Οι άγιοι μας, αγαπητοί
Χριστιανοί, υπήρξαν
συνειδητά μέλη Χριστού. Αυτό σημαίνει ότι ήταν και είναι χριστοφόροι και
θεοφόροι, φορείς των χαρισμάτων του
Αγίου Πνεύματος.
Πόσο λοιπόν αξίζουν οι
Άγιοι; Ολόκληρη η κτίση μαζί με όλους τους ανθρώπους της, εάν αντιπαρατεθεί
μπροστά τους, δεν θα βρεθεί κάτι που να αξίζει όσο οι Άγιοι. Αυτοί απέδειξαν με
τη ζωή τους την ύπαρξη του Θεού και Τον δόξασαν με τη ζωή τους και την ομολογία
τους. Αυτοί έδειξαν πόσο ψηλά μπορεί να φθάσει ο άνθρωπος.
Οι Άγιοι δεν πέθαναν ποτέ.
Ζουν ανάμεσά μας. Τους αισθανόμαστε ολοζώντανους να πρεσβεύουν για μας. Να
δέονται για τον κόσμο μας, να μας μεταγγίζουν τη Χάρη του Θεού. Γι’ αυτούς ο
Θεός δεν εγκαταλείπει όλους εμάς που παραβαίνουμε τόσο εύκολα το θέλημά του.
«Έτσι λοιπόν καμιά αμφισβήτηση δεν επιδέχεται η
άποψη ότι για την Εκκλησία οι άγιοι είναι οι φορείς της αγάπης του Θεού στο
κόσμο, οι «αυθεντικοί μάρτυρες της παρουσίας και της εμφανίσεως του Θεού στα
σπλάχνα του λαού του» κατά τον π. Ιωάννη Μέγεντορφ. Ο άγιος Μάξιμος ο
ομολογητής επισημαίνει ότι οι άγιοι μεγαλοφυώς πέρασαν τον παρόντα αιώνα των
εμποδίων και αφού ολοκληρωτικά οδηγήθηκαν στο Θεό, αξιώθηκαν να συνενωθούν μαζί
του και να φορέσουν, όσο είναι δυνατόν στον άνθρωπο, την εικόνα του επουρανίου
ανθρώπου. Κατά τον επιτυχή επίσης χαρακτηρισμό του αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού οι
άγιοι είναι οι «προστάται του γένους παντός». Βοηθούν, συντρέχουν, υποφέρουν,
σηκώνουν το σταυρό κάθε ανθρώπου, αγαπούν και γίνονται με την αγιότητά τους
υπόδειγμα και μίμηση των πιστών. Σ' αυτό το γεγονός στηρίζεται η οικειότητα των
πιστών και η τιμή που απονέμουν στους αγίους, ο πλούτος των εορτών και των
πανηγύρεων, που τόσο έντονα χαρακτηρίζουν την καθημερινή ζωή της Εκκλησίας. Τα
συναξάρια είναι το αποθησαύρισμα της ιστορικής μνήμης της Εκκλησίας. Αποτελούν
διαφυλαγμένα σε κάθε λειτουργική πράξη, την καθημερινή παιδεία των ορθοδόξων,
το διδασκαλείο της ευσέβειας και της αγιότητας».
Ι.Μ. Μυτιλήνης)
Το νησί
μας είχε από το Θεό την ευλογία μα και το καύχημα να αγιαστεί με περισσότερους
από 37 αγίους. Λίγα μέρη έχουν τόσους πολλούς αγίους. Άλλοι από αυτούς είναι Λέσβιοι,
έζησαν και πέθαναν ή μαρτύρησαν στη Λέσβο. Άλλοι έζησαν σε διάφορα μέρη και
ήρθαν στη Λέσβο και την αγίασαν με το μαρτυρικό τους αίμα. Ήταν άνθρωποι κάθε
ηλικίας και τάξεως. Επίσκοποι, ιερείς, επαγγελματίες, εργάτες, απλοί άνθρωποι,
άνδρες και γυναίκες, νέοι και γέροντες, όλοι όμως με θερμή πίστη, με αγάπη προς
τον Χριστό και την Εκκλησία, με αγιότητα ζωής που έλαμπαν και φώτιζαν και τους
άλλους. Όλοι αυτοί έχουν κάποια ημέρα που εορτάζουν. Για όλους έχουν γραφεί
ιερές ακολουθίες. Για πολλούς από αυτούς έχουν κτιστεί ναοί και εκκλησάκια σε
διάφορα μέρη του νησιού μας. Πολλοί μάλιστα από αυτούς έχουν αφήσει πολύτιμη
πνευματική κληρονομιά τα άγια λείψανά τους. Τους αξίζει κάθε δόξα και κάθε τιμή.
Η Εκκλησία της Μυτιλήνης καθιέρωσε την εορτή των εν Λέσβω διαλαμψάντων αγίων
την Κυριακή, μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων, δηλαδή σε δεκαπέντε ημέρες από
την ημέρα της Πεντηκοστής.
Μέσα
στη χορεία αυτών ιδιαίτερη είναι η θέση
και η τιμή, των νεομαρτύρων.
Με τον όρο Νεομάρτυρες χαρακτηρίζεται
εκείνη η τάξη των μαρτύρων που άθλησαν για τη χριστιανική πίστη κυρίως κατά τη περίοδο
της Τουρκοκρατίας. Είναι οι ομολογητές της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης
(παιδιά, άνδρες, γυναίκες, μοναχοί, ιερείς, επίσκοποι και πατριάρχες), οι
οποίοι σφράγισαν με το αίμα τους την ομολογία τους για τον Ιησού Χριστό.
Κυρίαρχο στοιχείο του μαρτυρίου των Νεομαρτύρων, σε πολλές περιπτώσεις, υπήρξε
η «μαρτυρία του αίματος», επιβεβαίωση δηλαδή της ακλόνητης πίστης τους στον
Ιησού Χριστό με κάθε είδους ταλαιπωρίες και βασανιστήρια τα οποία οδηγούσαν στο
θάνατο.
Πόσοι είναι οι Νεομάρτυρες είναι
δύσκολο να υπολογίσουμε. Πολλοί από αυτούς παραμένουν σε παντελή αφάνεια, γιατί
δεν έχουν διασωθεί διηγήσεις για το μαρτύριό τους. Ο λόγιος Πατριάρχης
Ιεροσολύμων Νεκτάριος, κατά τον 17 ο αιώνα, αναφέρει ότι στις περιοχές των
ορθοδόξων δεν υπάρχει πόλη και τόπος που να μην «προχέονται υπέρ της ευσεβείας τα αίματα»
Η Λέσβος καθ' όλη τη διάρκεια τω
πρώτων χριστιανικών χρόνων, του Βυζαντίου, αλλά και της επώδυνης δουλείας στον
Τούρκο δυνάστη, αξιώθηκε να είναι αγιοτόκο νησί. Ανέδειξε πλειάδα αγίων και
Νεομαρτύρων και σήμερα κατέχει ως «θησαυρόν τιμαλφή» τα ιερά λείψανα πολλών
μαρτυρησάντων αγίων.
Όλους αυτούς
γιορτάζουμε σήμερα. Τους Αγίους του νησιού μας. Τους δικούς μας Αγίους. Τους
συγγενείς μας, θα μπορούσαμε να πούμε Αγίους. Σήμερα
πάνδημα αποδίδουμε την οφειλόμενη τιμή, σ’ αυτούς που άγιασαν με το αίμα τους,
με τον ιδρώτα τους, με τους κόπους τους, τα μυροβόλα χώματα του νησιού μας.
Σήμερα τα λείψανα τόσων μαρτύρων, νεομαρτύρων, ομολογητών, οσίων και ασκητών
βρίσκονται συγκεντρωμένα για να προστρέξουμε σ’ αυτά, να προσπέσουμε με
ευλάβεια μπροστά τους και να λάβουμε χάρη απ’ τη χάρη τους.
Σήμερα
σαλπίζει σάλπισμα θριάμβου και φέρει σε μας αγιοφόρο μήνυμα. Παρουσιάζει
μπροστά μας «θεηγόρους οπλίτας της παρατάξεως Κυρίου. Αστέρας πολύφωτους του
νοητού στερεώματος. Της μυστικής Σιών τους ακαθαίρετους πύργους. Τα μυρίπνοα
άνθη του παραδείσου». Παρατάσσει ενώπιον μας τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος,
την ολοζώντανη χορεία των αγίων μας.
Γι’ αυτό λοιπόν αδελφοί μου.
Σήμερα που η
Εκκλησία μας, θέτει προ των οφθαλμών μας και πάλι χορεία και σωρεία Αγίων, ας
σταθούμε με σεβασμό, με χαρά, με περηφάνια και καύχηση, για τους ανεκτίμητους
αυτούς θησαυρούς, που με τίποτε άλλο δεν συγκρίνονται και με τίποτε δεν
ανταλλάσσονται. Ας προσπαθήσουμε να ψηλαφίσουμε τα ίχνη της θείας πορείας τους
πάνω στη γη, να εντοπίσουμε τον τρόπο της ζωής τους, τους αγώνες τους, τις
προσευχές τους, τις θείες εμπειρίες τους, και ας ζητήσουμε χάρη απ’ τη χάρη
τους, βοήθεια, προστασία, μεσιτεία. Ο Θεός τους δόξασε και τους χάρισε πλούσια
τη χάρη Του ώστε και στη ζωή τους, και μετά την κοίμηση τους, να χαρίζουν
παντοδαπές και πλούσιες δωρεές, είτε με τα Άγια τους λείψανα, είτε με τις ιερές
εικόνες τους, είτε και με την απλή και μόνο αναφορά στο όνομα τους.
Ας μην επιτρέψουμε
λοιπόν την αλλοτρίωση στη ψυχή μας.
Ας μην
δηλητηριάσουμε τα αισθητήρια της πίστεως μας με ανόητες και βλαβερές διδασκαλίες.
Είναι
κρίμα να έχουμε μπροστάρηδες τους Αγίους μας και μεις να ακολουθούμε
ανθρωποειδή, αμφιβόλου ποιότητος και λογικής.
