Καθώς
περιμένουμε τα Χριστούγεννα, αγαπητοί Χριστιανοί, και λίγες μέρες πριν, για μια
ακόμη φορά κληθούμε να εορτάσουμε με χαρά και ευφροσύνη τα του Χριστού
Γενέθλια, η Εκκλησία μας κανόνισε να ακούγεται την σημερινή Κυριακή, η πλέον κατάλληλη
απ’ ότι φαίνεται ευαγγελική περικοπή, η περικοπή που μας μιλά για το Μεγάλο
Δείπνο. Μέσα στο σημερινό ανάγνωσμα βλέπουμε προσκλήσεις για συμμετοχή σε εορτή
χωρίς φραγμούς και διακρίσεις, χωρίς περιορισμούς ή κάτι παρόμοιο.
Εδώ
παριστάνεται ο Θεός με οικοδεσπότη που καλεί σε δείπνο πολλούς και στέλνει τους
δούλους του να ειδοποιήσουν για το στρωμένο τραπέζι. Είναι χαρακτηριστική η
διάθεση του οικοδεσπότη να απευθυνθεί σε όλους.
Πρόσκληση
λοιπόν σε μεγάλο δείπνο. Και είναι Μέγα, το δείπνο τούτο, γιατί έχει άμεση
σχέση με τη σωτηρία του ανθρώπου. Ο
Άγιος Θεοφύλακτος λέει ότι το δείπνο είναι μέγα επειδή «Μέγα και το της
σωτηρίας μυστήριον». Είναι Μεγάλο γιατί Μεγάλος είναι κι Αυτός που
μας καλεί σ’ αυτό. «Εστιάτωρ», είναι ο ίδιος ο Θεός. Αυτός που μας καλεί είναι
ο Χριστός. «Τι νομίζετε, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, ότι το Δείπνο της Θείας
Ευχαριστίας είναι μικρότερο από το Δείπνο που έστρωσε ο Κύριος στους μαθητάς
του; Λάθος! Γιατί μπορεί τώρα να μην βλέπουν τα μάτια μας το Χριστό αλλά ο
Χριστός και τώρα πάρεστι, και τώρα είναι παρών ο Κύριος και μας ευλογεί».
Αλλά δεν
είναι μόνο αυτός ο λόγος που είναι το δείπνο αυτό μεγάλο. Λέγει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, «Δείπνο λοιπόν,
η εν Χριστώ κλήση ονομάστηκε». Ως μέλη της αγίας Εκκλησίας πιστεύουμε στο
Χριστό και μπορούμε να μετέχουμε στο Μέγα Δείπνο της Θείας Ευχαριστίας. Κι αυτό
είναι το ίδιο Δείπνο που παρέθεσε ο Κύριος λίγο πριν τη σταύρωσή Του. Είναι το
Ευχαριστιακό Δείπνο. Είναι το Δείπνο που παρατίθεται σε κάθε Θεία Λειτουργία.
Είναι το ίδιο το Σώμα και Αίμα του Χριστού. Ποιο μέγα και τρισμέγιστο από τον
ίδιο το Χριστό δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει. Τουλάχιστον έτσι μας λέει η
υγιής λογική και φυσικά η πίστη.
Ονομάζεται
τέλος μέγα γιατί δεν είναι λίγοι οι κεκλημένοι αυτού του Δείπνου. Ο Χριστός δεν
θέλει να σώσει μόνο κάποιους. Ήρθε για να λυτρώσει όλο το ανθρώπινο γένος.
Γιατί,
όμως, δεν υπάρχει πλήρη ανταπόκριση στη πρόσκληση του Κυρίου; Γιατί κλείνουμε
τα αυτιά μας στο Χριστό και αρνούμαστε να ανταποκριθούμε στην πρόσκλησή Του;
Γιατί μοιάζουμε με τους τρεις κεκλημένους της παραβολής του Κυρίου που
δικαιολογήθηκαν και αρνήθηκαν να παρευρεθούν στο δείπνο;
Η πρώτη δικαιολογία και άρνηση. « Αγρόν ηγόρασα και έχω ανάγκη εξελθείν
και ιδείν αυτόν. Ερωτώ σε, έχε με παρητημένον». Αγροτικές ασχολίες λοιπόν. Αλλά ο Χριστός δεν απαγορεύει την εργασία.
Απεναντίας, την ευλογεί. Θέλει όμως την Κυριακή για τον Εαυτό Του. Να ερχόμαστε
την Κυριακή, και κατόπιν να πηγαίνουμε, αν υπάρχει ανάγκη, στη δουλειά μας.
Η δεύτερη
άρνηση έχει να κάνει με επιχειρηματικές και εμπορικές δραστηριότητες «Ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε και πορεύομαι
δοκιμάσαι αυτά». Και είναι πολλοί αυτοί. Αλλοίμονο, αδελφοί μου! Πολλές
φορές το χρήμα διαφθείρει τον άνθρωπο. Τον απομακρύνει από τον Χριστό και την
Εκκλησία, κι έτσι, αναπόφευκτα, τον απομακρύνει
και από το Μεγάλο Δείπνο, τη Θεία
Ευχαριστία.
Κοντά όμως
σ’ αυτούς τους δύο είναι κι αυτός που λέει: «Γυναίκα έγημα, και δια τούτο ου
δύναμαι ελθείν». Προβάλλεται εδώ η
τρίτη άρνηση που σχετίζεται με τη φροντίδα της οικογένειας. Πρέπει να φροντίσω
τα παιδιά μου, λένε μερικοί. Να φροντίσω για
το σπίτι και την οικογένεια μου.
«Αγρόν
ηγόρασα…», λοιπόν ο πρώτος. «Ζεύγη βοών…», ο δεύτερος. «Γυναίκα έγημα…», ο
τρίτος. Τρεις δικαιολογίες διαφορετικές μέσα από τις οποίες παρερμηνεύεται η
ουσία των αγαθών που μας εμπιστεύθηκε ο Θεός. Υποδούλωση στην ύλη και απληστία,
αποτελούν διαμέσου των αιώνων τις βασικές δικαιολογίες στην αρνητική απάντηση
στην πρόσκληση του Θεού. Όπως τότε, έτσι και σήμερα με φτηνές δικαιολογίες, με
την αρνητική απάντηση εκδηλώνεται η σαφής αντίληψη ότι ο άνθρωπος τοποθετεί τις
βιοτικές του ανάγκες πάνω από τη βασιλεία του Θεού. Όμως είναι προφανές ότι όλα
αυτά είναι προφάσεις. Όλα χωρούν μέσα στο εικοσιτετράωρο μας και μόνο ο Χριστός
δεν έχει θέση.
Ο Κύριος μας,
αδελφοί μου, ο Ιησούς Χριστός, δωρίζεται καθημερινά στα παιδιά Του, με τη Θεία
Μετάληψη. Προσφέρεται, πάντοτε ολόκληρος χωρίς να δαπανάται ποτέ. Ο εν σπηλαίω
τεχθείς, μας προσκαλεί σε αδιάλειπτη μετοχή.. Έρχεται ολόκληρος μέσα μας. Ζει
μέσα μας. Ποτίζει την καρδιά μας με την Παρουσία Του. Ζούμε μέσα στο Χριστό.
Ζούμε από τον Χριστό. Ζούμε για τον Χριστό. Τα πάντα αναφέρονται, σε Εκείνον.
Μιλάμε, εργαζόμαστε, τρώμε, κοιμόμαστε, αγαπάμε μέσα από Αυτόν. Αυτόν
επιθυμούμε, Αυτόν αναπνέουμε, Αυτόν γευόμαστε.
Η θεία
Λειτουργία είναι το υπερφυέστατο μυστήριο, το κέντρο της πνευματικής ζωής, ο
σκοπός όλων των μυστηρίων, το τέλος της πορείας μας προς τον Θεό. Πολλοί
Χριστιανοί είναι βαπτισμένοι και χρισμένοι, θεωρούν τον εαυτό τους ως
Χριστιανό, αλλά όμως δεν κοινωνούν. Είναι σαν να ετοιμάζεται ένα δείπνο και ενώ
κληθήκαμε σε αυτό δεν προσερχόμαστε ή προσερχόμαστε στο δείπνο και δεν τρώμε
από τα παρατιθέμενα.
Αδελφοί
μου! Ο Κύριος γεννάται σε λίγες μέρες και ζητά, θέλει να γεννηθεί και μέσα στις
καρδιές μας, έτσι είμαι αναγκασμένος να κάνω ένα ερώτημα: Σε ποιες ψυχές θα
γεννηθεί;
Θα γεννηθεί στις καρδιές που δεν θ’
αρνηθούν την πρόσκληση Του. Κάθε μέρα την ακούμε αυτήν την πρόσκληση. Η καμπάνα
της Εκκλησίας μας καλεί καθημερινά! Ακόμη είμαστε καλεσμένοι σε κάθε Θεία
Λειτουργία «Μετά φόβου θεού πίστεως και
αγάπης προσέλθετε»! Δεν πρέπει να μοιάσουμε στους ανθρώπους της παραβολής που
αρνήθηκαν την πρόσκληση του κυρίου τους. Αυτοί έλεγαν «έχε με παρητημένον»,
εμείς να πούμε στον Κύριο ένα ολόθυμο ναι. Να δηλώσουμε στον Κύριο ότι ερχόμαστε
με κάθε προθυμία για να μετάσχουμε στο Μέγα Δείπνο, που Αυτός, στρώνει για μας.
Ερχόμαστε για να πάρουμε την ευλογία που μόνο Αυτός μπορεί να μας προσφέρει.
Ακόμη θα
γεννηθεί στις καρδιές που έχουν αγάπη, αληθινή και ανιδιοτελή αγάπη. Αγάπη προς
όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν
ανάγκη από την αγάπη μας.. Γι’ αυτό και η αγία μας Εκκλησία, κάθε χρόνο τέτοιο
καιρό διεξάγει έρανο αγάπης. Και ο έρανος αυτός είναι ημέρα αγάπης. Σε κάθε
ενορία της πατρίδος μας γίνεται ο έρανος αυτός. Όταν γίνεται τούτος ο έρανος ο
ίδιος ο Χριστός μας ζητά βοήθεια. Μην κλείσετε την πόρτα της ψυχής σας αλλά
ανοίξτε και δώστε άλλοτε μεν από το περίσσευμα και άλλοτε από το υστέρημά σας.
Αν θέλουμε-και πρέπει να θέλουμε-να γεννηθεί μέσα μας ο Χριστός να δείξουμε την
αγάπη που μας ζητά ο Χριστός.
Αγαπητοί
Χριστιανοί!
Θλιβερή
μεν η εικόνα που παρουσιάζουν οι καλεσμένοι με την αρνητική τους απάντηση. Παρά
το ότι η απάντηση ήταν καθολικά αρνητική, εν τούτοις το δείπνο δε ματαιώθηκε.
Το δείπνο έγινε. Συνταρακτικό δε το γεγονός της Θείας ενανθρωπήσεως! Η πρόκληση
ακαταμάχητη! Πώς μπορούμε να αφήσουμε αναξιοποίητη την δυνατότητα της
προσωπικής μας τελειώσεως ; Πώς να παραμείνουμε αμπαρωμένοι, μεσ' το μίζερο
καβούκι της ατομικής μας αθλιότητας;
Λοιπόν! Η
πρόσκληση «έρχεσθε» επαναλαμβάνεται σήμερα και σε μας. Ας μη σταθούμε κι εμείς
στις ίδιες δικαιολογίες των σημερινών καλεσμένων. Ας μην επιστρατεύσουμε άλλες
δικαιολογίες. Σε όλες η απάντηση είναι η ίδια από το Θεό. «Σας βεβαιώνω πως
κανένας από εκείνους που κάλεσα, και δεν δέχθηκαν την πρόσκληση, δε θα γευτεί
το δείπνο μου». Λοιπόν, ας αφήσουμε κατά μέρος τα πραγματικά ή και φανταστικά
εμπόδια. Κανένα εμπόδιο δεν είναι αξεπέραστο. Εκείνο που μας λείπει είναι η
θέληση. Ας επιστρατεύσουμε αυτή τη θέληση. Με πόθο και δύναμη ψυχής ας
απαντήσουμε στην πρόσκληση του Θεού, σήμερα, εδώ και τώρα: «Του Δείπνου σου του
μυστικού, σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε». Αμήν.
