Μας λέει σήμερα το Ευαγγελικό
ανάγνωσμα, αδελφοί μου, ότι ο Χριστός πηγαίνοντας για το σπίτι του
αρχισυναγώγου Ιαείρου, σκοπεύοντας να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του,
συναντήθηκε κατά παράξενο τρόπο με μια γυναίκα που έπασχε από αιμορραγία επί 12
συναπτά έτη και τη θεράπευσε όχι με θεραπευτικά μέσα και φάρμακα αλλά μόνο το
άγγιγμα απ’ αυτήν του άκρου του ρούχου Του. Πολύς λαός πήγαινε από πίσω του
Χριστού. Και όλοι πήγαιναν για να ακούσουν, βεβαίως, το Χριστό αλλά και να τον
δουν να θαυματουργεί. Έτσι και η γυναίκα αυτή του Ευαγγελίου. Ήταν για τόσα
πολλά χρόνια πάσχουσα, είχε ξοδέψει σχεδόν όλη της την περιουσία στους γιατρούς
της εποχής της, αλλά μάταια. Γι’ αυτό κατέληξε στον Ιησού Χριστό που τόσα είχε
ακούσει γι’ αυτόν. Και πήγε στο Χριστό- και αυτό είναι το πιο σπουδαίο- με τη
πίστη ότι ο Αυτός μπορεί να την κάνει καλά. Με τη πίστη ότι ο Χριστός δύναται
να κλείσει την πληγή και να σταματήσει η αιμορραγία. Πίστευε ότι μόνο αν άγγιζε
την άκρη του ιματίου Του θα γινόταν καλά. Έτσι και έγινε. Μόλις άγγιξε το άκρο
του ιματίου του Κυρίου μας, όπως λέει η Γραφή, «ιάθη», θεραπεύτηκε αμέσως. Και
ο Χριστός, για να επαινέσει την πίστη της γυναικός μπροστά στους ολιγόπιστους ή
και εν πολλοίς απίστους Ιουδαίους, κάνει ενώπιον των Μαθητών Του μια παράξενη
ερώτηση: Ποιος με άγγιξε, ρωτά. «Εγώ γαρ έγνω δύναμιν εξελθούσαν απ’ εμού».
(Μάρκ. 5, 30)
Το ερώτημα αυτό όμως φάνηκε πολύ
παράξενο στους Μαθητές Του. Γι’ αυτό και τον αντερώτησαν: Μα, Κύριε, του λένε,
απορείς ποιος σε άγγιξε; Εδώ είναι τόσος πολύ λαός και σε συνθλίβει. Αλλά, όπως
είπαμε, θέλοντας ο Χριστός να βραβεύσει την πίστη της γυναίκας επιμένει
λέγοντας: κάποιος με άγγιξε γιατί αμέσως εγώ κατάλαβα να βγαίνει από πάνω μου
μια μεγάλη θαυματουργική δύναμη.
Έτσι
έκανε την γυναίκα να ομολογήσει εμπρός στο Χριστό το μεγάλο θαύμα της θεραπείας
της. Και ο Χριστός είπε σ’ αυτήν το λόγο που έγινε καλά. Και αυτός είναι η
μεγάλη της πίστη. Μη φοβάσαι, κορίτσι μου, της είπε, « η πίστις σου σέσωκέ σε»,
πήγαινε στο καλό.
Είναι
πράγματι εκπληκτικό για εμάς τους ανθρώπους, αγαπητοί μου αδελφοί, το θαύμα
αναστάσεως νεκρού. Είναι αυτό που θεωρούμε αδύνατο. Αλλά και κάθε θαύμα
εκπλήσσει τον άνθρωπο.. Και βέβαια, δεν είναι το μοναδικό θαύμα που αναφέρουν
οι ευαγγελιστές. Θαύματα ωστόσο, γίνονται πάντοτε, αρκεί να τα βλέπουμε.
Θαύματα γίνονται και σήμερα. Είναι παρεκκλίσεις από τους γνωστούς σε μάς
φυσικούς νόμους. Τους φυσικούς νόμους, των οποίων την ισχύ και αξία, ως απλοί
παρατηρητές κατατάσσουμε, παρακολουθούμε και αποδεχόμαστε, χωρίς να μπορούμε να
τους μεταβάλλουμε ή και να τους αντιμετωπίσουμε ικανοποιητικά. Κύριος των
φυσικών νόμων είναι μόνον ο Δημιουργός αυτών. Αυτός που τους καθόρισε μπορεί
και να τους μεταβάλλει. Αυτός που τους έθεσε σε λειτουργία, μπορεί να τους
αναστέλλει. Συνεπώς σε Αυτόν πρέπει να απευθυνόμαστε. Από Αυτόν να ζητούμε να
καλύπτει τις αδυναμίες μας, να συμπληρώνει τις ατυχείς προσπάθειές μας, να
επιλύει τα προβλήματά μας, να θεραπεύει τις αρρώστιες μας. Να επεμβαίνει για να
μας σώσει από δυσκολίες και προβλήματα που όχι σπάνια, μόνοι μας δημιουργούμε
και προκαλούμε. Πολλές φορές παρασυρμένοι από τη σωματική δύναμη και ευεξία της
νιότης, τα μεγάλα οικονομικά μέσα που διαθέτουμε ή την σημαντική θέση και
εξουσία που κατέχουμε, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει τίποτε αδύνατο για μάς.
Προχωρούμε χωρίς δισταγμό. Σχεδιάζουμε στους ηλεκτρονικούς μας υπολογιστές
συστηματικά με επιστημονική γνώση. Σχεδιάζουμε χωρίς να υπολογίζουμε άλλους
αστάθμητους παράγοντες, τον παράγοντα Θεός. Πιστεύουμε ότι όλα μπορούμε να τα
προβλέψουμε και να τα αντιμετωπίσουμε με τα μέσα, που άφθονα διαθέτουμε και τις
επιστημονικές κατακτήσεις που επιτύχαμε. Και έρχεται μια αναποδιά, μια
ασθένεια, ένας θάνατος και ανατρέπονται όλα. Συμβαίνει ένας σεισμός, ένας
τυφώνας, μία θεομηνία και η καταστροφή είναι κάποτε ολοσχερής. Είμαστε,
κυριολεκτικά, στο έλεος του Θεού. Πότε όμως το αντιλαμβανόμαστε; Συνήθως μετά.
Όταν έχει συμβεί το κακό, η ασθένεια, ο θάνατος. Όταν έχουμε υποστεί την
καταστροφή. Όταν έχουμε χάσει κάθε ελπίδα. Τότε επικαλούμαστε τον Θεό, όσοι τον
θυμούνται και τότε. Τότε νοιώθουμε την φυσική αδυναμία μας. Ωστόσο και τότε,
δεν είναι αργά. Δεν είναι αργά να προσφύγουμε στον Πανάγαθο Θεό. Δεν είναι
αργά, γιατί ο Θεός δεν μπορεί να αρνηθεί τα δημιουργήματά Του. Να ζητήσουμε
λοιπόν την βοήθειά Του. «Παρεκάλει αυτόν, εισελθείν εις τον οίκον αυτού»
Παρακαλούσε ο Ιάειρος τον Κύριο να εισέλθει στο σπίτι του. ΄Ενοιωσε την
αδυναμία του. Η μοναχοκόρη του πέθαινε. ΄Ενοιωσε την ανάγκη του Θεού. Πίστεψε
σε Αυτόν. Πίστεψε στην δύναμή Του. Και το θαύμα έγινε. Η κόρη του αναστήθηκε.
Έχουμε,
αγαπητοί μου αδελφοί, την ευτυχία να γνωρίζουμε τον Θεό, να διδασκόμαστε το
θέλημά Του. Να γνωρίζουμε την δύναμη που έχει. Οι ανάγκες μας είναι πολλές,
γιατί είμαστε άνθρωποι. Είναι οι ανάγκες μας, υλικές και καθημερινές, αλλά
είναι και πνευματικές, σχετίζονται με την ψυχή μας. Ασφαλώς μπορεί να μας
βοηθήσει. Αρκεί να το ζητήσουμε με πίστη. Και εφόσον το αίτημά μας συμφωνεί και
με το θέλημά Του, δεν θα αρνηθεί τη βοήθειά Του. Ας ζητήσουμε και μεις από τον
Κύριο, μαζί με τον Ιάειρο, «εισελθείν εις τον οίκον» μας. Να κατοικήσει στην
ψυχή μας. Και Εκείνος θα είναι πάντοτε βοηθός και συμπαραστάτης, αλλά και
καθοδηγητής μας σε κάθε μας σκέψη και ενέργεια που στόχο τελικό και προορισμό
έχει την αιωνιότητα, την βασιλεία του Θεού.
Η πίστη, εγείρει νεκρούς, όπως ανέστησε
την κόρη του αρχισυναγώγου Ιαείρου. Η πίστη λυτρώνει αρρώστους όπως την γυναίκα
που έπασχε από αιμορραγία για 12 ολόκληρα χρόνια. Ας γελούσαν οι Ιουδαίοι
ακούγοντας το Χριστό να λέει ότι το παιδί του αρχισυναγώγου δεν πέθανε αλλά
κοιμάται. Ο Χριστός όταν λέει θάνατο εννοεί τον πνευματικό θάνατο ενώ τον
θάνατο όπως τον εννοούμε εμείς ο Χριστός τον θεωρεί κοίμηση. Και είναι κοίμηση
γιατί μια μέρα θα μας ξυπνήσει ο άγγελος για να γίνει η Κρίση της Δευτέρας
Παρουσίας του Κυρίου.
Αδελφοί μου! Ο Χριστός έκανε τόσα πολλά και μεγάλα θαύματα. Και οι άγιοι μας
όλοι, θαυματουργούν με τη δύναμη του Χριστού. Τα θαύματα δεν έλειψαν, ούτε θα
λείψουν σε οποιαδήποτε εποχή κι αν ζούμε αρκεί να πιστεύουμε. Μόνο που δεν
πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό που απαιτείται είναι η πίστη. Η πίστη θαυματουργεί.
Ο Χριστός είπε στη γυναίκα του ευαγγελίου «η πίστις σου σέσωκέ σε». Γι’ αυτό
και μεις αυτή τη πίστη να την έχουμε ακμαία, αλλά και να τη μεταδίδουμε στα
παιδιά μας. Να οδηγούμε τα παιδιά μας στην Εκκλησία, στα Μυστήρια. Να τους
μιλάμε για το Θεό και πολύ περισσότερο να μιλάμε στο Θεό για τα παιδιά μας.
Είναι η μόνη λύση στα αδιέξοδα των χαλεπών καιρών μας.
Αμήν!
