"...τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;"
Ποιος δεν γνωρίζει αυτά τα λόγια του Ευαγγελίου που θα ακουστούν αύριο την Κυριακή 15η Νοεμβρίου 2015 από τα χείλη των ιερέων μας σε όλη την Ορθοδοξία, ποιος δεν γνωρίζει αυτήν την παραβολή που είπε ο Ιησούς ως απάντηση στον νομικό της εποχής του, που τον ρώτησε τι να κάνει για να κληρονομήσει την "αιώνια ζωή".
Βλέπετε αγαπητοί μου, πως οι μεταφυσικές ανησυχίες μας δεν άλλαξαν και πολύ τα τελευταία δύο χιλιάδες και παραπάνω χρόνια που πέρασαν από την έλευση του Ιησού πάνω στην γη, αφού η ίδια ερώτηση προβληματίζει ακόμα τον άνθρωπο που διψά για την αιώνια και άφθαρτη ζωή κοντά στο θέλημα του Θεού.
Έτσι ο νομικός αντί για απάντηση εισπράττει μια ερώτηση από τον Χριστό, ο οποίος τον ρωτά: "Έν τω νόμω τι γέγραπται; πώς αναγινώσκεις;", που τον φέρνει μπροστά στις ευθύνες του, αφού ήταν ένας μορφωμένος νομοδιδάσκαλος, γνώστης του γράμματος του νόμου, ο οποίος ευθαρσώς του απάντησε: "ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν·"
Ε αυτό κάνε, ευλογημένε, και θα ζήσεις όπως επιθυμείς, του λέει ο Χριστός.
Έτσι όμως για τον νομικό του σημερινού Ευαγγελίου, προέκυψε άλλο πρόβλημα, που αντί να τον καθησυχάσει τον έβαλε σε μεγαλύτερες σκέψεις: "να αγαπήσω τον πλησίον μου σαν να ήταν ο εαυτός μου;" και έτσι ξαναρωτά τον Χριστό: "Και τίς εστί μου πλησίον;"
Η απάντηση του Ιησού έρχεται καταπέλτης στον ψυχισμό όλων μας και έρχεται με την γνωστότερη παραβολή που είπε ο Χριστός και που τόσο όμορφα μας την περιγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς, την παραβολή του σπλαχνικού και καλού Σαμαρείτη.
Στο πρόβλημα, στην ένδεια, στον πόνο, στην ανάγκη, στην αρρώστια, του συνανθρώπου μας έσκυψε το πιο απίθανο άτομο, ο Σαμαρείτης, ο αμαρτωλός, ο υποδεέστερος, ενώ ο Ιερεύς και ο Λευΐτης, άνθρωποι καταξιωμένοι που έχαιραν εκτιμήσεως και αναγνώρισης "...ιδών αυτόν αντιπαρήλθεν."
Συγχωρέστε με αγαπητοί αδελφοί μου και αναγνώστες τις ιστοσελίδας του ναού μας, όμως στον νου μου ήρθε γράφοντας αυτές τις σκέψεις μου, ένα στιχάκι από ένα όμορφο λαϊκό τραγούδι με τίτλο "στα υπόγεια είναι η θέα" και το αφήνω και αυτό στην κρίση σας μαζί με την υπόλοιπη μικρή ανάλυση μου πάνω στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη, που όλοι ξέρουμε τα λόγια που συνοδεύουν την ιστορία της, αλλά δύσκολα ασχολούμαστε με το βαθύτερο νόημα της που μας διδάσκει ο Κύριος μας, ίσως γιατί αρκετές φορές βρεθήκαμε να μοιάζουμε περισσότερο με τον Ιερέα και τον Λευΐτη της παραβολής αυτής και λιγότερο με τον Σαμαρείτη.
Γνωρίζουμε όλοι μας λοιπόν την απάντηση στην ερώτηση του νομικού: "Και τίς εστί μου πλησίον;". Την ήξερε και ο νομοδιδάσκαλος αυτός, όταν την έκανε στον Ιησού. Μπορούσε όμως να την εφαρμόσει; Είχε άραγε τα κότσια να δει ο σπουδαγμένος και πολυμαθής άνθρωπος της εποχής εκείνης μέσα στα μάτια του διπλανού του, του πλησίον του, τα δικά του τα μάτια και τον ίδιο του τον εαυτό;
Ο Χριστός συχνά-πυκνά μας φέρνει μπροστά στις ευθύνες μας. "Πορεύου και σύ ποεί ομοίως", μας λέει και μας ζητά να μοιάσουμε του καλού Σαμαρείτη της παραβολής, ξέροντας πως εύκολο δεν είναι, μα το έπαθλο που θα μας δώσει για την προσπάθεια μας είναι μεγάλο και δεν είναι άλλο από την κατάκτηση της αιώνιας ζωής, που είναι και το ζητούμενο του νομικού της περικοπής του ευαγγελίου μας, όπως σας έγραψα αρχικά, αλλά θα έπρεπε να είναι και το δικό μας ζητούμενο!!!
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν όλοι μας, σαν και αυτόν τον νομικό του Ευαγγελίου, σήμερα, τώρα, εδώ, μέσα από την ιστοσελίδα της εκκλησιά μας, των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, "...τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;" για να πάρουμε την απάντηση από τον ίδιο τον Χριστό: Όπως αγαπάς εμένα έτσι να αγαπήσεις και τον διπλανό σου, και αν καταφέρεις να αγαπήσεις τον πλησίον σου, τότε θα είναι σαν να αγαπάς τον εαυτό σου. Αυτό κάνε για να ζήσεις πραγματικά"...τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ."
