Πείνα
και αφθονία
Ο Χριστός,
αδελφοί μου, καθ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής Του, δεν περιορίστηκε μόνο
στη διδασκαλία, αλλά νοιαζόταν και για τις υλικές ανάγκες του λαού. Με το λόγο
Του στήριζε, καθοδηγούσε κι έτρεφε τη ψυχή, δείχνοντας το δρόμο που οδηγεί στη
Βασιλεία του Θεού, αλλά νοιάστηκε και για τις υλικές ανάγκες, νοιάστηκε και για
το σώμα, όπου η βασικότερη φυσικά ανάγκη του είναι αυτή της τροφής. Μια τέτοια
ενδεικτική περίπτωση περιγράφει και το ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούσαμε πριν
από λίγο.
Ο
πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων είναι το θαύμα που ακούσαμε σήμερα, γνωστό σε
όλους μας, και βέβαια από τα πιο γνωστά γεγονότα από την ζωή του Χριστού. Πώς είναι
αδύνατον να μπορέσει κανείς να χορτάσει πέντε χιλιάδες ανθρώπους, χωρίς να
υπολογισθούν τα γυναικόπαιδα, με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια και μάλιστα να
μείνει και περίσσευμα;
Η πείνα,
αδελφοί μου, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας. Υπάρχουν ολόκληροι
πληθυσμοί στον πλανήτη μας που υποφέρουν από την έλλειψη ακόμη και των πλέον
αναγκαίων για την συντήρησή τους, και συγχρόνως υπάρχουνε και άλλοι που πετάνε
τρόφιμα γιατί τους περισσεύουν. Σ’ αυτό βέβαια ούτε η Χριστιανική κουλτούρα και
πίστη μας μπόρεσε ακόμα να πείσει και να δώσει λύση, μα ούτε και πρέπει και να
αναμένουμε τον Χριστό να έρχεται για να επαναλάβει το θαύμα, αλλά τονίζουμε ότι
αυτό είναι έργο δικό μας. Είναι έργο των Χριστιανών, οι οποίοι πρέπει να ενδιαφέρονται
για τον άνθρωπο που υποφέρει και βασανίζεται. Ο Χριστός με το θαύμα αυτό μας
έδειξε ότι πρέπει και εμείς να ενδιαφερόμαστε για τις ανάγκες και τα προβλήματα
του συνανθρώπου μας όποιος κι αν είναι, όπου κι αν ευρίσκεται.
Φυσικά, αυτό
πρέπει να είναι και το άμεσο μέλημα και το ενδιαφέρον των Κυβερνήσεων κάθε
χώρας, αλλά και το ενδιαφέρον των λεγομένων πλουσίων λαών, προς λαούς που
στερούνται ακόμη και των πιο αναγκαίων. Δεν είναι δυνατόν στην εποχή μας να καταναλώνονται
μεγάλα ποσά για τόσα και τόσα είδη πολυτελείας, για τόσα και τόσα φανταχτερά
πανηγύρια και επιδείξεις, ενώ υπάρχουν
άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα και την ποικιλότροπη στέρηση, ενώ κάθε
τρία δευτερόλεπτα πεθαίνει ένα παιδί στον κόσμο. Αν οι μεγάλοι και ο τρανοί, οι
κοσμοκράτορες και οι πλανητάρχες, αν οι όποιες Κυβερνήσεις, δεν ενδιαφέρονται και δεν διατίθενται να
κάνουν κάτι για το θέμα αυτό, τότε είναι
αποτυχημένες.
Η Εκκλησία,
παράλληλα με το λόγο, με τη μετάδοση του λόγου του Ιησού, κάνει και με έργα ό,τι
μπορεί. Υπάρχουν φορείς που έχουν διοργανωθεί και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν παρόμοια
κοινωνικά προβλήματα. Προβλήματα που όσο αυξάνουμε τις ανάγκες μας, τόσο και
μεγαλώνουν. Και δεν πρόκειται μόνον για πείνα, αλλά και για το ότι δεν υπάρχει
δυνατότητα ο άνθρωπος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής. Έτσι
η Εκκλησία, λειτουργεί διάφορα Ιδρύματα,
Φιλόπτωχα Ταμεία. βοηθά όσο μπορεί τους ανθρώπους. Όμως, το πρόβλημα δεν λύεται
με φιλανθρωπίες. Το Κράτος πρέπει να γίνει πιο κοινωνικό και να στρέψει την
προσοχή του στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι άνθρωποι και οι
οικογένειές τους.
Εν τούτοις
αδελφοί μου!
Κανένας μας
δεν είναι άμοιρος ευθυνών! Όλοι μας έχουμε χρέος να ενδιαφερθούμε για την
αντιμετώπιση αυτών των κοινωνικών προβλημάτων, και να γίνουμε καλοί διαχειριστές
των υλικών αγαθών. Οι πολυεθνικές, τα αρπακτικά του υπερκέρδους, που μόνος θεός
τους είναι το χρήμα, καθημερινά μας δημιουργούν τόσες νέες και φτιαχτές ανάγκες
για αγαθά, που ούτε καν είχαμε στο νου μας και φτάσαμε στο σημείο να δίνουμε
προτεραιότητα στην πολυέξοδη διασκέδαση, στην αγορά υλικών αγαθών που δεν μας είναι
καν απαραίτητα και έτσι ο φαύλος κύκλος των εικονικών αναγκών δημιουργεί
ανθρώπους πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Ανθρώπους του τρίτου κόσμου που
ψάχνουν σε λακκούβες με λάσπη για μια σταγόνα νερό, τη στιγμή που εμείς δεν
πίνουμε, αν το νερό μας δεν είναι μεταλλικό. Βλέπουμε, παράλληλα οικογένειες
που παίρνουν δάνεια για διακοπές, εορτοδάνεια για ρούχα και πλούσια τραπέζια,
που κάνουν μεγάλα οικονομικά ανοίγματα για να αποκτήσουν πολλά χρήματα,
μιμούνται αυτούς που έχουν την δυνατότητα να ζουν πιο άνετα, και στην συνέχεια
πέφτουν σε οικονομική δυσχέρεια, τόση που να κινδυνεύουν να χάσουν κι αυτό το
σπίτι τους. Επομένως, ο Χριστός εξακολουθεί και σήμερα να κάνει αυτό το θαύμα,
από την άποψη ότι όταν θεραπεύονται τα πάθη της φιλοδοξίας, της φιληδονίας και
της φιλαργυρίας, της επίδειξης, με την δύναμη του Χριστού, τότε υπάρχουν και τα
αναγκαία υλικά αγαθά για την συντήρησή μας, αλλά και βοηθούμε εκείνους που
έχουν ανάγκες.
Αδελφοί μου!
Το σημερινό
θαύμα είναι όντως εκπληκτικό μα και αφάνταστα διδαχτικό. Έφαγαν όλοι, χόρτασαν
και περίσσεψαν πάρα πολλά κομμάτια τα οποία όπως μας πληροφορεί και ο
ευαγγελιστής Ιωάννης ο οποίος επίσης περιγράφει το γεγονός, μαζεύτηκαν – δεν
πετάχτηκαν - κατά παραγγελία του Χριστού και μπήκαν σε δώδεκα κοφίνια. Η πράξη
αυτή μας δίνει και το δίδαγμα. Η σπατάλη
που δυστυχώς είναι η μεγάλη γάγγραινα της εποχής μας, δεν επιτρέπεται ούτε
ακόμα κι όταν ο Θεός παρέχει σε μας άφθονα τα αγαθά. Ας μη ξεχνούμε ότι η σπατάλη,
η κατακρεούργηση και καταλήστευση των δυνατοτήτων του πλανήτη μας, είναι ένας
ακόμα λόγος της έλλειψης, της εξάντλησης, της πείνας. Καθημερινά βιώνουμε τη
βαθμιαία εξάντληση των φυσικών πόρων. του νερού, του πετρελαίου, και αυτού ακόμα
του αέρα που αναπνέουμε. Ίσως μάλιστα, όπως τονίζει και η επιστήμη, να βιώσουμε
εντονότερα τις οδυνηρές συνέπειες στο μέλλον. Έτσι και βάσει των παραπάνω δεν είναι
υπερβολή να πούμε ότι το πέταγμα φαγητού στους καλάθους αχρήστων, το κάψιμο του
πλεονάσματος δημητριακών, το ρίξιμο στις χωματερές του πλεονάσματος φρούτων ή
λαχανικών, το πέταγμα ψαριών στη θάλασσα, μη τυχόν και πέσει η τιμή τους,
αποτελούν προσβολή και περιφρόνηση προς το Θεό που τα χαρίζει. Τη στιγμή
μάλιστα που αυτά που εμείς πετάμε τόσο άσπλαχνα θα μπορούσαν να δοθούν σε
φτωχούς και πεινασμένους ανθρώπους προς κάλυψη των αναγκών τους.
Αδελφοί μου,
το σημερινό ευαγγέλιο μας αποδεικνύει ότι, ο Κύριος μας παρέχει άφθονο το
φαγητό και τ' άλλα υλικά αγαθά. Ας Τον ευχαριστούμε γι’ αυτό, χωρίς όμως να
μείνουμε στα λόγια, όπως συνήθως κάνουμε. Η πλέον πρόσφορη προσευχή στο Θεό,
είναι να γίνουμε καλοί διαχειριστές των
υλικών αγαθών που μας προσφέρει. Και ακόμα να μπορέσουμε να καταλάβουμε ότι
φτωχότερα σκουπίδια σημαίνουν ένα προσωπικό μας βήμα, έστω μια διαμαρτυρία,
κατά της πείνας και της εξαθλίωσης.
