεις μας, στα λόγια μας, στη ζωή μας που είναι ο Χριστός; Στη πολιτεία μας που είναι ο Χριστός; Στη πολιτική που είναι ο Χριστός; Στη παιδεία που είναι ο Χριστός; Στην Ελλάδα, στην Ευρώπη., στο κόσμο πού είναι ο Χριστός; Απουσιάζει παντελώς. Απουσιάζει ο μεγάλος οικοδεσπότης. Ο αίτιος της πανηγύρεως. Ο Χριστός από τη γιορτή Του. Ξέρετε, έχουμε γεμίσει τούτες τις μέρες με τόσα πολλά, με τόσα περιττά που για τον Ενανθρωπήσαντα Θεό της αγάπης πολλές φορές δε μένει  καθόλου τόπος. Εκείνο που χρειάζεται είναι να καταλάβουμε πως ο Χριστός «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου».

Αδελφοί μου! Μας χρειάζεται «επί τη Βηθλεέμ αναχθώμεν», να πάμε στη Βηθλεέμ! Να ξαναβρούμε το μήνυμα που κρύβει η μεγάλη γιορτή, να αναζητήσουμε το «παιδίον Ιησούν», να συνοδοιπορήσουμε με τους ποιμένες και τους μάγους, να αναρωτηθούμε και να ρωτήσουμε «πού γεννήθηκε ο σωτήρας του κόσμου;», να ακολουθήσουμε το ολοφώτεινο αστέρι που μας δείχνει το δρόμο προς τη νοητή Βηθλεέμ, που δεν είναι άλλη από την εορταστική τράπεζα της Εκκλησίας, τη χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία. «Δεύτε ίδωμεν πιστοί, πού εγεννήθη ο Χριστός». Και αυτός ο ερχομός του Χριστού στον κόσμο δεν προσφέρεται, όπως δυστυχώς γίνεται για ιδεολογικές, φιλοσοφικές ή έστω ρομαντικές προεκτάσεις.

Έτσι, Χριστούγεννα σημαίνει να συναντήσουμε τον νεογέννητο Ιησού στην  αγάπη με τους γύρω μας, στη γενναία αυτοκριτική, στη συμμετοχή μας στη λατρεία της Εκκλησίας. Χριστούγεννα σημαίνει να αφιερώσουμε χρόνο στον Χριστό. Χριστούγεννα σημαίνει να δούμε τον νεογέννητο Χριστό στα μάτια του φοβισμένου πρόσφυγα, του άνεργου, του άστεγου, του εξαρτημένου σε κάθε λογής ουσία, του κάθε κουρασμένου διαβάτη της ζωής, με τον οποίο ο Χριστός έχει απόλυτα ταυτιστεί. Χριστούγεννα σημαίνει το «Ευχαριστώ» που ακόμη δεν είπαμε στο φίλο μας, το «Συγνώμη» που δεν καταφέραμε να ψελλίσουμε, η «Καλημέρα» που δεν ανταποδώσαμε, η πέτρινη καρδιά μας που ακόμη δε μαλάκωσε, το χαμόγελο που στερήσαμε σε όσους το είχαν ανάγκη. Χριστούγεννα σημαίνει τη χαρά να μοιράζεσαι ό,τι έχεις αλλά και ό,τι είσαι. Χριστούγεννα σημαίνει αυτό που με ποιητική γλώσσα μας καταγράφει ο Κ. Παλαμάς.

Αγάπες, ω! φανείτε πάλι εμπρός μου, /  αυγές της πίστης, χρυσαυγές του κόσμου,
κι ας βλέπει με το μάγο σας το φως. / Ο άνθρωπος τον άνθρωπο, αδερφός!

Αυτό, αδελφοί μου,  είναι τελικά το μεγαλύτερο δώρο των Χριστουγέννων σε όλους μας. Να γιορτάσουμε Χριστούγεννα μαζί με τον Χριστό! Να γιορτάσουμε Χριστούγεννα μαζί με τον αδελφό μας. Να γιορτάσουμε Χριστούγεννα και να παρών στη μεγάλη γιορτή και ο ίδιος ο Χριστός!

Καλά, ευλογημένα και κυρίως αληθινά Χριστούγεννα!