Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Ο δρόμος στο χριστιανισμό, αδελφοί μου, ισοδυναμεί με δρόμο ομολογίας. Γι’ αυτό το λόγο ο Κύριος λέει, ότι όποιος με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα τον  ομολογήσω κι εγώ μπροστά στον πατέρου μου.

Στο Αποστολικά Ανάγνωσμα της σημερινής εορτής της Αγίας Παρασκευής, ακούσαμε τον Απ. Παύλο να μας τονίζει:

 «Αδελφοί, πριν να 'ρθει ἡ πίστη μας φύλαγε και μας προστάτευε ὁ νόμος κι ήμασταν κλεισμένοι μέσα στο νόμο, περιμένοντας να φανερωθεί ἡ πίστη. Ὁ νόμος λοιπόν ήταν σε μας παιδαγωγός, ώσπου να 'ρθη ὁ Χριστός, για να δικαιωθούμε τότε μὲ την πίστη. Αλλά τώρα ποὺ ήρθε ἡ πίστη, δεν είμαστε πια στα χέρια κάποιου παιδαγωγοῦ, επειδή σον πιστοὶ είμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ στο άνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιατί όσοι βαπτισθήκατε στο Χριστό, ντυθήκατε τὸ Χριστό. Δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει άνδρας και γυναίκα, γιατί όλοι εσείς είσαστε ένας άνθρωπος στο όνομα του Ιησού Χριστού».

Ο νόμος, για τον οποίο πολὺς λόγος γίνεται στις επιστολὲς του Παύλου, είναι η Παλαιὰ Διαθήκη, η συμφωνία και η συνθήκη, που έκαμε ο Θεός με τους ανθρώπους. Όσα υποσχέθηκε ὁ Θεός, στους Πατριάρχες και στους Προφήτες, στην παλιὰ εκείνοι συνθήκη. Όταν όμως ήρθε η χάρις και η αλήθεια του Χριστού, τότε ο νόμος, έμεινε πίσω και παραχώρησε τη θέση του στη νέα πραγματικότητα.

Τώρα οι πιστοί με το βάπτισμα, όχι απλά πήραν την προσωνυμία του Χριστού, αλλὰ σαν ένα παλιὸ ιμάτιο ξεφόρεσαν τὸν πρώτο εαυτό τους και ντύθηκαν το Χριστό. Και τούτα τα λόγια του Ἀποστόλου, τα πήρε η Εκκλησία τα συνέδεσε άρηκτα με το Μυστήριο του Βαπτίσματος, αλλά και τα ἔκαμε ύμνο στις μεγάλες Δεσποτικὲς εορτές: «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε»

Αδελφοί μου!

Ο θεόπνευστος λόγος σήμερα του Αποστόλου όμως κορυφώνεται στη μεγάλη διακήρυξη, που είναι και ο λόγος της Ἐκκλησίας μας στον κόσμο, στο πέρασμα των αιώνων. Είναι η διακήρυξη που σπάζει στεγανά αιώνων. Η διακηρθξη που σαν την άκουσε η ανθρωπότητα, έμεινε άναυδη. Τώρα λέει δὲν ὑπάρχουν ξεχωριστές φυλές, δὲν ὑπάρχουν κοινωνικὲς τάξεις, δὲν ὑπάρχουν ξεχωριστὰ ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναίκα, γιατί ὅλοι, μὲ τὴν πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστό, είμαστε όλοι το ίδιο.

Ἄλλο κήρυγμα ἀληθινῆς ελευθερίας και ισότητας, μεταξὺ των ανθρώπων, που κατοικούν σ’ όλο τον πλανήτη, σαν τούτο δεν ακούστηκε,. Οι αιώνες το επαναλαμβάνουν σε διάφορες γλώσσες, κοσμοκράτορες και κοινωνικοὶ αναμορφωτὲς το οἰκειοποιούνται. Όμως αυτὴ είναι διακήρυξη και εξαγγελία της Ἐκκλησίας με το πνευματοκίνητο στόμα του Παύλου.

«Δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει άνδρας και γυναίκα», γιατί όλοι στο όνομα του Χριστού είμαστε ένα. Αλήθεια να κλάψει πρέπει κάποιος ή να γελάσει. μ’  αυτούς τους χριστιανικούς λαούς που πρόδωσαν τὴν πίστη τους καὶ ρήμαξαν το πρόσωπο της γης με τυραννίες, με δουλεμπόρια, με πολέμους, ιώμε κατακτήσεις, με επαναστάσεις; Κωμικοτραγικό το ότι όλα αυτὰ μέσα σε είκοσι αιώνες έγιναν απὸ χριστιανικοὺς λαούς.

Αδελφοί μου!

Ὁ λόγος που στη μνήμη σήμερα της αγίας Παρασκευής διαβάζεται η αποστολικὴ περικοπή, που ακούσαμε, είναι ακριβῶς αυτὴ η φράση απὸ τη μεγάλη διακήρυξη του αποστόλου Παύλου, ότι «οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ». Αυτὸ βέβαια δεν έχει καμμιὰ σχέση με κείνα που στον καιρὸ μας φωνάζουν όσες καὶ όσοι ἔκαμαν ἔργο τοὺς τὸν «αγώνα και τα διακαιώματα της γυναίκας»,  με όσα τρελ,ά γίνονται.

Η Αγία Παρασκευή έζησε το 2ο αιώνα μ.Χ. Οι γονείς της ευλαβείς χριστιανοί αλλά δυστυχώς άτεκνοι. Παρακαλούσαν λοιπόν, να αξιωθουν, να αποκτήσουν ένα παιδί. Και ακούστηκε η προσευχή τους και απέκτησαν τη Παρασκευή, η οποία πήρε το όνομά της από τη μέρα που γεννήθηκε.

Η Παρασκευή, σκεπαζόταν από τη χάρη του Θεού, που καλλώπιζε την ψυχή και το σώμα της. Η πίστη, η αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον, οι ελεημοσύνες, η σοβαρότητα, η σωφροσύνη αλλά και η ομορφιά της είχαν γίνει γνωστά σε όλη την περιοχή της Ρώμης. Πολλοί ήταν, λοιπόν, εκείνοι που τη ζητούσαν σε γάμο, αλλά πάντοτε έπαιρναν αρνητική απάντηση.

Όταν έφτασε σε ηλικία 20 ετών, οι γονείς της έφυγαν από αυτό τον κόσμο και την άφησαν κληρονόμο μιας μεγάλης περιουσίας. Εκείνη πούλησε όλα της τα υπάρχοντα και, αφού τα μοίρασε ως ελεημοσύνη στους φτωχούς, πήγε σε κάποιο μοναστήρι.

Οι Ιουδαίοι, ωστόσο, βλέποντας πως η πίστη στο Χριστό εξαπλώνεται σε βάρος τους, έσπευσαν να κατηγορήσουν την Αγία στον τότε βασιλιά της Ρώμης, Αντωνίνο. προκειμένου να δώσει εξηγήσεις για την δράση της.

Εκεί αφού και η ίδια παραδέχθηκε πως δεν ακολουθεί την επίσημη θρησκεία αλλά την χριστιανική, της ζητήθηκε να δηλώσει άρνηση και να επιστρέψει στην θρησκεία των ειδώλων. Η Παρασκευή αρνήθηκε κάτι το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα να υποστεί μια σειρά από σκληρά βασανιστήρια, από τα οποία παραδόξως έβγαινε αλώβητη. Τελικά η  Παρασκευή θανατώθηκε με' αποκεφαλισμό.

Ένα από τα βασανιστήρια που υπέστη ήταν κι αυτό της πυρακτωμένης περικεφαλαίας. Της τοποθέτησαν δηλαδή στο κεφάλι μια περικεφαλαία την οποία προηγουμένως είχαν πυρακτώσει. Σύμφωνα με τους βιογράφους της, η Παρασκευή δεν έπαθε το παραμικρό. Επόμενη κίνηση ήταν να την ρίξουν σε ένα καζάνι όπου έβραζε πίσσα.

Κι όμως, βγήκε χωρίς κανένα έγκαυμα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να εντυπωσιαστεί τόσο ο Αυτοκράτορας που θεωρώντας ότι κάτι δεν έχει γίνει σωστά, ζήτησε να ρίξουν πάνω του πίσσα για να διαπιστώσει και ο ίδιος.

Κάποιες σταγόνες πίσσας έπεσαν στα μάτια του με αποτέλεσμα ο ίδιος να τυφλωθεί επιτόπου. Την ίδια στιγμή, έχοντας πεισθεί με τον πλέον επώδυνο τρόπο πως η Παρασκευή πέρασε πράγματι το μαρτύριο χωρίς να πάθει κάτι, ο Αυτοκράτορας ζήτησε να ακολουθήσει κι εκείνος την χριστιανική πίστη.

Τότε η Παρασκευή προσευχήθηκε στον Θεό και κατά την βιογραφία της, τα μάτια του αυτοκράτορα γιατρεύτηκαν. Με βάση αυτήν την αναφορά στον βίο της, οι χριστιανοί σε όλο τον κόσμο και ειδικά οι Ορθόδοξοι Έλληνες θεωρούν την Αγία Παρασκευή προστάτιδα των ματιών.

Αγαπητοί  Χριστιανοί

Στα χρόνια των διωγμών, τα χρόνια  των  μαρτύρων, ο Χριστιανισμός, συνεχώς κατακτούσε νέες ψυχές, ακόμα και μέσα από αυτούς  τους διώκτες, εν  μέσω παντοειδών εμποδίων, διωγμών ,μαρτυρίου.

Σήμερα  ύστερα από δυο χιλιάδες τόσα χρόνια, ακόμα  τα  εμπόδια  δεν  έλειψαν. Κάποια χρόνια πίσω, στα χρόνια του υπαρκτού  λεγομένου σοσιαλισμού, αρκούν για του λόγου το αληθές.

Στην πατρίδα μας, είναι γνωστές οι προσπάθειες που γίνονται, για να μας αποστερήσουν το δικαίωμα  να εξωτερικεύουμε  και να ομολογούμε την πίστη μας. Να  περιθωριοποιηθεί η Εκκλησία, να σφραγιστεί το στόμα της  Εκκλησίας, να λείψει η ομολογιακή δήλωση της Ορθοδόξου   ταυτότητος μας. Είναι γνωστός ο πόλεμος και οι συκοφαντίες  κατά της Εκκλησίας για να κλονιστεί το κύρος της, για να μην την βρίσκουν μπροστά τους στα άνομα σχέδια τους.

          Όμως.

Αυτός που πιστεύει με συνέπεια δεν κρατά την πίστη μόνο για τον εαυτό του. Δεν ισχυρίζεται ότι  η πίστη είναι μόνο <<για τα μέσα μας >>, αλλά  ομολογεί  σε κάθε στιγμή σε κάθε περίσταση. Με την καρδιά πιστεύουμε  και η πίστη αυτή  λογίζεται για την δικαιοσύνη μας .Και όταν ομολογούμε αυτό που έχουμε στην καρδιά μας, αυτή η ομολογία  μας  χαρίζει την σωτηρία. Αυτό  έκανε και η  Αγία μας.