Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ


Αποτέλεσμα εικόνας για κυριακη μυροφορωνΤιμούμε και εορτάζουμε σήμερα, αδελφοί μου, τους άνδρες και τις γυναίκες, που τόλμησαν και εκπλήρωσαν προς τον νεκρόν Ιησούν τα τελευταίο τους καθήκον. Τον κατεβάσουν από το Σταυρό και τον ενεταφίασαν.
Ο Χριστός πέθανε επάνω στο Σταυρό σαν κακούργος, ανάμεσα σε δύο ληστές. Ήθελαν οι Ιουδαίοι με αυτόν τον τρόπον να δείξουν, ότι ήταν μεγαλύτερος κακούργος, χειρότερος από τους δύο ληστές.
  Έρχεται ο Ιωσήφ, ανώτερο μέλος του Εβραϊκού Συνεδρίου και ζητάει από τον Πιλάτο το σώμα του Ιησού. Μέχρι τώρα ήταν κρυφός μαθητής του Κυρίου, τώρα αποκαλύπτεται, τα παίζει όλα για όλα. Γράφει το ιερό Ευαγγέλιο, τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον. Ήταν πολύ τολμηρό και ριψοκίνδυνο αυτό που έκανε. Όποιος έδειχνε συμπάθεια στον κατάδικο Χριστό, κινδύνευε και ο ίδιος. Όλο το κλίμα ήταν πολύ αρνητικό. Σκεφθείτε, ότι οι ένδεκα μαθηταί κρυβόντουσαν δια τον φόβον των Ιουδαίων.
  Όμως ο Ιωσήφ το πήρε απόφαση. Δεν φοβήθηκε. Η ταφή έπρεπε να γίνει. Γι’  αυτό και αψηφά τα πάντα και παρουσιάζεται στον Πιλάτο. Ζητάει το σώμα του Ιησού. Μαζί με αυτόν και ο Νικόδημος, που και αυτός ήταν μαθητής του Ιησού, φέρνοντας αρώματα περίπου εκατό λίτρα.
  Αυτά για τους δύο άνδρες. Όμως, έχουμε και γυναίκες ηρωίδες, τις άγιες Μυροφόρες. Παρακολούθησαν όλα τα γενόμενα στον Γολγοθά. Είδαν την σταύρωση και την θεόσωμη ταφή. Κατόπιν έτρεξαν να ετοιμαστούν. Πριν βασιλέψει ο ήλιος, αγόρασαν τα  αρώματα και πολύ ενωρίς, ξημερώματα Κυριακής, ακόμη ήταν σκοτάδι,  πήραν τον δρόμο για τον τάφο, για να αλείψουν με αρώματα το πανάχραντο σώμα του Ιησού, όπως συνήθιζαν οι Ιουδαίοι να κάνουν.
Δεν φοβούνται το σκοτάδι, την ερημιά, δεν υπολογίζουν τους στρατιώτες, που φυλάσσουν τον τάφο και είχαν την εντολή να χτυπήσουν όποιον πλησίαζε εκεί. Ένα μόνο σκέφτονται, πως αυτές, γυναίκες ανίσχυρες, πως θα παραμερίσουν τον μεγάλο λίθο, που έφραζε την είσοδο του μνημείου.
Και να το θαύμα: «Και άναβλέψασαι θεωρούσι δτι άποκεκύλισται ό λίθος». Αδελφοί μου!
Μιλώντας σήμερα για τους ήρωες του χρέους, άνδρες και γυναίκες και πάλι για την Ανάσταση του Κυρίου μας μιλάμε!
 «Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, εκ γάρ θανάτου πρός ζωήν, καί εκ γής πρός ουρανόν, Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας»
Ο πάντα επίκαιρος, Φώτης Κόντογλου μας λέει:
«Ο Χριστός μας έφερε την παλιγγενεσία, το ξαναγέννημα…Άλλη ελπίδα από το Ευαγγέλιο δεν υπάρχει για τον άνθρωπο.  όποιος δεν ένοιωσε αυτό το μυστήριο το φοβερό και χαροποιό δεν ένοιωσε τίποτα.  Ο Χριστός δεν ήρθε για να συνεχίσει τα όσα είπανε και πράξανε οι αρχαίοι φιλόσοφοι κ’ οι ηθικολόγοι Μας έφερε καινούρια ζωή ,καινούρια αγάπη ,καινούρια λύπη, καινούρια χαρά, καινούρια καρδιά .Ο Χριστός την αγάπη δεν μας τη δίδαξε μονάχα,  αλλά και μας την έδωσε. Με το Χριστό είναι όλα ήμερα και απλά ,γιατί έχουνε την ελπίδα του Ευαγγελίου και την παρηγοριά του Αγίου Πνεύματος που λέγεται Παράκλητος δηλαδή παρηγορητής .Πριν έρθει ο Χριστός ο κόσμος ήτανε έρημος και χωρίς αγάπη και οι άνθρωποι ήτανε «οι μη έχοντες ελπίδα».
Πανηγύρι λοιπόν και χαρά! Φως, αλήθεια, επίγνωση, ελπίδα!
 Το τι σημαίνει όμως πανηγύρι και διατράνωση τής χαράς; Τα βλέπουμε κάθε χρόνο για τους περισσότερους τι σημαίνει! Βεγγαλικά και αυτοσχέδιες βόμβες, με τα οποία θρηνούμε θύματα και τα οποία προκαλούν τελικά την αγανάκτηση!
Λοιπόν τούτη τη στιγμή ας αναρωτηθούμε:
Είναι κανείς από μας Ιωσήφ από Αριμαθαίας, είναι κανείς από μας Νικόδημος, και μπορούμε να πούμε ότι μοιάζουμε στις Μυροφόρες, τις οποίες ούτε οι ανάγκες, ούτε η ήττα, ούτε ο θάνα­τος του Χριστού μπόρεσε να τις χωρίσει από Αυτόν; Κανείς μας δεν μοιάζει απόλυτα με όλους αυτούς. Ας διδαχτούμε όμως από αυτούς και ας προσπαθήσουμε να αυξηθούμε σε πιστότητα, μιμούμενοι εκείνους· εκείνους πού Τον διακόνη­σαν , εκείνους πού στάθηκαν δίπλα Του την ώρα της ήττας...
π. Antony Bloom: ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ