«Θαρσείτε, εγώ
ειμί μη φοβείσθε» (Ματθ. δ' 27)
Τις δυο
τελευταίες Κυριακές, αδελφοί μου, και μέσα από τις ευαγγελικές περικοπές,
βλέπουμε τον Κύριο, συμπαραστάτη και συνοδοιπόρο του ανθρώπου. Στέκεται πλάι
στον άνθρωπο και του δίνει χέρι βοηθείας σε κάθε του ανάγκη. Η προηγούμενη
Κυριακή κάνει λόγο για τη διατροφή και η
σημερινή αναφέρεται στους απρόσμενους
κινδύνους. Και τα δύο είναι προκλήσεις που αυξάνουν την ανασφάλεια του
ανθρώπου. Μια ανασφάλεια που πολλές φορές οδηγεί τον άνθρωπο σε κατάσταση
πανικού. Και τούτο γιατί το μόνο που υπολογίζουμε είναι η δική μας δύναμη και
γενικά μόνο οι ανθρώπινες δυνατότητες. Τελικά όμως στην κρίσιμη στιγμή, στη
στιγμές των προβλημάτων και των δυσκολιών, διαπιστώνουμε ότι η μόνη δύναμη που
έχουμε είναι ... η αδυναμία μας!
Αδελφοί μου!
Η ζωή παρουσιάζεται άλλοτε σαν έρημος και άλλοτε σαν θάλασσα. Αλλά, με όποια
μορφή κι αν εκδηλωθεί, ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει ότι δεν είναι μόνος. Δίπλα
του είναι ο Θεός. Ο Θεός είναι παρών, αρκεί ο άνθρωπος να στραφεί σ' αυτόν.
Ο Ιησούς,
λοιπόν, «αναβλέψας εις τον ουρανόν». ευλόγησε, και κατόπιν ταΐσε όλο το πλήθος
που βρισκόταν μαζί του. Σήμερα «ανέβη εις το όρος κατ' ιδίαν προσεύξασθαι», ενώ
στο πλοίο οι Μαθητές υπέφεραν από τα κύματα. Σε αυτήν την δύσκολη στιγμή ο
Χριστός ήλθε περπατώντας πάνω στα κύματα, θεράπευσε την ολιγοπιστία του Πέτρου
και μετά κατέπαυσε τον άνεμο. Υπέδειξε λοιπόν και στις δυο περιπτώσεις τη
δύναμη της προσευχής. Τόνισε την ανάγκη της αναφοράς μας σ’ Αυτόν. Ο Θεός
αναμένει την ανύψωση μας οπότε θα δούμε την κατάβασή Του και τη θαυμαστή λύση των διαφόρων προβλημάτων.
Αγαπητοί
Χριστιανοί! Τα προβλήματα είναι πολλά και μεγάλα, Και το ερώτημα. Τι κάνει ο
άνθρωπος για να τα ξεπεράσει; Η απάντηση για τον άνθρωπο της πίστης, τον
άνθρωπο που ελπίζει στο Θεό είναι απλή. Είναι μονόδρομος. Μέσα από τη δύναμη
της πίστης μπορεί ο άνθρωπος να ξεπεράσει τους όποιους κινδύνους. Μέσα από τη
δύναμη της πίστης ότι ο Θεός είναι παρών, μαζί του και «ει Ο Θεός μεθ' ημών
ουδείς καθ' ημών». Μέσα από τη δύναμη της πίστης που μας βεβαιώνει ότι ο Θεός
«πάντα δύναται» και ότι δε θα μας εγκαταλείψει. Κύριος εμοί βοηθός, και ου
φοβηθήσομαι το ποιήσει μοι άνθρωπος;» »
Για τούτο σήμερα είπε στους φοβισμένους μαθητές του: «Θαρσείτε, εγώ ειμί μη
φοβείσθε». Έχετε θάρρος, εγώ είμαι. Μη φοβάστε.
Ας μη
ξεχνάμε όμως αδελφοί μου, πως ο Χριστός, κινείται και με διαφορετικό κάθε φορά
τρόπο προς εμάς. Άλλοτε αποσύρεται από την ζωή μας, αναστέλλει την Χάρη Του και
μας αφήνει να δοκιμασθούμε, ώστε έτσι να καταλάβουμε και την αδυναμία μας και
να εκφρασθεί και η ελευθερία μας. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις στην ζωή
μας που φαίνεται ότι τα προβλήματα είναι πολλά και είμαστε μόνοι,
εγκαταλελειμμένοι και από αυτόν τον Ίδιο τον Θεό. Άλλοτε ο Χριστός έρχεται μέσα
στα κύματα της ζωής μας, στους πειρασμούς που μας βασανίζουν και μας ζητά να
βγούμε από το πλοίο της ζωής μας, να βγούμε, δηλαδή, από την φιλαυτία και τον
εγωισμό μας και να βαδίσουμε πάνω στα κύματα γιατί εκεί θα δοκιμασθεί η πίστη
μας. Εδώ, εμείς ολιγοπιστούμε, δεν έχουμε την ψυχική ανδρεία να βγούμε από το
καταφύγιο του εαυτού μας, και κλεινόμαστε μέσα στην φυλακή του εγώ μας. Και
άλλοτε ο Χριστός εισέρχεται μέσα στο πλοίο της ζωής μας και τότε έρχεται μεγάλη
γαλήνη και ειρήνη. Ο Χριστός χρησιμοποιεί και τους τρεις τρόπους για να μας
βοηθήσει και να μας σώσει.
Αλλά και
εμείς ανταποκρινόμαστε διαφορετικά σε κάθε κίνηση του Χριστού. Άλλοτε
απογοητευόμαστε από την φαινομενική απομάκρυνση του Χριστού και χάνουμε το
θάρρος μας η στρεφόμαστε εναντίον Του, χωρίς να καταλαβαίνουμε την σημασία
αυτής της παιδαγωγικής ενεργείας του Χριστού. Άλλοτε, ενώ Εκείνος μας καλεί να
βγούμε από τον εαυτό μας, από τα πάθη μας και να ελευθερωθούμε από την δουλεία
τους, εμείς δυσανασχετούμε και διαμαρτυρόμαστε. Λέμε: «Γιατί Θεέ μας ενοχλείς;
Άφησε μας στην ησυχία μας. Δεν θέλουμε να σε ακολουθήσουμε». Και άλλοτε τον
αφήνουμε να έλθει μέσα στο πλοίο της ζωής μας και της οικογένειας μας, οπότε
δοκιμάζουμε την ευεργετική παρουσία Του.
Πολλούς
τρόπους χρησιμοποιεί ο Χριστός για να μας θεραπεύσει, αλλά και εμείς
χρησιμοποιούμε πολλούς τρόπους για να τον αποδεχθούμε η να τον αρνηθούμε. Το
ευτύχημα θα είναι να συντονιζόμαστε πάντοτε στον τρόπο που χρησιμοποιεί κάθε
φορά ο Χριστός για να μας βοηθήσει, αν υπομένουμε στην σιωπή Του, αν
ανταποκρινόμαστε στην κλήση του για έξοδο από την φυλακή των παθών και αν
ανοίγουμε την καρδιά μας για να Τον δεχθούμε μέσα σε αυτήν. Γιατί, αν Εκείνος
προτιμά την σιωπή και εμείς θέλουμε λόγο, αν Εκείνος ενδιαφέρεται για την
ελευθέρωσή μας από τα πάθη και εμείς αρεσκόμαστε στην ζωή των παθών, αν Εκείνος
θέλει να έλθει στην καρδιά μας και εμείς του το αρνούμαστε, τότε δεν μπορεί να γίνει
η συνάντηση. Κάθε συνάντηση, και η συνάντηση με τον Θεό, πρέπει να έχει το
στοιχείο του συντονισμού. Διαφορετικά ο Θεός θα θεωρείται απροσπέλαστος και
άγνωστος.
Αδελφοί μου,
παρά τη δική μας ολιγοπιστία, ο Θεός βρίσκεται δίπλα μας. μας επιτιμά μεν, όπως
και τον Πέτρο, αλλά την ίδια στιγμή απλώνει το χέρι, μας στηρίζει και μας
προστατεύει από το σίγουρο καταποντισμό. Παράλληλα γαληνεύει την ψυχή μας, όπως
γαλήνεψε και τη θάλασσα, καθώς και τις ψυχές των μαθητών.
Το σημερινό
Ευαγγέλιο αποτυπώνει μεταφορικά τις απρόσμενες δυσκολίες της ζωής. Παράλληλα
εκφράζει μια νέα δυναμική που δημιουργείται με την πίστη στην παρουσία του
Θεού. Μια παρουσία που εγγυάται ασφάλεια και άρα σωτηρία. Αρκεί στην κρίσιμη
ώρα του «καταποντισμού» να στρέψουμε τη σκέψη στην παρουσία του Θεού και να
φωνάξουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας «Κύριε, σώσον με». Να 'μαστε βέβαιοι
ότι ο Κύριος θ' ακούσει τη φωνή μας και θα δώσει απάντηση στην ικετήρια
προσευχή μας. κατά συνέπεια, ας δώσουμε σημασία στην αποτελεσματικότητα των
λόγων του Κυρίου: «Θαρσείτε, εγώ ειμί μη φοβείσθε». Αμήν.
