ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Σε αντίθεση, αγαπητοί Χριστιανοί, με το νεοεποχήτικο πνεύμα των καιρών, που είναι πνεύμα αποστασίας, πνεύμα ατομοκεντρισμού και εγωπάθειας, πνεύμα ηδονιστικό και ευδαιμονιστικό, πνεύμα «αρχοντοχωριατισμού», πνεύμα νεότροπο, πνεύμα γενικά «άλαλον και κωφόν», για να χρησιμοποιήσουμε παραφρασμένα τα λόγια του ευαγγελίου, και πάλι η Εκκλησία μας, μας οδηγεί σε στάδιο αθλήσεως. Μας προωθεί και μας εντάσσει σε αγώνες, αγώνες πνευματικούς, όπου με έντονο τρόπο, καλούμαστε να αγωνισθούμε για μια ολοκληρωτική επανεξέταση του εαυτού μας και επαναπροσδιορισμό των πράξεων μας, σε επανατοποθέτηση όλης γενικά της ζωής μας απέναντι στο Θεό, ώστε η  πορεία μας να ξεφύγει από τα στενά βιολογικά και μόνο όρια, όπου την περιορίσαμε και να μεταποιηθεί σε πορεία «Θεοκοινωνίας» και επιστροφής στον Παράδεισο. Η πρόταση της Εκκλησίας στον ταλαίπωρο, τον πονεμένο, τον ανικανοποίητο, άνθρωπο της  3^ης χιλιετηρίδας, μπορούμε να πούμε ότι συγκεφαλαιούνται μέσα σε μια και μόνο φράση του Δοξαστικού των Αίνων του Όρθρου της σημερινής Κυριακής .  «Έφθασε καιρός, η των πνευματικών αγώνων αρχή, η κατά δαιμόνων νίκη, η πάνοπλος εγκράτεια, η των αγγέλων ευπρέπεια, η προς Θεόν παρρησία û …».

Ακόμη όπως μας λέει ο Μητρ. Anthοny του Sourozh, είναι ο καιρός εκείνος που μας δίνεται η δυνατότητα να αποτινάξουμε κάθε τι άσχημο και θανατηφόρο από μέσα μας για να βρούμε πάλι τη δύναμη να ζήσουμε, να βιώσουμε σε όλο το βάθος του το μυστήριο στο οποίο είμαστε καλεσμένοι. Αν δεν κατανοήσουμε αυτή την ποιότητα της χαράς στη νηστεία, θα τη μετατρέψουμε σε μια καρικατούρα, σε μια περίοδο κατά την οποία στο όνομα του Θεού θα κάνουμε τη ζωή μας μίζερη.

Μπορεί, πράγματι, αυτή η ιδέα της χαράς, μας λέει, που πλέκεται με την επίπονη προσπάθεια και τον ασκητικό αγώνα να φαίνεται περίεργη, όμως αγκαλιάζει με καθολικό τρόπο τη ζωή της Εκκλησίας. Η Βασιλεία του Θεού είναι κατάκτηση. Δεν χαρίζεται απλά σε εκείνους που αδιάφορα και τεμπέλικα την περιμένουν να έρθει. Για όσους την αναμένουν με τέτοιο πνεύμα, θα έρθει, αλλά στο μέσον της νύχτας, σαν την Ημέρα της Κρίσης. Σαν τον κλέφτη που τρυπώνει όταν δεν τον περιμένεις, σαν το Νυμφίο που φθάνει ενώ οι μωρές παρθένες κοιμούνται.

Όμως, αδελφοί μου, η Μ. Τεσσαρακοστή είναι μια επανάσταση.  Και φυσικά όταν μιλάμε για επανάσταση, συνειρμικά, μάς έρχεται στο μυαλό η έννοια της σκλαβιάς. Για να επαναστατήσεις πρέπει να νοιώθεις σκλάβος. Να σου έχουν κλέψει την ελευθερία, να καταπιέζεσαι, να ζεις σε δουλεία. Τι γίνεται λοιπόν με μας; Τι γίνεται με  τις ελευθερίες μας; Είμαστε όντως ελεύθεροι;

          Αυτό το ερώτημα μάς το θέτει κάθε χρόνο η Μεγάλη Σαρακοστή. Μάς προκαλεί να κοιτάξουμε μέσα μας, να αντικρύσουμε με ειλικρίνεια τον εαυτό μας και να αναρωτηθούμε αν είμαστε όντως ελεύθεροι. Κάθε περίοδος Μεγάλης Σαρακοστής είναι και μια κήρυξη πνευματικής επαναστάσεως για τη κατάκτηση της πνευματικής μας ελευθερίας. Αληθινά, πρόκειται για επαναστατική πράξη. Για πνευματικό κίνημα που δημιουργεί τεράστια αναστάτωση και ανησυχία στις δυνάμεις τού εχθρού. Γιατί τη περίοδο αυτή o στρατός τής Εκκλησίας, πολεμά φιλότιμα και εντατικά.

          Πρόκειται, λοιπόν, για τη μεγαλύτερη επανάσταση όπου μας προσκαλεί o Θεός να κάνουμε προκειμένου να δώσουμε μάχες ώστε να ελευθερώσουμε τη ψυχή μας, πού βρίσκεται φυλακισμένη μέσα στα κελιά των αλόγων παθών. Αποκηρύσσω και επαναστατώ εναντίον των αδυναμιών μου. Επαναστατώ εναντίον τού ίδιου μου του εαυτού για να τον φέρω εις εαυτόν. Βαρέθηκα να τον βλέπω να βολεύεται και να εφησυχάζει, αναβάλλοντας συνέχεια για αύριο ότι έχει σχέση με τη σωτηρία τής ψυχής. Δεν μπορώ άλλο να βλέπω τον εαυτό μου να λειτουργεί στα πάθη όπως o σκλάβος... Και να η ευκαιρία… Η Μ. Σαρακοστή!

Η Μεγάλη Σαρακοστή, είναι η ελευθερώτρια της ψυχής μας, το προσκλητήριο του συναγερμού πού θα ξυπνήσει τις αισθήσεις μας από τη πλάνη τους στην οποία περιήλθαν. Θα ξεσηκώσει κάθε πνευματική μας λειτουργία ενεργοποιώντας την, για τη συναίσθηση τής αλήθειας. «Γνώσεσθε τη αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς». Πρόκειται για τη καλύτερη πνευματική αφύπνιση που μας προσφέρει η μητέρα Εκκλησία κάθε χρόνο για να μη χανόμαστε τρικλίζοντας σαν μεθυσμένοι από τη χρήση καταναλωτικών αγαθών στα σοκάκια τής καθημερινότητας. Αλλοίμονο σ' εκείνον πού παραμένει κοιμώμενος και βολευόμενος στη απάτη μιας εικονικής πραγματικότητας που μόνο στο θάνατο οδηγεί.

          Η σωτηρία τής ψυχής, αδελφοί μου,  όπως λέει και ένα σύγχρονο τραγούδι. είναι μεγάλο πράγμα. Είναι η αλήθεια, είναι η όντως ζωή, είναι η αιωνιότητα, είναι η ελευθερία. Η πλάνη και η απάτη μέσα στην οποία ζούμε και επαναπαυόμαστε έχουν βάλει θηλειά στο λαιμό μας και μας  και μας σύρουν σε μονοπάτια ψεύδους και σκλαβιάς. Εδώ λοιπόν απαιτείται η προσωπική μας επανάσταση προκειμένου να ελευθερωθούμε από τις αδυναμίες και τα πάθη μας, να αποκοπούμε από τις πλανεμένες αντιλήψεις, και να ζούμε πλέον με νουν Χριστού. Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι ό,τι καλύτερο για να συναισθανθούμε τη πραγματικότητα της κατάστασής  μας και να ζητήσουμε τη βοήθεια τού Θεού, πού περιμένει με λαχταρά και με πολλή αγάπη, να τον καλέσουμε προσωπικά.

Αγαπητοί Χριστιανοί! Ο Θεός τον καθένα μας τον έπλασε ελεύθερο. Αυτή η ελευθερία τελικά που μας έχει χαρίσει είναι σημείο αντιλεγόμενο στη ζωή μας. Γιατί από αυτό θα κριθούμε. Από την καλή ή κακή διαχείριση τής ελευθερίας. Είμαστε ελεύθεροι να αμαρτάνουμε ή να μην αμαρτάνουμε. Εμείς διαλέγουμε. Είμαστε ελεύθεροι να είμαστε κοντά ή μακριά από τον Χριστό. Εμείς αποφασίζουμε. Εμείς τελικά αυτοκρινόμαστε για τη πιστή μας, για τη αιωνιότητα μας, για τη αλήθεια ή τη πλάνη πού διαλέξαμε στη ζωή μας, για τη προθυμία μας εφέτος τη Μεγάλη Σαρακοστή να επαναστατήσουμε ή να αδιαφορήσουμε στα πάθη μας, για τη κάθε πνευματική ή άλλη επιλογή μας...

Ας τα σκεφθούμε αυτά τη φετινή Σαρακοστή  και ας αγωνιστούμε στο στάδιο αυτό των αρετών με τα  αθλήματα τής νηστείας των τροφών και των παθών, τής ελεημοσύνης, τής αγάπης στον αδελφό. Ας τα σκεφθούμε όλα αυτά μπροστά στον Τίμιο Σταυρό για να πάρουμε δύναμη, να μην πλανηθούμε, να βαδίζουμε με τη αλήθεια.

Με ελευθερία, λοιπόν, αποφασίζουμε να επαναστατήσουμε. Απαρνούμαστε τον καλοπερασάκια εαυτό μας και ακολουθούμε το δρόμο που ο ίδιος ο Χριστός ακολούθησε προκειμένου να συναντηθεί μαζί μας. Κατανοούμε ότι για να Τον συναντήσουμε, θα μιμηθούμε κι εμείς τη ζωή Του, ανεβαίνοντας όχι από άλλα, αλλά από εκείνα τα ματωμένα μονοπάτια πού βγάζουν στον Γολγοθά. Για εκεί βαδίζουμε καρτερικά με τον σταυρό, στη πλάτη. Πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε προσωπική ανάσταση εάν δεν προηγηθεί η προσωπική μας σταύρωση. Καλό σταύρωμα λοιπόν και να έχουμε και καλή Ανάσταση.