Αναστήτω ο Θεός….και διασκορπιοθήτωσαν οι εχθροί Αυτού..
Κυριακή
των Βαΐων σήμερα, αδελφοί µου, και ή Εκκλησία µας εορτάζει την τελευταία και
θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Ο Ιησούς, επί πώλου όνου,
εισέρχεται στην αγία πόλη, και τα πλήθη του Ιουδαϊκού λαού, καθώς ιστορούν οι
Ευαγγελιστές, άφησαν τα σπίτια τους, τις εργασίες τους, τις υποχρεώσεις τους
και «έλαβον τα Βάϊα των φοινίκων» στα χέρια τους, για να τον υποδεχτούν.
Σήμερα
ο θεάνθρωπος Κύριος οδεύει και πάλι το δρόμο της θυσίας. Παρών σε κάθε εποχή, ό
Χριστός προσφέρεται και θυσιάζεται για μας. Τότε ο λαός γεμάτος ενθουσιασμό,
έσπευσε να Τον υποδεχτεί µε τα σύμβολα της νίκης στα χέρια. Αυτός δε ο ίδιος ο
λαός, οι ίδιοι άνθρωποι, αυτοί που φώναζαν τη μια μέρα «Ωσαννά», οι ίδιοι την
άλλη μέρα δεν θα απλώνουν τα ρούχα τους
για να περάσει από πάνω ο Μεσσίας αλλά θα τα ξεσκίζουν βλασφημώντας και
ουρλιάζοντας το «Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν.
Αλλά
αδελφοί μου, η ιστορία αυτή είναι τόσο
παλιά, μα και τόσο σύγχρονη. Ο Χριστός σταυρώθηκε μεν πριν 2000 και πλέον
χρόνια, αλλά έκτοτε συνεχίζει καθημερινά να ξανασταυρώνεται. Το «Ωσαννά» και το
«Σταυρωθήτω», στο πρόσωπο του Χριστού είναι δυο αλληλένδετες έννοιες που ποτέ
δεν ξεχώρισαν, ποτέ δεν έπαψαν να συνοδεύουν το Χριστό, και παράλληλα να είναι
η πτώση και η ανάσταση η δική μας.
Αγαπητοί
Χριστιανοί
Ο Ιησούς μπαίνει σήμερα θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα.
Μπαίνει και εκούσια, προχωρεί στο πάθος, στο Σταυρό, στον τάφο. Ακούει το
«Ωσαννά» και γνωρίζει ότι θα ακούσει αμέσως μετά το «Σταυρωθήτω». Μαζί του
προχωράμε κι εμείς. Ποια όμως η στάση μας απέναντι του; Με ποιους θα
ταυτιστούμε και τι θα φωνάξουμε; Πόσοι από μας θα καταφέρουμε να
βροντοφωνάξουμε μέσα απ΄ ην καρδιά μας το «Χριστός Ανέστη», την επόμενη Κυριακή
και να νιώσουμε το πραγματικό νόημα αυτών των λέξεων;
Γι αυτό λοιπόν
μας λέει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης:
«Αδελφοί και πατέρες, πλησιάζει, η ημέρα του Πάσχα ,
αφού συν Θεώ περάσαμε την νηστεία. Αλλά γιατί βιαζόμαστε να φτάσουμε στο Πάσχα,
αυτό που έρχεται και φεύγει; Δεν το γιορτάσαμε αυτό πολλά χρόνια; Και το Πάσχα
λοιπόν αυτό θα περάσει. Διότι δεν υπάρχει τίποτα το μόνιμο σ’ αυτόν τον αιώνα. «Οι
ημέρες μας φεύγουν σαν τη σκιά»(Ψαλμ. ρμγ΄.4), και ο βίος μας πορεύεται όπως ο
καβαλάρης ταχυδρόμος, ώσπου να μας φέρει στο τέλος της ζωής. Τι λοιπόν δεν
είναι επιθυμητό το Πάσχα; Είναι επιθυμητό και μάλιστα πολύ. Πώς θα μπορούσε να
πει κανείς όχι; Αλλά το Πάσχα που επιτελείται κάθε μέρα. Και τι είναι αυτό;
Είναι ο καθαρισμός των αμαρτιών, η συντριβή της καρδιάς, το δάκρυ της
κατανύξεως, η καθαρή συνείδηση, η νέκρωση των μελών που είναι στη γη, της
πορνείας, ακαθαρσίας, πάθους, κακής επιθυμίας (Κολ. Γ΄.5),ίσως και κάποιας
άλλης πονηρίας που παρατηρείται. Διότι όποιος καταξιώνεται να ζει αυτά, όχι
μόνο μια φορά το χρόνο, αλλά για να πω έτσι, κάνει Πάσχα, κάθε μέρα, και γιορτή
πολυπόθητη.
Γι’ αυτό λοιπόν αδελφοί μου
Τη μοναδική αυτή νύχτα της Αναστάσεως, ας μην
έλθουμε σαν απλοί πανηγυριστές. Έτσι …για το καλό, έτσι γιατί το βρήκαμε. Ας
μην περιορίσουμε το Χριστιανισμό μας σε 10 λεπτά οχλοβοής, σπρωξίματος,
επίδειξης, τυπικών ευχών και μετά… Αναστήτω ο Θεός….και διασκορπιοθήτωσαν οι εχθροί Αυτού...
Ας μην φωνάξουμε με τον τρόπο μας για μια ακόμη φορά
το «Σταυρωθήτω».Αλλά να έρθουμε με την βεβαιότητα ότι:
«Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος…»
