«Κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν» (Ματθ. θ' 29)
Δυο νοσηρές καταστάσεις προβάλλουν σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί. Η μία είναι φθορά του σώματος. Η άλλη είναι φθορά - ασθένεια της ψυχής. Και τα δύο είναι επακόλουθα της πτώσης του ανθρώπου. Έτσι βλέπουμε από τη μία τη φθορά της όρασης και της ακοής, με αποτέλεσμα την απώλεια δύο ζωτικών λειτουργιών του ανθρωπίνου σώματος. Από την άλλη, βλέπουμε ανθρώπους με υγιές σώμα, αλλά με σημαντική φθορά στην ψυχή. Αποτέλεσμα αυτής της παραδοξότητας, οι σωματικά ασθενείς είναι πιο υγιείς στην ψυχή και οι σωματικά υγιείς είναι πιο ασθενείς στην ψυχή. Γιατί, ενώ οι τυφλοί στερούνται του σωματικού φωτός, πλεονεκτούν στην πίστη. Το ίδιο και οι συγγενείς του κωφάλαλου. Μπορεί ο κωφάλαλος να εκυριαρχείτο, άθελά του, από το δαιμόνιο και να εστερείτο του αγαθού της ομιλίας. Όμως οι συγγενείς του έθεσαν αυτό το αγαθό στην υπηρεσία του Θεού. Αντίθετα οι Φαρισαίοι στερούνται του φωτός της πίστεως, το δε αγαθό της ομιλίας το θέτουν στην υπηρεσία του διαβόλου, αφού συκοφαντούν τον Ιησού ότι «Με τη δύναμη του άρχοντα των δαιμονίων διώχνει τα δαιμόνια».
Τραγικές και οι δύο καταστάσεις για τον άνθρωπο. Γιατί είτε στερείται το ένα αγαθό είτε στερείται το άλλο, αυτά φανερώνουν ότι ο άνθρωπος δεν είναι υγιής. Διερωτόμαστε όμως, πότε ο άνθρωπος είναι περισσότερο υγιής ή περισσότερο ασθενής, όταν δεν μπορεί να μιλά και να βλέπει ή όταν μιλά και βλέπει, αλλά στερείται του λόγου του Θεού και του φωτός του;
Απάντηση στο πιο πάνω διπλό ερώτημα δίνει το σημερινό Ευαγγέλιο. Οι σωματικά τυφλοί υπερέχουν των Φαρισαίων γιατί έχουν αναπτυγμένη τη δύναμη του φωτός της πίστης. Αυτή τη δύναμη της πίστης την επιβεβαιώνουν με μια σειρά ενεργειών. Μεγαλόφωνα ζητούν το έλεος του Ιησού κι ενώ ο Ιησούς σιωπά, αυτοί τον ακολουθούν. Τέλος όταν τους ρωτά ο Ιησούς «πιστεύετε πως μπορώ να το κάνω αυτό;», αυτοί του απαντούν «Ναι, Κύριε». Τότε άγγιξε τα μάτια τους και είπε: «Όπως το πιστεύετε να σας γίνει». Κι ανοίχτηκαν τα μάτια τους.
Αντίθετα, στην περίπτωση των Φαρισαίων ίσχυσε η προφητεία του Ησαΐα: «Θ' ακούσετε με την ακοή σας μα δε θα καταλάβετε, και θα δείτε μα δε θ' αντιληφθείτε. Γιατί έγινε αναίσθητη η καρδιά αυτού του λαού, και με τ' αυτιά βαριάκουσαν κι έκλεισαν τα μάτια τους. Ίσως όμως δούνε με τα μάτια κι ακούσουν με τ' αυτιά και καταλάβουν με την καρδιά κι επιστρέψουν σ' εμένα για να τους γιατρέψω. Μακάρια όμως τα δικά σας μάτια γιατί βλέπουν, και τ' αυτιά σας γιατί ακούνε!» (Ματθ. ιγ' 14 -16). Επισήμανση και ευχή που κάνει ο Κύριος για όλους τους ανθρώπους και κατ' επέκταση και για μας, ούτως ώστε τα οποιαδήποτε αγαθά που μας προσφέρει να ταχθούν στην υπηρεσία του Θεού και όχι του διαβόλου.
Ιδιαίτερα σημαντικά τα σημερινά θαύματα τα οποία είναι αποτέλεσμα της παρουσίας και των ενεργειών του Ιησού. Ο Ιησούς με την παρουσία του έρχεται να αποκαταστήσει τη φθορά που υπέστη ο άνθρωπος τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή. Όμως σ' αυτή την αποκατάσταση θέλει σαν συνεργάτη και τον ίδιο τον άνθρωπο. Κατ' επέκταση θέλει σαν συνεργάτη τον καθένα από μας που στη δεδομένη στιγμή θα δώσει την απάντηση είτε μέσα από την υπομονή της δοκιμασίας είτε μέσα από την εκδήλωση της πίστης του.
Ο Ιησούς, μέσα από το σημερινό Ευαγγέλιο, θέλει να τονίσει στον καθένα μας ότι είναι παρών,. Είναι έτοιμος να μας βοηθήσει, αρκεί να επικαλεσθούμε τη βοήθειά του. Αυτή την παρουσία του την επιβεβαιώνει με το άγγιγμα των ματιών των τυφλών, επισφραγίζει δε αυτή την δυναμική παρουσία με την προστακτική εντολή «κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν». Όπως το πιστεύετε να σας γίνει.
Η δύναμη του Θεού υπάρχει. Αρκεί σαν άνθρωποι να την αποδεχθούμε. Αν την αμφισβητήσουμε ή αν δεν την επικαλεσθούμε με πίστη, τότε το θαύμα δε θα το δούμε. Θαύμα λοιπόν και σωτηρία μπορεί να υπάρχει μόνο μέσα από τη δύναμη της πίστης. Της πίστης που είναι βέβαιη για την εκδήλωση του θαύματος. Της πίστης που υπομένει καρτερικά ως τη στιγμή της εκδήλωσης του θαύματος.
Πέραν από το σημερινό Ευαγγέλιο, ιδιαίτερα σημαντικός και διαφωτιστικός παρουσιάζεται και ο Απόστολος Παύλος που τονίζει: «Αφού, λοιπόν, ο Θεός μας έσωσε επειδή πιστέψαμε, οι σχέσεις μας με το Θεό αποκαταστάθηκαν με τη μεσολάβηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτός μας οδήγησε με την πίστη στο χώρο αυτής της χάρης του Θεού, στην οποία είμαστε στεριωμένοι και καυχόμαστε για την ελπίδα της συμμετοχής μας στη δόξα του Θεού. Μα δε σταματά εκεί η καύχησή μας. Καυχόμαστε ακόμα και στις δοκιμασίες, επειδή ξέρουμε καλά πως οι δοκιμασίες οδηγούν στην υπομονή, η υπομονή στο δοκιμασμένο χαρακτήρα κι ο δοκιμασμένος χαρακτήρας στην ελπίδα. Κι η ελπίδα τελικά δεν απογοητεύει. Μαρτυρεί γι' αυτό η αγάπη του Θεού, με την οποία το Άγιο Πνεύμα που μας δόθηκε γέμισε και ξεχείλισε τις καρδιές μας. Γιατί ο Χριστός, παρόλο που ήμασταν ακόμη ανίκανοι να κάνουμε το καλό, πέθανε για μας, τους ασεβείς ανθρώπους, στον προκαθορισμένο καιρό» (Ρωμ. ε' 1 -6).
Αδελφοί μου, ζούμε σε μια εποχή που αναζητούμε το θαύμα, αλλά όταν αυτό εκδηλωθεί το αμφισβητούμε. Γιατί άραγε; Απλούστατα γιατί κινούμαστε αντίστροφα. Αντί με πίστη να οδηγούμαστε στην εκδήλωση του θαύματος, αντίθετα προσπαθούμε να δούμε το θαύμα για να πιστέψουμε. Πρέπει να ξέρουμε ότι το θαύμα προϋποθέτει την πίστη, σύμφωνα και με το σημερινό Ευαγγέλιο «Κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν», είπε ο Κύριος στους τυφλούς. Για τούτο και ο Απόστολος Παύλος θα τονίσει πως «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον ευαρεστήσαι, πιστεύσαι γαρ δει τον προσερχόμενον τω Θεώ ότι έστι και τοις εκζητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται» (Εβρ. lα' 6). Χωρίς όμως πίστη είναι αδύνατο να ευαρεστήσει κανείς το Θεό, γιατί αυτός που πλησιάζει το Θεό πρέπει να πιστεύει ότι υπάρχει Θεός και ότι ανταμείβει όσους τον αποζητούν. Αυτή την πίστη ας αποκτήσουμε κι εμείς. Ας τον παρακαλέσουμε κι εμείς: «Πρόσθες ημίν πίστιν» (Λουκ. ιζ' 5) για να μπορέσουμε στη δεδομένη στιγμή ν' ακούσουμε, όπως και οι τυφλοί του σημερινού Ευαγγελίου: «Κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν».
Αμήν.
Θεόδωρος Αντωνιάδης
