Εάν ο Σταυρός του Χριστού είναι βασικό στοιχείο του απολυτρωτικού έργου Του, τότε δεν μπορεί να είναι διαφορετική και η τύχη όσων θέλουν να Τον ακολουθήσουν. Ο πιστός μαθητής ακολουθεί και μιμείται το δάσκαλο όχι μόνο στη ζωή, αλλά και στο θάνατο. Οι μαθητές του Χριστού θεωρούσαν αδιανόητη την ιδέα του Σταυρού. Η ιδέα ενός Πάσχοντος Μεσσία ήταν αδιανόητη για τον Ιουδαϊσμό, ακόμη και για τους μαθητές του Ιησού, γι’ αυτό και ο Πέτρος προσπάθησε να αποτρέψει τον Χριστό από το πάθος. Ο Χριστός όμως για να διασκεδάσει την αντίληψη πως όσοι Τον ακολουθήσουν θα εξασφαλίσουν καλοπέραση και ανέσεις, απευθύνεται στον όχλο και προς τους μαθητές Του και τους λέγει ποια γνωρίσματα θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι που θα Τον ακολουθήσουν.
Το πρώτο γνώρισμα είναι η απάρνηση του εαυτού μας, «απαρνησάσθω εαυτόν». Και απάρνηση του εαυτού μας σημαίνει εγκατάλειψη του φιλήδονου θελήματος ή η απάρνηση του σώματος μας και η προσχώρηση των νόμιμων και δίκαιων απαιτήσεων του ανθρώπου ή η νέκρωση του εγώ, δηλ. να μην ανήκει κάποιος στον εαυτό του. Η απάρνηση της φιλαυτίας.
Το δεύτερο γνώρισμα του Χριστού, είναι από τον κάθε ακόλουθο-μαθητή η άρση του Σταυρού. «Αράτω τον σταυρόν αυτού». Ένας νηπτικός πατέρας λέγει πως σηκώνω το σταυρό σημαίνει «προς πάσαν θλίψιν έτοιμον θέλημα». Να δεχθούμε όλους τους πειρασμούς με χαρά και να αγωνισθούμε να οικειοποιηθούμε τη χάρη του Χριστού. Κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό με άνεση. Όλοι οι άγιοι είχαν στον ώμο το σταυρό του Χριστού , δηλ. αυτόν που τους ορίστηκε απ’ Αυτόν. Άρση του σταυρού σημαίνει πορεία προς εκτέλεση και είναι σημείο γνησιότητας του χριστιανού.
Το τρίτο γνώρισμα είναι να ακολουθήσουμε το Χριστό. «και ακολουθείτω μοι». Επειδή πολλοί που σταυρώνονταν ήταν ληστές, ο Κύριος πρόσθεσε πως δεν αρκεί να σταυρωθείς γι΄ Αυτόν, πρέπει να Τον ακολουθήσεις. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να εργασθούμε τις εντολές Του και να καλλιεργήσουμε τις αρετές. Να μισήσουμε την αμαρτία και να αφοσιωθούμε στην εφαρμογή των εντολών του νόμο του Θεού.
Εκείνο που χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε είναι πως κανείς δεν μπορεί να σωθεί παρά μόνο δια του σταυρού του Κυρίου. Ο Χριστός κατηγορηματικά τόνισε: «Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνει, αυτός μόνος μένει, εάν δε αποθάνει, πολύν καρπόν φέρει». Όσο είμαστε δεμένοι με πράγματα του κόσμου τούτου δεν προοδεύουμε. Αυτή η φιλαυτία είναι πολύμορφη. Παρουσιάζεται με το προσωπείο της φιλαργυρίας, της απόλαυσης των κοσμικών τιμών, της υπερηφάνειας, του πείσματος ,των σαρκικών ηδονών, της θρησκευτικής υπεροψίας και της νομιζόμενης καθαρότητας, της επικράτησης γενικά των απόψεων μας. Εάν δεν ανασπάσουμε ολόκληρη τη δηλητηριώδη αυτή ρίζα της φιλαυτίας σταυρώνοντας τον εαυτό μας και τα πάθη μας, δεν πρόκειται να γίνουμε γνήσιοι μαθητές του Χριστού.
Ο παλαιός εαυτός μας κάνει το παν να μην απαγκιστρωθεί από μας και με λύσσα πολεμεί κάθε αλλαγή προς το καλύτερο. Χρειαζόμαστε τη βοήθεια του Κυρίου επειγόντως. Ο Σταυρός του Κυρίου θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τον αγώνα μας. Κάθε τι που είναι συνδεδεμένο μαζί μας και μας χωρίζει απ’ τον Χριστό, πρέπει να το αποβάλουμε. Η απόρριψη αυτή είναι οδυνηρή και ζωοποιός. Δύσκολη, αλλά σωτήρια. Είναι ο δρόμος της Εκκλησίας. Να παίρνουμε δύναμη από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας, για να αντιμετωπίσουμε τα πάθη μας και τις πολλές μας αμαρτίες.
Ας ακούσουμε τον Παύλο που έλεγε «καθ’ ημέραν αποθνήσκω». Πέθαινε πνευματικά κάθε μέρα κατά κόσμο, για να ζήσει κοντά στο Χριστό. Αυτό ας κάνουμε κι’ εμείς για να ζήσουμε πραγματικά και αληθινά.
π.γ.στ.https://poimin.gr
